Η διεθνής του χουλιγκανισμού

Ένα παλικαράκι δολοφονήθηκε από ένα μεικτό απόσπασμα χούλιγκαν. Λέμε «μεικτό», διότι σε αυτό συμμετείχαν και Έλληνες που έχουν αδελφοποιηθεί με τους Κροάτες χούλιγκαν. Είναι σύνηθες το φαινόμενο, φανατικοί οπαδοί ομάδων να αδελφοποιούνται με αλλοεθνείς «ομολόγους» τους με δεσμούς βίας. Είναι, εν πολλοίς, άγνωστα τα κριτήρια αυτών των αδελφοποιήσεων, αν και εικάζεται πως μερικές φορές είναι πολιτικά. Σύνδεσμοι που εμφορούνται από ακραίες ιδεολογικές προτιμήσεις γίνονται ένα με τους ομοϊδεάτες τους από άλλες χώρες. Άλλες φορές, όχι λίγες, το κριτήριο της αδελφοποίησης είναι το χρώμα της φανέλας.

Τι τους ενώνει πέρα από πεποιθήσεις και χρώματα; Η βία. Το τυφλό μίσος για τον άλλον, τον αντίπαλο, τον «εχθρό», ο οποίος πρέπει να εξοντωθεί, όχι μόνο μεταφορικά, αλλά και κυριολεκτικά, αν το επιτρέψουν οι περιστάσεις. Έτσι έχασε προχθές τη ζωή του ο νεαρός οπαδός της ΑΕΚ έξω από το γήπεδο της ομάδας του. Τον δολοφόνησαν με μαχαίρι. Για να σκοτώσεις κάποιον με μαχαίρι, δηλαδή με σωματική επαφή, θα πρέπει να βρίσκεσαι είτε υπό την επήρεια ουσιών είτε να κουβαλάς μέσα σου απίστευτη ποσότητα μίσους για τον άλλον. Και σίγουρα το έχεις ξανακάνει.

Δεν ψάχνουμε για κοινωνικές αιτίες του χουλιγκανισμού. Υπάρχουν κοινωνικά αίτια, αλλά δεν λύνουν το πρόβλημα και είναι η πιο σίγουρη οδός για να μην κάνουμε τίποτα. Τα κοινωνικά αίτια της βίας πάντα υπάρχουν, το ζήτημα είναι πώς θα τα αντιμετωπίσουμε. Αντιμετωπίζονται με προληπτικά και κατασταλτικά μέτρα από ένα οργανωμένο κράτος που σέβεται τους πολίτες του. Ο μόνος εύκολος τρόπος είναι η δημιουργία μιας επιτροπής για την καταπολέμηση της βίας. Το δύσκολο κομμάτι είναι η σταθερή εφαρμογή των αποφάσεων.

Θα πει κάποιος ότι είναι σημαντικό να χάνονται νέοι έφηβοι, να θρηνούν οι οικογένειες και να κουβαλούν τον πόνο για το υπόλοιπο της ζωής τους. Αλλά αυτός είναι ένας θάνατος που έχει προαναγγελθεί. Η κοινή δράση εγχώριων χούλιγκαν και των πιο αιμοδιψών Κροατών ήταν γραφτό να καταλήξει σε τραγωδία.

Το πρόβλημα βρίσκεται στο ότι, αν η Ελληνική Αστυνομία επιτελούσε το έργο της, δεν θα είχε συμβεί τίποτα. Οι Κροάτες χούλιγκαν θα έπρεπε, αφού εντοπίστηκαν, να απομονωθούν, να συλληφθούν και να εκδιωχθούν από τη χώρα, διότι δεν θα έπρεπε να βρίσκονται στην Ελλάδα.

Το δράμα της οικογένειας του Άλκη Καμπανού είναι πρόσφατο. Τώρα προστέθηκε το δράμα και μιας άλλης οικογένειας. Και δυστυχώς, αυτό το θλιβερό γαϊτανάκι θα συνεχίζεται, χωρίς να μπορεί κανένας να το σταματήσει. Φτάνουν πια τα αναμμένα κεράκια και τα κρεμασμένα κασκόλ εις μνήμην. Στην περίπτωση του οπαδού της ΑΕΚ, οι ευθύνες έχουν ονοματεπώνυμο και θα πρέπει να αναζητηθούν. Όποια δικαιολογία και να προβάλει η ηγεσία της Ελληνικής Αστυνομίας, σίγουρα θα κάνει χειρότερη τη θέση της.