Η καταστρατήγηση του δημόσιου χώρου

Τα κρεβάτια, διότι περί αυτού πρόκειται, και οι ξαπλώστρες που έχουν κατακλύσει τις παραλίες χωρίς να μένει χώρος για τους πολίτες, που δεν θέλουν να πληρώσουν, η δεν επιθυμούν να τις χρησιμοποιήσουν είναι το θέμα του φετινού καλοκαιριού, εκτός βέβαια από τις καταστροφικές πυρκαγιές που αφάνισαν χιλιάδες ζώα, περιουσίες, δάση και οδήγησαν στο θάνατο σε ώρα εκτέλεσης του καθήκοντος δύο ηρωικούς πιλότους.

Οι αντιδράσεις για την κατάληψη των παραλιών από επιχειρηματικές δραστηριότητες χωρίς έλεγχο, είναι λογικό να βρίσκουν ανταπόκριση. Η αξιοποίηση του αιγιαλού, θέλει μέτρο, σύνεση και πρωτίστως κανόνες.

Δυστυχώς, όμως, η κακή χρήση των παραλιών, των παράκτιων γαιών και των αιγιαλών δεν περιορίζεται μόνο στην ηλιοθεραπεία. Εδώ και δεκαετίες, οι παραλίες και η πρόσβαση του κοινού στη θάλασσα εμποδίζονται από ιδιοκτησίες, όχι μόνο νόμιμες. Μεγάλα τμήματα της ακτογραμμής σε όλη τη χώρα είναι σφραγισμένα και απροσπέλαστα. Τόσο οι κρατικές όσο και οι τοπικές αρχές κάνουν τα στραβά μάτια και η πλειοψηφία των πολιτών θεωρεί αυτές τις συνθήκες δεδομένες. Κανείς δεν αντιδρά και δεν γίνονται αρμόδιες προσπάθειες. Η παρανομία είναι ευρέως διαδεδομένη και παγιωμένη.

Όπου όμως δεν υπάρχει επιχειρηματική δραστηριότητα στις παραλίες, οι παραλίες μας έχουν κυριολεκτικά μετατραπεί σε μικρές χωματερές για σκουπίδια, πλαστικό, καπνό και ό,τι άλλο μπορεί να σκεφτεί ο ανθρώπινος εγκέφαλος.

Ο δημόσιος χώρος εν γένει δεν μας αφορά. Γίνεται κατάχρηση. Καταστρατήγηση. Οι δημοτικές αρχές, αλλά και οι πολίτες, έχουν τη μεγαλύτερη ευθύνη. Δεν έχουν όλοι την οικονομική δυνατότητα να έχουν έναν αστυνομικό ή μια καθαρίστρια στη διπλανή πόρτα.

Από την άλλη πλευρά, η αυθαίρετη αρχιτεκτονική καταπατά τα πάντα, κάτι που συμβαίνει για πρώτη φορά στην Ελλάδα σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Δεν υπάρχει περιοχή χωρίς αυθαίρετη αρχιτεκτονική. Πουθενά. Το κράτος όχι μόνο δεν το σταμάτησε για μεγάλο χρονικό διάστημα, αλλά αντίθετα το ενθάρρυνε ανοιχτά και ξεδιάντροπα. με νόμους νομιμοποίησης και πρόστιμα αμφίβολης αποτελεσματικότητας. Η κατάσταση του περιβάλλοντος και του δημόσιου χώρου έχει ξεφύγει από κάθε έλεγχο. Δεν είναι ήδη πολύ αργά, αλλά είναι καιρός να δράσουμε επειγόντως.

Ξεκινώντας από ουσιαστική περιβαλλοντική εκπαίδευση στα σχολεία. Αν δεν εκπαιδευτούν τα παιδιά η κατάσταση θα διαιωνίζεται και θα χειροτερέψει. Οι δήμοι, ας έχουν κυρώσεις, αν δεν φροντίζουν τις περιοχές τους κι αν δεν οργανώνουν σωστά και νόμιμα τις επιχειρηματικές δραστηριότητες σε παραλίες και κοινόχρηστους χώρους. Διότι δεν είναι μόνον οι παραλίες σε κατάληψη. Είναι και οι πλατείες και οι δρόμοι από τραπεζοκαθίσματα που αυξάνονται σαν τον άμμο της θαλάσσης. Και βέβαια πρόστιμα.

Μόνο το χρήμα ανακόπτει την ασυδοσία. Τίποτα άλλο. Και άμεσα τετραψήφιο καταγγελιών. Και κλείσιμο, όσων επιχειρήσεων παρανομούν. Δεν είναι δα και δύσκολο όλα αυτά να γίνουν. Η σημερινή κυβέρνηση, που ψηφίστηκε από το 40% των πολιτών, αν το θελήσει, που πρέπει, μπορεί. Η κοινωνία το αξιώνει. Και περιμένει. Αλλιώς ο ευλογημένος τόπος που μας φιλοξενεί και μας ζει ,άρχισε ήδη να παραπέμπει σε τριτοκοσμική κατάσταση…