Τι Αστυνομία μπορούμε να έχουμε;

Το χιλιοειπωμένο ερώτημα «Τι Αστυνομία θέλουμε;» –που δε διατυπώνεται μόνο για την ΕΛ.ΑΣ.– δεν είναι ιδιαίτερα ευφυές. Στις δημοκρατίες δεν υπάρχουν διαδικασίες που όλοι μαζί αποφασίζουν για κάποιο θέμα. Το «τι θέλουμε» δεν υπάρχει. Στο δημοκρατικό πολίτευμα τα κόμματα στα προγράμματά τους παρουσιάζουν τις θέσεις τους για τα βασικά προβλήματα της κοινωνίας και οι πολίτες ψηφίζουν αναλόγως. Το κόμμα που σχηματίζει κυβέρνηση εφαρμόζει το πρόγραμμά του.

Στα καθ΄ ημάς τώρα. Η Νέα Δημοκρατία εκλέχτηκε το 2019 με σημαία την εφαρμογή των νόμων και την τήρηση της τάξης. Σε γενικές γραμμές δεν έκανε λίγα σε αυτόν τον τομέα. Θα μπορούσε να κάνει περισσότερα –όλες οι κυβερνήσεις πάντα μπορούν να κάνουν κάτι καλύτερο– αλλά σε κρίσιμες στιγμές έκανε πίσω γιατί υπέκυψε στις έντονες διαμαρτυρίες της Αριστεράς λόγω αστοχιών ορισμένων αστυνομικών. Φοβήθηκε.

Είναι αυτονόητο ότι θέλουμε μια τέλεια και άκρως λειτουργική αστυνομία χωρίς εξαίρεση. Χωρίς παρεκκλίσεις και, ει δυνατόν, χωρίς χρήση βίας. Αλλά μια τέτοια ειδυλλιακή αστυνομική δύναμη δεν υπάρχει πουθενά στη γη. Παντού, οι αστυνομικοί χρησιμοποιούν βία όταν είναι απαραίτητο για να κάνουν τη δουλειά τους. Ακριβώς εδώ είναι που χαράσσεται η λεπτή γραμμή μεταξύ της νόμιμης βίας και της υπερβολικής βίας.

Οι αστυνομικοί που δρουν, οι αστυνομικοί που διαλύουν, οι αστυνομικοί που σταματούν, οι αστυνομικοί που συλλαμβάνουν είναι, όπως αναφέρθηκε, πάρα πολύ εύκολο να περάσουν αυτά τα όρια, τα οποία είναι ρευστά. Οι αστυνομικοί που δεν κάνουν τίποτα μπορούν να προστατεύσουν το κεφάλι τους από μια τέτοια κριτική. Και φοβόμαστε πως οι αστυνομικοί συχνά αποφεύγουν να εμπλακούν σε καταστάσεις που θα μπορούσαν να εξελιχθούν σε καταστάσεις εκτός ελέγχου. Γιατί θα πρέπει να εμπλακούν σε έρευνες και πιθανές ποινικές διώξεις προκειμένου να εκτελέσουν τα καθήκοντά τους; Γιατί πρέπει να υπόκεινται στις αποφάσεις των προϊσταμένων τους, γραφειοκρατών που βρίσκονται χιλιόμετρα μακριά από την υπόθεση; Τέλος, γιατί να τους στοχοποιούν αντί να τους επιβραβεύουν;

Έτσι, όμως, κινδυνεύουμε να έχουμε μια ευνουχισμένη αστυνομία. Οι αριστεροί δεν το θέλουν αυτό, αν και προβάλλουν το σύνθημα «διώξτε τους μπάτσους από τη γειτονιά». Το μεγάλο ερώτημα είναι αν η κυβέρνηση και η κεντροδεξιά μπορούν επιτέλους να άρουν τον ασφυκτικό κλοιό της αριστεράς σε θέματα τάξης και ασφάλειας των πολιτών.

Το 40,5% στη Νέα Δημοκρατία το έδωσαν οι κυρ – Παντελήδες και όχι οι ποικιλόμορφοι εραστές του μπάχαλου και της ανομίας. Και η Αριστερά στις εκλογές συνετρίβη και μαζί της όλα τα ιδεολογήματα που ταλαιπωρούσαν την κοινωνία από την Μεταπολίτευση και μετά. Συνεπώς, σήμερα η κυβέρνηση δεν έχει κανένα λόγο να δίνει εξετάσεις στους ηττημένους στα ζητήματα που αφορούν την τήρηση των νόμων και την ασφάλεια των πολιτών.

Στη δεύτερη τετραετία οφείλει να φτιάξει μια ΕΛΑΣ που να λειτουργεί όπως οι αστυνομίες του πολιτισμένου κόσμου. Και όποιος δεν το καταλαβαίνει ας παρακολουθήσει βίντεο με τη δράση της γαλλικής, της γερμανικής και της ολλανδικής αστυνομίας. Και για τα άλλα γούστα, τα πιο ζόρικα, υπάρχουν βίντεο και με τη δράση της ρωσικής αστυνομίας.