Κυβέρνηση και μετεκλογικές αρρυθμίες

Κάτι έγινε μετά τις τελευταίες εκλογές. Η κυβέρνηση δείχνει, σε ορισμένες περιπτώσεις, να τα έχει χαμένα και να κλονίζεται ο σταθερός της βηματισμός. Η ακρίβεια ξέφυγε ενώ οι πυρκαγιές καίνε σχεδόν ανεμπόδιστα τη χώρα. Υποτίθεται πως τα ζητήματα τάξης και ασφάλειας και η αποφασιστική αντιμετώπιση του Μεταναστευτικού θα ήταν στην απόλυτη κορυφή του κυβερνητικού ενδιαφέροντος. Η πράξη όμως δείχνει πως τα πράγματα έχουν κάπως στραβώσει. Σε ελάχιστο χρόνο έχουν ξεσπάσει σοβαρές κρίσεις μέσα στην κυβέρνηση που οδήγησαν σε παραιτήσεις – ακόμα και υποψηφίων στις επόμενες περιφερειακές εκλογές. Όμως η αδράνεια της Αστυνομίας στο τελευταίο έγκλημα των εισαγόμενων από Κροατία χούλιγκαν οπαδών μιας ποδοσφαιρικής ομάδας κορύφωσε την αγανάκτηση.

Η αντιπολίτευση έκανε και πάλι λάθος. Στοχεύοντας στον νέο υπουργό Προστασίας του Πολίτη. Λες και σε μία περίπου εβδομάδα θα μπορούσε να είχε ανατρέψει τις δομές του ελληνικού συστήματος λειτουργίας της Αστυνομίας. Το αποτρόπαιο γεγονός όμως έφερε στο προσκήνιο χρόνιες αδυναμίες του συστήματος ασφάλειας της χώρας αλλά και προφανείς δυσλειτουργίες του πολιτικού συστήματος. Οι άμεσες αντικαταστάσεις αξιωματικών της Αστυνομίας έδειξε μια βιασύνη. Το θέμα δεν είναι να απομακρυνθούν κάποιοι. Αλλά να ληφθούν μέτρα σε βάθος και να τιμωρηθούν όσοι πραγματικά ολιγώρησαν ή απέτυχαν να εφαρμόσουν υπαρκτά σχέδια. Κι αν δεν υπήρχαν τέτοια σχέδια, οι ευθύνες αφορούν στην ηγεσία του Σώματος.

Η ουσία όμως του προβλήματος δεν είναι τόσο η αστυνόμευση όσο η ανοχή της λειτουργίας συμμοριών χούλιγκαν που κάτω από την πρόφαση λειτουργίας συνδέσμων φιλάθλων ανέχονται την ύπαρξη οργανωμένης ανομίας και την ενθάρρυνση της διασποράς της βίας. Αυτές οι οργανωμένες συγκρούσεις ανάμεσα σε οπαδούς ομάδων προετοιμάζονται και συχνά αποτελούν ένα είδος τελετής μύησης για νέα μέλη και για την απόκτηση βαθμών στην ιεραρχία της οργάνωσης. Δεν νομίζω να είναι τυχαίο πως πέραν των από το εξωτερικό «εισβολέων» οι ντόπιοι οπαδοί βρέθηκαν στον τόπο της σύγκρουσης με την ίδια όλοι αιτιολογία – για αγορά εισιτηρίων διαρκείας. Που όμως δεν είχαν επίσημα ανακοινωθεί πως διατίθενται…

Αλλο ζήτημα που χρειάζεται διερεύνηση είναι η ζωή και οι κοινωνικές σχέσεις των μελών αυτών των συνδέσμων – πώς οργανώνονται οι μετακινήσεις τους, ποια είναι ακριβώς τα οικονομικά τους και ποιοι καλύπτουν τις αγορές των εισιτηρίων τους. Αυτός είναι ένας κόσμος με δικούς του κώδικες επικοινωνίας και εσωτερικές κοινωνικές δομές. Και δεν είναι χωρίς ευθύνη οι οικογένειες ή οι εν γένει παρέες όλων των μελών αυτών των οργανώσεων.

Η εμπειρία της Βρετανίας, που ξεπέρασε με επιτυχία το πρόβλημα των χούλιγκαν, δείχνει κάποια πράγματα. Πέραν της κατάργησης κάποιων διαβόητων οργανώσεων – λ.χ. της Γουέστ Χαμ, της Τσέλσι και της Γουότφορντ – σημαντικό ρόλο έπαιξε η κατάργηση των φτηνών θέσεων (ορθίων) και η μετατροπή όλων των γηπέδων σε χώρους ακριβών θέσεων διαρκείας.

Το ζήτημα απαιτεί μελέτη και σωστό προγραμματισμό. Καλό θα είναι να επικρατήσουν σκέψεις αναβάθμισης του αθλητικού προϊόντος και η απομάκρυνσή του από την εκμετάλλευση λούμπεν κοινωνικών στοιχείων. Δεν πρέπει και αυτό το τραγικό περιστατικό να περάσει χωρίς συνέπειες για την πάταξη της αθλητικής βίας.