Ο ΣΥΡΙΖΑ και το αβέβαιο μέλλον της Προοδευτικής Συμμαχίας

Από τη διπλή ήττα του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ τον Μάη – Ιούνη αλλά και την παραίτηση του Αλέξη Τσίπρα στο Ζάππειο, ένα ερώτημα έρχεται και επανέρχεται στον κόσμο της βάσης του κόμματος και δεν είναι άλλο απ’ το μέλλον της διεύρυνσης αλλά και το πού θα πάει η Προοδευτική Συμμαχία.

Η τελευταία πολύ περισσότερο από το δεύτερο συνθετικό του τίτλου του ΣΥΡΙΖΑ υπήρξε κι ένα βασικό στοίχημα του όλου κόμματος επί ημερών Τσίπρα, ενισχύθηκε από τη Συμφωνία των Πρεσπών, ενώ στο Συνέδριο – το τελευταίο τακτικό – είχε και τη δική της μαζική εκπροσώπηση στον χώρο. Βασικό μέρος των «συμμάχων» ήταν από πασοκογενή ρεύματα, ενώ μια βασική αντίθεση που ξεδιπλωνόταν αν και δεν είχε οξυνθεί μέχρι τις εκλογές ήταν με τους παλιούς κομματικούς ή όσους είχαν μια δομική καχυποψία στα ανοίγματα.

Η αντίθεση του 3%-33% που συχνά με απλοϊκό τρόπο διαπερνούσε τον δημόσιο λόγο φαίνεται πως με τα τώρα δεδομένα επανέρχεται, ακόμη και με ρηξιακούς όρους. Και συνδέεται – ακόμη βελούδινα, αξίζει να πούμε – με την ίδια την κούρσα της διαδοχής στο κόμμα και τους τέσσερις υποψηφίους. Για παράδειγμα, μέρος των πασοκογενών έχει την αγωνία για την έκβαση της διαδοχολογίας και υπάρχουν και συζητήσεις ακόμη και για το πόσο ο ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ μπορεί να συνεχίσει να τους καλύπτει και να τους εκπροσωπεί χωρίς Τσίπρα.

Από τους τέσσερις υποψηφίους βλέπουν με μεγαλύτερη καχυποψία την Εφη Αχτσιόγλου και τον Ευκλείδη Τσακαλώτο που τους εγγράφουν σε έναν πιο κλειστό στα ανοίγματα άξονα. Πιο θετικοί είναι με τον Νίκο Παππά και τον Στέφανο Τζουμάκα. Για καιρό δε, είχαν την προσδοκία πως θα έκανε το βήμα και ο Διονύσης Τεμπονέρας. Βέβαια εδώ αξίζει να σημειωθεί πως αυτό που αόριστα λέμε Προοδευτική Συμμαχία έχει επίσης διαμοιραστεί ενόψει της εκλογής νέου/νέας προέδρου και ένα μέρος της έχει πάει στην Αχτσιόγλου.

Ενα μέρος πάντως των πασοκογενών στηρίζει και τον Νίκο Παππά, ενώ ταυτόσημη με αυτό το ρεύμα είναι η υπενθύμιση της κληρονομιάς του Αλέξη Τσίπρα και η προστασία – όπως λένε – από κάθε αποδόμησή του στη νέα εποχή του κόμματος. «Θα υπερασπιστούμε με όλες μας τις δυνάμεις και την πορεία που μας έκανε κόμμα διακυβέρνησης, αλλά και την πολιτική της έκφρασης της αριστερής και προοδευτικής παράταξης. Θα αγωνιστούμε για την παράταξη της νίκης», ήταν το χθεσινό σχόλιο του Νίκου Παππά σε τυχόν επιχείρηση αποδόμησης του Τσίπρα εντός και εκτός. Ενα σαφές μήνυμα και προς τα μέσα αφού και η περίπτωση της ακύρωσης του χρίσματος στον μπασκετμπολίστα Νίκο Παππά, από κάποιους ερμηνεύθηκε ως ακύρωση μιας επιλογής του τέως προέδρου του κόμματος. Πάντως οι πασοκογενείς, μέρος των οποίων εγγράφεται στην Κίνηση Μελών τασικά, αν και η τάση έχει τριχοτομηθεί, συζητούν, ζυμώνονται και ενίοτε αντιπαρατίθενται ανοιχτά με επιλογές. Πιο πρόσφατο παράδειγμα η κίνηση στελεχών αυτού του κλίματος στην Παλλήνη που με κείμενο ζητούσαν τη στήριξη του υποψήφιου δημάρχου και πρώην υπουργού του ΠΑΣΟΚ Χρήστου Αηδόνη – σε αντίθεση όλα αυτά προφανώς με την Ομπρέλα και τον παλιό κομματικό πυρήνα.

Πρόσωπο-κλειδί για την ΠΣ είναι ο παραιτημένος απ΄ τα κομματικά όργανα Χρήστος Σπίρτζης – άτυπα έχει ηγετικό ρόλο -,αλλά καίρια είναι και η έκβαση των αυτοδιοικητικών εκλογών. Για άλλους, πολύ περισσότερο κρίσιμο είναι το πώς θα κινηθεί ο νέος πρόεδρος του κόμματος και αν θα επιλέξει συμπεριληπτικές στρατηγικές ανοιγμάτων. Οπως και να ‘χει, ακίνητο το τοπίο δεν θα μείνει προσεχώς.