ΣΥΡΙΖΑ: Σε τροχιά προοδευτικών συμπράξεων

Γίνεται η πολιτική επιθυμία πράξη; Στην Πολιτική πρέπει να διανύσει κάποιος βήματα ρεαλισμού. Το παραπάνω είναι ένα ερώτημα που διαπερνά ένα μεγάλο μέρος της βάσης των σημερινών στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ και αφορά την όποια σύγκλιση των κεντροαριστερών δυνάμεων. Είναι δε μια εσωτερική συζήτηση και σε σύνδεση μα και ανεξάρτητα από την κούρσα της διαδοχής για νέο πρόεδρο στην πλατεία Κουμουνδούρου.

Εξάλλου, η πιο νωπή της διατύπωση – με προσοχή μα αισθητή ως προς το σήμα της – ήταν εκτός υποψηφίων και ήλθε από τον Κώστα Ζαχαριάδη, υποψήφιο δήμαρχο της Αθήνας. Σε πρόσφατη ερώτηση του «Βήματος της Κυριακής» για κοινή υποψηφιότητα με το ΠΑΣΟΚ, ο Ζαχαριάδης είπε, χωρίς περιστροφές, πως «θα μπορούσε να δημιουργηθεί μια τέτοια συνεργασία.

Δεν θέλω να κατηγορήσω κανέναν γιατί αυτό δεν έγινε, οι μετεκλογικές συνθήκες είναι ρευστές και οι πολιτικές επιδιώξεις στον χώρο της προοδευτικής αντιπολίτευσης, προσωρινά ελπίζω, συγκρουόμενες. Αυτό, όμως, αποτελεί και τη μεγάλη πρόκληση της υποψηφιότητάς μου. Θέλω ότι δεν μπόρεσαν για τους δικούς τους λόγους τα κόμματα να κάνουν, να το κάνουν με την υποστήριξή τους οι πολίτες. Αυτό θα επιδιώξω».

Και το ακόμη πιο ενδιαφέρον είναι πως άφησε ανοιχτό το παράθυρο για προσκλητήριο σύμπραξης στον δεύτερο γύρο των εκλογών στην Τοπική Αυτοδιοίκηση: «Και μπορούμε (σ.σ. να συνεργαστούμε) και επιβάλλεται να υπάρξει, όχι μόνο στον δεύτερο γύρο των εκλογών, αλλά και στη νέα διοίκηση του δήμου στην τετραετία που έρχεται».

Ο κ. Ζαχαριάδης δηλώνει ότι βρίσκεται σε επικοινωνία με ορισμένα μέλη του ηγετικού πυρήνα του κόμματος. Και, όπως λέει η πλευρά τους, επικοινωνεί και με μέρος της «μειοψηφίας του ΠΑΣΟΚ», η οποία, όπως λένε, εξακολουθεί να δρα με στρατηγική επιβίωσης και με φοβικό τρόπο.

Ωστόσο, οι άνθρωποι του ΣΥΡΙΖΑ βρίσκουν κοινούς τόπους με τη Χαριλάου Τρικούπη. Αναφέρονται στο γεγονός ότι το κόμμα τους ηττήθηκε τον Μάιο και τον Ιούνιο και στην ανάγκη σύμπραξης απέναντι στη σημερινή ισχυρή κυβέρνηση. Βέβαια, οι αυτοδιοικητικές εκλογές διεξάγονται, αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει καταφέρει να διαμορφώσει ένα σαφές ρεύμα στην πλειοψηφία των δήμων και το ΠΑΣΟΚ φαίνεται να παλεύει για την πολιτική του ανεξαρτησία.

Σήμερα, βέβαια, ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται σε μια κατάσταση ρευστότητας λόγω της εκλογής νέας ηγεσίας. Για την ακρίβεια, για ευνόητους λόγους δεν μπόρεσε να οργανώσει μια στρατηγική ανοίγματος, γι’ αυτό και η στάση της αντιπολίτευσης στο σύνολό της είναι «ένα βήμα μπροστά, δύο βήματα πίσω». Όπως ισχυρίζονται όσοι γνωρίζουν το παρασκήνιο, γι’ αυτό και τα παραπάνω μηνύματα εστάλησαν μέσω του Κώστα Ζαχαριάδη, αλλά το πεδίο είναι η τοπική αυτοδιοίκηση. Εκεί θα μπορούσαν να δοκιμαστούν συνεργασίες, ακόμη και σε επίπεδο αμυντικών συμμαχιών, θυμίζοντας σε πολλούς ότι τέτοιες συμμαχίες ανήκουν στην ιστορική παράδοση της αριστεράς και των σοσιαλιστικών πολιτικών δυνάμεων. Μια τέτοια κίνηση είναι ένα πιο προσοδοφόρο και «ασφαλέστερο» πεδίο, προσθέτουν. Προς το παρόν, δεν υπάρχει πιο κεντρικό «σήμα» από τον ΣΥΡΙΖΑ.

Υπάρχει κάτω από τις γραμμές βέβαια στην ατζέντα του υποψηφίων προέδρων του. Πιο ταυτοτικά από μεριάς των Εφης Αχτσιόγλου και Ευκλείδη Τσακαλώτου και πιο «ανοιχτά» από Νίκο Παππά και Στέφανο Τζουμάκα. Μια όψη της αντιπαράθεσης στον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ εξάλλου μετά τη διπλή εκλογική ήττα, ήταν αν αυτή οφειλόταν στο δειλό άνοιγμα στις προοδευτικές δυνάμεις ή ακριβώς στο άνοιγμα σε αυτές. Εξού και εντοπίστηκε ήδη επί ημερών Τσίπρα ως μία εκ των αιτιών η όλη στρατηγική με άξονα την απλή αναλογική, ενώ όπως σημειώνουν κορυφαία στελέχη, είχε σημασία η ποιότητα και ο τρόπος του καλέσματος – όπως και ο χρονισμός.