Ο Ράμα, ο Μπελέρης και οι ομογενειακές περιουσίες

Η υπόθεση του προφυλακισμένου Δημάρχου Χειμάρρας, Φρέντι Μπελέρη, δεν είναι εύκολη. Ούτε για τα Τίρανα, ούτε και για την Αθήνα. Και όσο καθυστερεί η διευθέτηση, με ευθύνη της αλβανικής πλευράς, δεν μπορεί να αποκλειστεί το ενδεχόμενο να κακοφορμίσει. Η διευθέτηση δεν αφορά σε καμία περίπτωση παρέμβαση στην ανεξάρτητη αλβανική Δικαιοσύνη. Οι γνωρίζοντες το περιεχόμενο του φακέλου Μπελέρη, σημειώνουν, πρώτα απ´όλα, πως σε άλλες 29 αντίστοιχες περιπτώσεις κατά το παρελθόν δεν υπήρξε προφυλάκιση του κατηγορουμένου. Η επιμονή στην προφυλάκιση του εκλεγμένου Δημάρχου Χειμάρρας γεννά τη βεβαιότητα για το πιθανό σχέδιο που εκτυλίσσεται το τελευταίο τρίμηνο. Η αλβανική πλευρά προσπαθεί να απομακρύνει τον ομογενή δήμαρχο από το αξίωμά του με τη διενέργεια νέων εκλογών, ώστε να επιτευχθεί συμφωνία για την αξιοποίηση παραθαλάσσιων οικοπέδων, η κυριότητα των οποίων αμφισβητείται ότι ανήκει στους Έλληνες ομογενείς, απομεινάρι της κομμουνιστικής εποχής, φέρνοντας ένα άλλο πρόσωπο πιο διαλλακτικό κατά την άποψή τους. Εικάζεται ότι αυτό μπορεί να συμβεί. Στο μεταξύ, η εντολή για την αποφυλάκιση του Μπελέρη θα έχει δοθεί και, κατά τη συνήθη συμπεριφορά, «ποιος θα θυμάται σε μερικά χρόνια;». Οι Έλληνες ομογενείς είναι πολίτες ενός κράτους όπως η Αλβανία, στο πλαίσιο της οποίας οι θεσμικές ρυθμίσεις βρίσκονται σε καθυστέρηση και η ανεξάρτητη δικαιοσύνη διαμορφώνεται μετά από καθυστέρηση 30 ετών από την πτώση του σοσιαλιστικού καθεστώτος. Σε μια χώρα ρημαγμένη από χρόνια καταπίεσης, με έναν πληθυσμό αποδεκατισμένο από τη μετανάστευση και προσπαθώντας να ξαναχτίσει το μέλλον του, ο εθνικισμός παρέχει μια συγκολλητική ψευδαίσθηση.

Συνδυαστικά, ο πρωθυπουργός Ε. Ράμα ενσαρκώνει ένα μοντέλο ηγεσίας που δείχνει ότι μπορεί να παίξει το «μεγάλο» παιχνίδι με τους ισχυρούς στη διεθνή σκηνή. Δεν κρύβει τη συμπάθειά του για τον Τούρκο ηγέτη Ερντογάν, ίσως επειδή βρίσκουν κοινό έδαφος ως προς την αυταρχική τους προσέγγιση στη διακυβέρνηση. Ωστόσο, η λογική πορεία για έναν πρωθυπουργό που θέλει να ενισχύσει τη θέση της χώρας του, τουλάχιστον όσο ένας πολύ μεγάλος αριθμός Αλβανών πολιτών αλβανικής καταγωγής εντάσσεται ως εργαζόμενος στην ελληνική κοινωνία και πραγματικότητα με τη συμμετοχή των παιδιών τους στο ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα όλων των βαθμίδων, θα ήταν να συνδέσει το Ράμα και το Ελλάδα στο πλαίσιο των σχέσεων καλής γειτονίας. Υπάρχει όμως και ένας σοβαρότερος λόγος για τα αλβανικά συμφέροντα: διότι η ευρωπαϊκή πορεία μέσω της οποίας θα ανασυγκροτηθεί ουσιαστικά η Αλβανία περνάει από την Ελλάδα. Τι κάνει η Ελλάδα ως απάντηση σε αυτή την πολιτική, η οποία είναι γενικά ασύμβατη με τις αρχές και τη συνθήκη της καλής γειτονίας; Πρώτα απ’ όλα, ως κυρίαρχο κράτος του οποίου οι Έλληνες συμπατριώτες αποτελούν μειονότητα σε μια γειτονική χώρα, οφείλει να υπερασπιστεί τους Έλληνες ομογενείς της και να σεβαστεί την ύπαρξή τους. Εδώ δεν υπάρχει περιθώριο για διαφωνίες. Η Αθήνα σε καμία περίπτωση δεν αναφέρεται σε άσκηση πίεσης προς την ανεξάρτητη αλβανική Δικαιοσύνη, την οποία επικαλείται σε κάθε συζήτηση του ο Ε. Ράμα. Το μόνο που επιθυμεί η Ελλάδα και διαμηνύεται σε όλες τις επίσημες συζητήσεις αναφορικώς με το θέμα είναι η παραχώρηση στον Μπελέρη της δυνατότητας να ορκιστεί Δήμαρχος.

Εκτιμάται όμως ότι αυτό δεν επιθυμούν τα Τίρανα. Και κωλυσιεργούν με την προφυλάκιση, η οποία με βάση τα επιβαρυντικά στοιχεία δε δικαιολογείται. Διότι, πέραν του περιεχομένου της καταγγελίας, δεν υπάρχουν τεκμήρια, ούτε έχει τελεστεί αυτόφωρο αδίκημα ώστε να δικαιολογηθεί η προφυλάκιση. Επιπλέον, ο Φ. Μπελέρης, εξελέγη Δήμαρχος. Ως εκ τούτου δεν τίθεται το ενδεχόμενο διαφυγής. Στο Δημαρχείο Χειμάρρας θέλει να πάει ο άνθρωπος, στο γραφείο του. Ο κ. Μητσοτάκης θα παραθέσει σήμερα άτυπο δείπνο με τους ηγέτες των Δυτικών Βαλκανίων, στο οποίο δεν θα παραστεί ο πρωθυπουργός Ε. Ράμα. Δεν έχει προσκληθεί από τον Έλληνα πρωθυπουργό. Αυτό σημαίνει ότι οι σχέσεις μεταξύ Ελλάδας και Αλβανίας βρίσκονται πλέον σε οριακό σημείο. Οι ειδικοί λένε ότι αυτό είναι ατυχές, καθώς τα πράγματα εξελίσσονται θετικά το τελευταίο διάστημα. Ο Ε. Ράμα επιδιώκει να κερδίσει τον ανταγωνισμό με την Αθήνα. Όμως ο Ράμα ξεπέρασε τα επιτρεπτά όρια. Παίρνει το ρίσκο να χάσει χρόνο στην ευρωπαϊκή διασύνδεση για το Κράτος του, αρκεί να λεηλατήσει τα οικόπεδα της ελληνικής ομογένειας. Ο πρωθυπουργός της γείτονος κόπτεται για την ανεξάρτητη Δικαιοσύνη της Αλβανίας. Όμως η υφαρπαγή της ομογενειακής περιουσίας δε συνιστά για την Αλβανία Κράτος Δικαίου. Και μάλιστα θυμίζει ιστορία της βαλκανικής υπαίθρου από το βάθος του χρόνου.