Ήταν βράδυ 1ης Ιουνίου προς 2 Ιουνίου του 2015. Το «Ελευθέριος Βενιζέλος» είχε κατακλυστεί από οπαδούς που περίμεναν πως και πως το νέο μεγάλο μεταγραφικό απόκτημα της ομάδας τους. Η απόκτηση αυτή είχε κάνει πολύ μεγάλο θόρυβο και οι προσδοκίες ήταν στα ύψη. Μόλις έκανε την εμφάνισή του ο παίκτης στην αίθουσα αφίξεων, τα φλας δεν σταματούσαν να αστράφτουν και τα συνθήματα των οπαδών ακούγονταν το ένα μετά το άλλο.
Ο Μίκαελ Εσιέν δικαιωματικά προκαλούσε τόσο ντόρο. Ήταν άλλωστε μεγάλο, πολύ μεγάλο όνομα για τα ελληνικά δεδομένα και η απόκτησή του από τον Παναθηναϊκό δεν θα μπορούσε παρά να θεωρείται η μεταγραφή του καλοκαιριού. Την ίδια στιγμή «πατούσε» Αθήνα και ένα πολύ πιο μικρό και άγνωστο όνομα. Ο Αντρέ Σιμόες. Η άφιξη στην Ελλάδα για τον Πορτογάλο ήταν μια λιτή διαδικασία. Δεν κατακλύστηκε από φλας η αίθουσα, δεν βρέθηκαν εκατοντάδες οπαδοί της ΑΕΚ στο αεροδρόμιο να τον υποδεχθούν. Από τους παρευρισκόμενους εκείνη την ημέρα στο «Ελευθέριος Βενιζέλος» μόνο οι άνθρωποι της ΑΕΚ ήξεραν το πρόσωπο του Σιμόες που έκανε την εμφάνισή του εκείνο το βράδυ για να υπογράψει τετραετές συμβόλαιο στην Ένωση.
Οταν λίγο αργότερα, ο Αντρέ Σιμόες έβαλε την υπογραφή του στην ΑΕΚ, κανείς δεν περίμενε να παραμείνει στην ομάδα για επτά χρόνια και στη συνέχεια να αποτελέσει έναν από τους πιο σημαντικούς παίκτες της Ένωσης που φόρεσαν τη φανέλα της ομάδας τα τελευταία χρόνια, πραγματοποιώντας 226 συμμετοχές, με 11 γκολ και επτά ασίστ.
Ο 33χρονος Πορτογάλος μέσος υπήρξε αρχηγός της ΑΕΚ κι έγινε παίκτης-σύμβολο για το κλαμπ. Κατέκτησε πρωτάθλημα και Κύπελλο και αγωνίστηκε στο Champions League. Ο «Σίμο» κέρδισε τους πάντες με τον χαρακτήρα και το πάθος του και μέχρι την τελευταία στιγμή έδωσε ό,τι είχε για την ομάδα. Σήμερα, είναι ο δεύτερος σε συμμετοχές ξένος ποδοσφαιριστής με την κιτρινόμαυρη φανέλα με 226 συμμετοχές και πίσω μόνο από το «ιερό τέρας» Τόνι Σαβέβσκι, που είχε 463 και πάνω από τον Ντανιέλ Μπατίστα των 193.
![](data:image/svg+xml;charset=utf-8,<svg height="900" width="1350" xmlns="http://www.w3.org/2000/svg" version="1.1"/>)
Ο Σιμόες αποχώρησε από την ΑΕΚ, έπειτα από επταετία, ως παντοτινός φίλος της Ένωσης αλλά και με πίκρες. Μολονότι ήθελε πολύ να μπει στο γήπεδο, λίγους μήνες πριν η ομάδα μπει στο νέο της σπίτι αποχωρεί από την Ελλάδα. Πλέον αγωνίζεται στην πατρίδα του για λογαριασμό της Φαμαλικάο, αλλά όπως τόνισε στο Sportal επιθυμία του μια μέρα είναι να φορέσει ξανά τον Δικέφαλο στο στήθος.
Ο Αντρέ Σιμόες μιλάει για όλους και για όλα στο Sportal. Για τις πιο σημαντικές στιγμές του, τους τίτλους και τα χρυσά γκολ που πέτυχε στην επταετία που φόρεσε τα «κιτρινόμαυρα», τις στιγμές με τον Δημήτρη Μελισσανίδη, την πικρία που δεν πρόλαβε να ζήσει το όνειρό του στην «OPAP Arena» αλλά και για το ενδεχόμενο μια μέρα να επιστρέψει στην Ένωση.
Το 2015 αποφασίζεις να φύγεις για πρώτη φορά από την πατρίδα σου και να έρθεις στην Ελλάδα για την ΑΕΚ; Θυμάσαι την διαδικασία; Πώς πήρες την απόφαση να αγωνιστείς για πρώτη φορά μακριά από την χώρα σου;
«Ηταν η πρώτη μου περιπέτεια μακριά από την πατρίδα μου. Προτού πάρω την απόφασή μου να έρθω στην ΑΕΚ είχα προτάσεις από τρεις ακόμη ομάδες. Ωστόσο, ήθελα ΑΕΚ. Από την πρώτη στιγμή που μου μίλησαν οι άνθρωποι της ομάδας ένιωσα κάτι ωραίο. Πίστεψα στο πρότζεκτ που μου παρουσίασαν. Είναι μια μεγάλη ομάδα άλλωστε με ιστορία. Δεν είχα καμία αμφιβολία ότι η επιλογή μου ήταν σωστή για την ΑΕΚ. Τότε ήταν στη Β’ εθνική αλλά αυτό δεν με προβλημάτισε και είπα αμέσως ναι. Στη γυναίκα μου θυμάμαι χαρακτηριστικά ότι της είπα ‘’κοίταξε θα πάμε στην Ελλάδα. Είναι η καλύτερη επιλογή για τη ζωή μας και την καριέρα μου’’».
Τι ήταν αυτό που σε έπεισε για να πεις το «ναι» στην ΑΕΚ; Ηταν κάτι που σου είπε ο Δημήτρης Μελισσανίδης για να σε πείσει;
«Παρά το γεγονός ότι τότε η ομάδα ήταν στη δεύτερη κατηγορία, οι άνθρωποι της ΑΕΚ μου πέρασαν τη φιλοσοφία του συλλόγου και φυσικά μου μίλησαν και για τον κ. Μελισσανίδη. Τότε η ομάδα ήθελε την απευθείας άνοδο και ήμουν βέβαιος για τις επιλογές μου. Ετσι δεν το πολυσκέφτηκα, έφτιαξα τις βαλίτσες μου και μπήκα στο αεροπλάνο. Ότι μου είπαν ήταν σωστό. Αυτό διαπίστωσα. Την επόμενη χρονιά μόλις η ΑΕΚ ανέβηκε, είχαμε την ευκαιρία να κερδίσουμε το Κύπελλο Ελλάδας κόντρα στον Ολυμπιακό. Ειχαμε φανταστική χρονιά.
Δεν θα την ξεχάσω ποτέ. Ειδικά το πρώτο παιχνίδι που παίξαμε στην έδρα μας με τους οπαδούς στο πλάι μας. Δεν είχαμε ακόμη τη φυσική μας έδρα, αλλά θυμάμαι το πρώτο φιλικό που δώσαμε κόντρα στη Σεβίλλη ήταν φανταστικό. Με τον Δέλλα στον πάγκο. Ηταν η πρώτη μου εμπειρία σε ένα γήπεδο με τόσους παθιασμένους οπαδούς. Δεν το είχα ξαναζήσει στην καριέρα μου. Για να είμαι ειλικρινής ζούσα το όνειρό μου. Ζούσα αυτό που ονειρεύεται κάθε ποδοσφαιριστής. Γι’ αυτό από την πρώτη ημέρα ήμουν τόσο εθισμένος στην ΑΕΚ και συνδεδεμένος με το κλαμπ».