Προς αυστηροποίηση των ποινών για τους εξ αμελείας εμπρηστές;

Το ζήτημα της αυστηροποίησης των ποινών ακόμη και για τους εξ αμελείας εμπρηστές επανέρχεται δραματικά στην επικαιρότητα. Είχε προαναγγελθεί από τον υπουργό Δικαιοσύνης και συζητείται ότι θα απασχολήσει το Κοινοβούλιο, με το άνοιγμα των εργασιών στις αρχές Σεπτεμβρίου.

Ιδιαίτερα, υπάρχουν συνθήκες που επιτρέπουν σχεδιασμό και λύσεις μακράς πνοής και αντίστοιχα υπάρχουν συνθήκες και φαινόμενα, τα οποία αφήνουν ελάχιστα περιθώρια ως προς τις διαθέσιμες επιλογές άμεσης αντίδρασης της Πολιτείας.

Η “προαναγγελία” Φλωρίδη

Η αυστηροποίηση των ποινών για τους εξ αμελείας εμπρηστές, είχε προαναγγελθεί από τον πρωθυπουργό και ανακοινωθεί από τον υπουργό Δικαιοσύνης Γιώργο Φλωρίδη, στις αρχές του Αυγούστου και ενώ είχαμε μόλις τελειώσει με το πρώτο σαρωτικό κύμα των πυρκαγιών στη Ρόδο κλπ.

Με το άνοιγμα της Βουλής στις αρχές Σεπτεμβρίου, θα έρθει νομοθετική ρύθμιση, η οποία θα προβλέπει ότι ακόμη και όσοι συλλαμβάνονται για εμπρησμό εξ αμελείας θα παίρνουν και αυτοί το δρόμο για τη φυλακή. Ειδικότερα, θα προβλέπεται ποινή φυλάκισης και για το πλημμέλημα του εμπρησμού από αμέλεια, ενώ θα εξεταστεί ακόμα και η χορήγηση αναστολής, για όσους καταδικάζονται σε πρώτο βαθμό.

Κυβέρνηση Μητσοτάκη: Το προηγούμενο του 2021

Ήδη από το 2021, η κυβέρνηση Μητσοτάκη μετά τις καταστροφικές πυρκαγιές στην Εύβοια και στην Πάρνηθα και στο πλαίσιο στοχευμένων ρυθμίσεων για την προστασία του φυσικού περιβάλλοντος και των δασών, είχε προχωρήσει στην τροποποίηση των διατάξεων  του Ποινικού Κώδικα και της Κώδικα Ποινικής Δικονομίας για το αδίκημα του εμπρησμού. Με το άρθρο 46 του ν. 4855/2021 προβλέφθηκε ότι το αδίκημα του εμπρησμού σε δάση – σε όλες του τις μορφές –  θα διώκεται πλέον ως κακούργημα προκειμένου να αντιμετωπίζονται με αυστηρότητα και όσοι με οικονομικό ή άλλο όφελος προκαλούν φωτιές.

Οι εξ αμελείας εμπρηστές, τα «έργα» των οποίων ως προς την κατάληξη δεν διαφέρουν από των εμπρηστών με δόλο, δεν είχαν κανένα κολασμό επί της ουσίας.  Μπορεί να γίνονταν στάχτη εξαιτίας τους  χιλιάδες στρέμματα δάσους, ζώα και περιουσίες αλλά ο νόμος και η πολιτεία τους αντιμετώπιζε σαν να είχαν παρκάρει παράνομα το αυτοκίνητό τους.  Στατιστικά, οι περισσότερες πυρκαγιές, όπως κατά καιρούς επισημαίνουν οι επιτελείς της Πυροσβεστικής, μπαίνουν από ανθρώπους που αποφασίζουν να κάψουν τα χόρτα στο χωράφι σε συνθήκες απόλυτης ξηρασίας, καπνίζουν τα μελίσσια τους, κάνουν οξυγονοκόλληση στο ύπαιθρο ή ανάβουν ένα σούρουπο του Ιουλίου φωτιά μέσα στον εθνικό δρυμό της Βάλια Κάλντα για να φτιάξουν ατμόσφαιρα και να κατανικήσουν τη βουνίσια ψύχρα.

Η εξ αμελείας καταστροφή που προκαλούν οι «άδολοι» εμπρηστές δεν διαφέρει από τον δόλιο εμπρησμό. Στις 472 φωτιές που ξέσπασαν στη βιομηχανική περιοχή του Ασπροπύργου από την 1η Μαΐου που ξεκίνησε η αντιπυρική περίοδος, μέχρι και τη φωτιά που έφτασε να καίει ξανά την καρδιά της Πάρνηθας, οι εξ αμελείας ήταν οι περισσότερες.

Για να τελειώνει, όπως σωστά είπε ο υπουργός δικαιοσύνης Γιώργος Φλωρίδης όλη αυτή η αίσθηση που τυραννάει την ελληνική κοινωνία, ότι τελικά στην Ελλάδα ό,τι και να κάνεις δεν έχει καμία συνέπεια, θα έρθει η αλλαγή του νόμου. Το εξ αμελείας τελειώνει γιατί τελειώνει και η ανοχή της κοινωνίας. Μένει να αποδειχθεί εάν αυτό το αυτονόητο τέλος,  θα το βάλουν όλες οι πολιτικές δυνάμεις μαζί υπερψηφίζοντας την αλλαγή. Ή εάν θα υπάρξουν πολιτικά κόμματα και αρχηγοί που θα χρησιμοποιήσουν ως άλλοθι το…τέλος του επιτελικού κράτους για να αποφύγουν για μια ακόμη φορά την ανάληψη της ευθύνης που τους αναλογεί.