Όταν η ανθρωπότητα βρέθηκε ένα βήμα από την εξαφάνιση

Με δημοσίευση της στην επιθεώρηση «Science» ερευνητική ομάδα αναφέρει ότι η ανθρωπότητα βρέθηκε στα πρόθυρα της εξαφάνισης όταν κάποια στιγμή ο ανθρώπινος πληθυσμός στη Γη αριθμούσε μόλις 1,300 άτομα.  Σύμφωνα με την έρευνα αυτή η κρίσιμη για την ύπαρξη της ανθρωπότητας χρονική καμπή προσδιορίζεται πριν από περίπου ένα εκατ. έτη. Τα υπάρχοντα ανθρωπολογικά ευρήματα έχουν δείξει ότι πριν από ένα εκατ. έτη υπήρχαν διάφορα είδη ανθρώπων με πιο γνωστό τον Χαϊδελβέργειο Άνθρωπο (Homo heidelbergensis).

Οι ερευνητές μελέτησαν τα γονιδιώματα περισσότερων από 3,150 σημερινών σύγχρονων ανθρώπων από 10 αφρικανικούς πληθυσμούς και 40 μη αφρικανικούς πληθυσμούς. Παράλληλα ανέπτυξαν ένα νέο εργαλείο με το οποίο κατάφεραν όπως υποστηρίζουν να κάνουν μεγάλης ακρίβειας εκτιμήσεις για τα μεγέθη των ομάδων των μακρινών μας προγόνων εξετάζοντας την ποικιλομορφία των γενετικών αλληλουχιών που παρατηρούνται στους απογόνους τους.

Η μελέτη δείχνει ότι μεταξύ 813.000 και 930.000 ετών πριν εξαφανίστηκαν μαζικά οι ανθρώπινοι πληθυσμοί στον πλανήτη αφήνοντας μόνο 1,300 ανθρώπους ζωντανούς. Το επίσης αν όχι ακόμη πιο εντυπωσιακό εύρημα της μελέτης είναι ότι αυτός ο πολύ μικρός πληθυσμός ανθρώπων δεν αυξήθηκε καθόλου για χρονικό διάστημα περίπου 117 χιλιάδες έτη. Αυτό σημαίνει ότι με κάποιο άγνωστο ακόμη αλλά σίγουρα θαυμαστό τρόπο αυτοί οι ελάχιστοι άνθρωποι που ζούσαν στη Γη κατάφεραν να επιβιώσουν από τις κάθε είδους δυσκολίες (περιβαλλοντικές, μεγάλα σαρκοβόρα εκείνης της εποχής, ασθένειες κ.α.) για πολλές δεκάδες χιλιάδες χρόνια μέχρι να υπάρξουν ευνοϊκές για αυτούς συνθήκες ώστε να αρχίζουν να πολλαπλασιάζονται.

Όσον αφορά την αιτία της μαζικής εξαφάνισης τα ευρήματα της μελέτης δείχνουν ότι η μαζική εξαφάνιση ανθρώπων εκείνη τη χρονική περίοδο συνέπεσε με μια έντονη κλιματική αλλαγή όπου αρχικά υπήρξε πτώση της θερμοκρασίας και εμφάνιση παγετώνων την οποία ακολούθησαν μακροχρόνιες ξηρασίες στην Αφρική και την Ευρασία. Αν και δεν υπάρχουν ευρήματα που να αποδεικνύουν άμεση σχέση ανάμεσα στη δραστική μείωση του ανθρώπινου πληθυσμού και τις κλιματικές συνθήκες εκείνης της περιόδου εντούτοις οι πιθανότητες να ήταν αυτές οι συνθήκες αιτία της μαζικής εξαφάνισης ανθρώπων είναι προφανώς πολύ υψηλές.

Προηγούμενες μελέτες έχουν δείξει ότι ο τελευταίος κοινός πρόγονος που μοιράστηκαν οι σύγχρονοι άνθρωποι, οι Νεάντερταλ και οι άνθρωποι Ντενίσοβαν έζησε περίπου 765.000 έως 550.000 χρόνια πριν δηλαδή περίπου την ίδια εποχή με αυτή που υπήρχαν ελάχιστοι άνθρωποι στον πλανήτη . Αυτό με την σειρά του υποδηλώνει σύμφωνα με ειδικούς ότι η παρ’ ολίγον εξαφάνιση των ανθρώπων είναι με κάποιο τρόπο συνδεδεμένη με την εξέλιξη τους και ειδικά με αυτή του τελευταίου κοινού προγόνου των σύγχρονων ανθρώπων, των Νεάντερταλ και των Ντενίσοβαν.

«Εάν αυτός ο τελευταίος κοινός πρόγονος έζησε κατά τη διάρκεια ή αμέσως μετά την εποχή της μαζικής εξαφάνισης των ανθρώπων αυτό μπορεί να έπαιξε ρόλο στη διάσπαση των αρχαίων ανθρώπινων ομάδων σε σύγχρονους ανθρώπους, Νεάντερταλ και Ντενίσοβαν» αναφέρει ο Κρις Στίνγκερ, παλαιοανθρωπολόγος στο Μουσείο Φυσικής Ιστορία του Λονδίνου που δεν ήταν μέλος της ερευνητικής ομάδας.