“Το πετρέλαιο θα φτάσει στα 300 δολάρια το βαρέλι”

Οι καλύτερες ιδέες είναι οι πιο απλές και οι μεγαλύτερες αγορές είναι οι καλύτερες. Ιδού, λοιπόν, μια απλή ιδέα για μια από τις μεγαλύτερες αγορές εκεί έξω: το πετρέλαιο.

Για περίπου 10 χρόνια, από το 2005 έως το τέλη του 2014, το πετρέλαιο (στην προκειμένη περίπτωση το West Texas Intermediate) είχε υπερβεί τα 100 δολάρια το βαρέλι, φτάνοντας στην υψηλότερη τιμή του το 2008, λίγο κάτω από τα 200 δολάρια το βαρέλι. Σε όλη αυτή την περίοδο το αμερικανικό αργό κυμάνθηκε επί χρόνια σε ένα εύρος μεταξύ 120-140 δολαρίων.

Το θέμα με τα εμπορεύματα -όπως το πετρέλαιο- είναι ότι ενώ μπορεί να είναι ευμετάβλητα λόγω προσφοράς και της ζήτησης αλλά και εξαιτίας πολιτικών εξελίξεων, μακροπρόθεσμα η τιμή τους είναι συνάρτηση της τεχνολογίας που απαιτείται για την παραγωγή τους και του πληθωρισμού στην εκάστοτε οικονομία. Οι τιμές των βασικών εμπορευμάτων αυξάνονται σε αναλογία με τον πληθωρισμό. Έτσι, σε ένα κράτος με υψηλό πληθωρισμό τα εμπορεύματα γίνονται χρήματα. Άλλωστε, όπως επισημαίνει κάθε θιασώτης του χρυσού, τα δολάρια τιμολογούνται σε ουγγιές και όχι το αντίθετο.

Το πετρέλαιο είναι ένα καλό παράδειγμα αυτής της ιδέας. Τα δολάρια τιμολογούνται σε βαρέλια πετρελαίου και όχι το αντίθετο. Άλλωστε ο ορισμός του εμπορεύματος εμπεριέχει το γεγονός ότι πρόκειται για κάτι ανταλλάξιμο με χρήματα.

Πρόκειται για μια ενδιαφέρουσα μεταφορά, διότι από το 2005 και μετά ο πληθωρισμός στις ΗΠΑ ήταν υψηλός. Έτσι, το 1 δολάριο το 2005 αξίζει 1,57 δολάρια το 2023.

Όταν ήμουν παιδί παρατήρησα ότι σε καιρούς ευημερίας όλοι νοιάζονταν για το περιβάλλον, αλλά κανείς δεν νοιαζόταν για την οικονομία. Αντιθέτως, σε εποχή ύφεσης κανείς δεν νοιαζόταν ιδιαίτερα για το περιβάλλον και άπαντες ανησυχούσαν για την οικονομία. Εάν αυτό το μοτίβο επαναληφθεί και τώρα, τότε το πετρέλαιο θα αφήσει πίσω του την πιο πρόσφατη ζοφερή περίοδο. Οι μετοχές των πετρελαϊκών θα ενισχυθούν. Έπειτα, είναι και το ζήτημα της κατανάλωσης. Έγινε μόδα ο ακόλουθος χρησμός: το πετρέλαιο θα “ορφανέψει”, θα αποφεύγουν όλοι να το χρησιμοποιήσουν, θα είναι μια αναξιοποίητη πηγή ενέργειας. Όλο αυτό μού ακουγόταν γελοίο, αλλά εμπεριείχε κάποια αλήθεια που πολλοί την ενστερνίστηκαν φέρνοντας σε δύσκολη θέση τις πετρελαϊκές για πολλά χρόνια. Το ερώτημα που προκύπτει σήμερα είναι: “Όλα αυτά θα αλλάξουν;”

Οι χώρες πρέπει να αναπτύσσονται, αν θέλουν να συμβαδίζουν με τις δαπάνες τους. Πρέπει να προσθέτουν όσο το δυνατόν περισσότερο “πραγματικό” ΑΕΠ, καθώς τα στοιχεία τους σήμερα αποτυπώνουν ως επί το πλείστον το ψεύτικο ΑΕΠ του δημόσιου τομέα, το οποίο δεν θα πληρώσει για να συνταξιοδοτηθούν οι στρατιές των δημοσίων υπαλλήλων. Χρειαζόμαστε, λοιπόν, φθηνή ενέργεια και εν αφθονία και καμία από τις νέες τεχνολογίες δεν διαθέτει ακόμη την ευελιξία ή τις υποδομές για να την προσφέρει.

Ωστόσο, δεν χρειάζονται οι “ταύροι” για να γίνει η δουλειά. Ο πληθωρισμός ήδη έχει γεμίσει με μπαρούτι το κανόνι των τιμών. Μια κίνηση και η ενεργειακή εγκράτεια θα πυροδοτήσει το μπαμ…