Σπαρτιάτες: Πολιτικός έλεγχος και κομματικό ταμείο οδηγούν στη διάλυση

Δύο μήνες μετά την διπλή εκλογική αναμέτρηση, η κοινοβουλευτική ομάδα των «Σπαρτιατών» βρίσκεται στο χείλος της διάλυσης. Ο Βασίλης Στίγκας, μόνος του στα έδρανα της Βουλής, είδε τους βουλευτές του κόμματός του να του γυρνούν την πλάτη μετά τις διαγραφές των Γιάννη Κόντη, Γιάννη Δημητροκάλη και Χάρη Κατσιβαρδά -της ομάδας που κατήγγειλε ως υποκινούμενη από “ξένα κέντρα”, τα οποία παραπέμπουν σε «Greek Mafia και Δον Κορλεόνε».

Στην πραγματικότητα, η σύγκρουση ανάμεσα στις δύο πλευρές έχει να κάνει με τον έλεγχο του κόμματος: ο Στίγκας πίστεψε πως ο ίδιος, ως κοινοβουλευτικός αρχηγός και πρόεδρος, θα έχει τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο εντός του μηχανισμού που κατάφερε να μπει στην Βουλή. Ξέχασε, όμως, πως όταν συμφωνείς να φτιάξεις το όχημα για την είσοδο ενός καταδικασμένου πρώην χρυσαυγίτη από την πίσω πόρτα στο Κοινοβούλιο, αργά ή γρήγορα θα υποστείς και τις συνέπειες -οι συμφωνίες με τους ακροδεξιούς «διαβόλους» κρύβουν πάντα παραθυράκια.

Πριν από ένα μήνα, οι συνεχείς αναφορές στον Ηλία Κασιδιάρη από βουλευτές από το βήμα της Βουλής προκάλεσαν την πρώτη ενόχληση του Στίγκα. Οι βουλευτές, οι οποίοι είναι πιστοί στον περίφημο κρατούμενο των φυλακών Δομοκού, έμαθαν ότι η παράταξή τους είχε λάβει περίπου 40.000 ευρώ εκλογική ενίσχυση, αλλά ισχυρίζονται ότι δεν είχαν ιδέα γι’ αυτό.

Οι συσχετισμοί επιρροής

Το κόμμα δεν διαθέτει οικονομική επιτροπή. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι, σύμφωνα με το καταστατικό, η οικονομική επιτροπή διορίζεται από τη Γενική Συνέλευση, δηλαδή το Συνέδριο. Απαντώντας, ο κ. Στίγκας είπε ότι οι βουλευτές μεταφέρουν χρήματα σε συγκεκριμένο λογαριασμό κάθε μήνα, προτρέποντάς τον να το πράξει. Ο κ. Στίγκας είπε ότι στην τελευταία του συνάντηση με τους τότε κοινοβουλευτικούς του εκπροσώπους, του ζητήθηκε να κάνει συνέδριο.

Το συνέδριο, ωστόσο, έκρυβε μια παγίδα και για τον ίδιο: σύμφωνα με το καταστατικό, το συνέδριο είναι το όργανο που έχει την δικαιοδοσία να παύσει πρόωρα την θητεία του προέδρου «για έκτακτο λόγο». Η καταγγελλόμενη απόπειρα για μαζικές εγγραφές μελών έδειχνε πως η πλευρά του καταδικασμένου πρώην χρυσαυγίτη ήθελε, τουλάχιστον, να ελέγξει τους συσχετισμούς, τοποθετώντας δικούς της ανθρώπους σε όργανα που σήμερα είναι μονοπρόσωπα και ελέγχονται, έστω με δυσκολία, από τον Στίγκα.

Ωστόσο, ορισμένοι οπαδοί του κατάδικου Δομοκού απαίτησαν ανοιχτά την αλλαγή της προεδρίας. Ο στόχος ήταν, αν μη τι άλλο, να ασκηθεί η κατάλληλη πίεση στην πλευρά Στίγκα για να δεχτεί ένα “μοίρασμα” της εξουσίας, όπως η αλλαγή στον έλεγχο των κρατικών επιδοτήσεων. Πέραν της αρχικής άρνησης, ο Στίγας προέβη σε κινήσεις που έδειχναν τις προθέσεις του.

Ο κρατούμενος του Δομοκού

Υπενθυμίζεται πως οι διαφορές μεταξύ των δύο πλευρών, παρά τις διαβεβαιώσεις για το αντίθετο, δεν είναι βασικά πολιτικές: οι «Σπαρτιάτες» στελεχώθηκαν χωρίς αντίδραση από μέλη του μορφώματος των «Ελλήνων», ενώ αργότερα ο ίδιος ο Στίγκας χαρακτήρισε τον Κασιδιάρη «καύσιμο» της προσπάθειας και, μόλις λίγες μέρες νωρίτερα, ως ένδειξη καλής θέλησης (ή, όπως λέει ο ίδιος, «για να κλείσει τους λογαριασμούς») συνέταξε την στήριξη των «Σπαρτιατών» στην υποψηφιότητα Κασιδιάρη για τον δήμο της Αθήνας. Οι δύο πλευρές δεν τσακώθηκαν γιατί διαφωνούσαν ιδεολογικά, αλλά για λόγους εξουσίας. Και, όπως όλα δείχνουν, χρημάτων.

Από εδώ και πέρα, αναμένονται οι επόμενες κινήσεις Στίγκα, που προαναγγέλλει αποκαλύψεις για τις υπόγειες διαδρομές των βουλευτών με τα εξωκοινοβουλευτικά κέντρα που έχουν διεύθυνση στον Δομοκό, αλλά και την επόμενη μέρα για την πλευρά Κασιδιάρη -που φαίνεται πως θα προτιμούσε να πάρει τον έλεγχο των «Σπαρτιατών» για να έχει όλα τα (οικονομικά) οφέλη της σφραγίδας, αλλά ενδεχομένως αρκεστεί σε μια κοινοβουλευτική ομάδα διαγραμμένων βουλευτών, οι οποίοι αν είναι πάνω από 10 μπορούν με βάση τον κανονισμό να λειτουργούν ως τέτοια.

Αλλά χωρίς την πολιτική ονομασία “Σπαρτιάτες” δεν θα υπήρχε επιχορήγηση. Και βέβαια, όπως μίλησε ο πρωθυπουργός για “κοινοβουλευτικές επιπτώσεις”, αναμένεται η επόμενη θεσμική κίνηση της Βουλής.

Οι πολιτικές διαμάχες είναι ένα ζήτημα επειδή οι “Σπαρτιάτες” είναι μέρος του ελληνικού Κοινοβουλίου. Συνεπώς, ένα μόνο ουσιαστικό ερώτημα παραμένει. Αν οι “Σπαρτιάτες” κατέρρευσαν σαν χάρτινος πύργος πριν από το πρώτο τους καλοκαίρι στη Βουλή, αν ο ερασιτεχνισμός της ακροδεξιάς είναι προφανής σε όλους, πώς ήταν δυνατόν να ξεπεραστούν τα θεσμικά εμπόδια που τέθηκαν προεκλογικά;