Αλλάζουν όλα γύρω μας και αλλάζουν γρήγορα

Από τίς φυσικές καταστροφές των τελευταίων ετών καταλαβαίνουμε όλοι ότι οι περιβαλλοντολογικές συνθήκες αλλάζουν και μάλιστα αλλάζουν γρήγορα.

Το ότι αλλάζουν όλα είναι σχεδόν πλέον απλή λογική. Η αστρονομική ταχύτητα όμως που γίνεται αυτό είναι έως τρομακτική, αν σκεφθεί κανείς τι επηρεάζουν και τι παρασύρουν αυτές οι αλλαγές.

Ο τίτλος «κλιματική κρίση» αναφέρεται στην ταχύτητα των αλλαγών, αλλά ο τίτλος «κλιματική αλλαγή» είναι πιο δόκιμος, μιας και οι κρίσεις έρχονται και παρέρχονται αλλά οι αλλαγές έρχονται για να μείνουν και  προφανώς να αλλάξουν πάλι στο μέλλον.

Άρα δεν μιλάμε για μία «κλιματική κρίση», που κάποια στιγμή θα τελειώσει, αλλά για καινούριες κλιματικές συνθήκες που ήρθαν για να μείνουν.

Πρίν από μερικούς μήνες είχα γράψει κάτι για τις αλλαγές στο επιχειρηματικό περιβάλλον και από τις σκέψεις μου τότε είχα καταλήξει ότι το μεγαλύτερο πλεονέκτημα των επιχειρήσεων είναι η δυνατότητα προσαρμογής στις καινούριες συνθήκες.

Στην περίπτωση της κλιματικής αλλαγής η προσαρμοστικότητα των ανθρώπων, των συστημάτων, των νόμων και των κοινωνιών στο σύνολο, δεν είναι απλά ένα πλεονέκτημα, αλλά όρος επιβίωσης.

Αν σκεφθεί κανείς όλες τις αλυσιδωτές αντιδράσεις της επιταχυνόμενης κλιματικής αλλαγής, και τι θα επηρεάσουν στην ζωή μας τότε κυριολεκτικά θα τρομάξει.

• Από την γεωλογία και μορφολογία του πλανήτη έως την σύνθεση του φυτικού και ζωικού βασιλείου.
• Από την διάκριση μέχρι την σύγχυση των εποχών.
• Από τις ακραίες θερμοκρασίες μέχρι τα φυσικά φαινόμενα που κυρίως προκαλούνται από αυτές.
• Από τον αφανισμό κάποιων οργανισμών μέχρι την εμφάνιση καινούριων.
• Από την εξέλιξη της επιστήμης και της τεχνολογίας μέχρι και τον τρόπο εκπαίδευσης.
• Από τις ενεργειακές πηγές μέχρι τον τρόπο διανομής της ενέργειας.
• Από την εξέλιξη της Ιατρικής επιστήμης μέχρι την αντιμετώπιση νέων ασθενειών.
• Από τις διατροφικές συνήθειες μέχρι την ψυχολογία των ανθρώπων.
• Από τις καθημερινές ανάγκες μέχρι και τις προσωπικές φιλοδοξίες του καθενός.

Και η λίστα δεν έχει τέλος …

Ελπίζω να σας τρόμαξα λίγο, γιατί κάποιος πρέπει να το κάνει και αυτό.

Η βασική άποψη για τις αιτίες των κλιματικών αλλαγών είναι ότι η δραματική αύξηση της εκ βιομηχανοποίησης του πλανήτη έχει συντελέσει στην αστάθεια των καιρικών συνθηκών. Βέβαια αυτή η βιομηχανοποίηση του πλανήτη παράλληλα έχει συντελέσει στην βελτίωση του βιοτικού μας επιπέδου και δεν είμαι σίγουρος τι θα θυσιάζαμε για να φρενάρουμε αυτήν την αστάθεια των καιρικών συνθηκών και να εξυπηρετήσουμε το αίσθημα της αυτοσυντήρησης.

Βέβαια δεν είμαι σίγουρος ότι η αποβιομηχανοποίηση του πλανήτη και π.χ. η κατάργηση του πλαστικού θα έσωζε την κατάσταση.

Η χρήση της «πράσινης» ενέργειας είναι σίγουρα προς την σωστή κατεύθυνση, αλλά και αυτή βάλλεται από τα συμφέροντα των παραγωγών των παραδοσιακών πηγών ενέργειας.

Οι επιστήμονες ωρύονται για τις εξελίξεις και οι ηγέτες του πλανήτη, ορμώμενοι κυρίως από εθνικά συμφέροντα είτε τους στηρίζουν είτε τους απορρίπτουν ως υπερβολικούς.

Βέβαια το γεγονός ότι στο γαλατικό χωριό, που λέγεται Ελλάδα, τα φυσικά φαινόμενα χρησιμοποιούνται για πολιτική και μικροκομματική αντιπαράθεση ικανότητας ή ανικανότητας, εμένα με ξεπερνάει, και ενίοτε με διασκεδάζει κιόλας.

Με αφορμή τις φωτιές του καλοκαιριού,

• όλοι έχουν λύσεις, τις οποίες δε και εμφανίζουν μετά τα γεγονότα, ως μετά Χριστόν προφήτες.
• Όλοι, εκ του ασφαλούς, θα έκαναν κάτι διαφορετικό, χωρίς βέβαια αυτό να αποδεικνύεται ποτέ, πόσο αποτελεσματικό θα ήταν.
• Όλοι θα τα είχαν προβλέψει από πριν, χωρίς βέβαια να είχαν καμία σοβαρή πρόταση τότε, για την αντιπυρική προστασία.
• Όλοι θα τα έκαναν καλύτερα, στην θεωρεία, αλλά μέχρι την πράξη, η ιστορία τους διαψεύδει.

Το τραγικό είναι ότι κουνάνε το δάχτυλο αυτοί που τον Ιούνιο του 2018, έκαναν 5,000 προσλήψεις για δασική προστασία, αλλά άκουσον, με προϋπόθεση τουλάχιστον 50% αναπηρία και με καμία εκπαίδευση. Αν αυτό δεν είναι ο ορισμός της αργομισθίας, δεν ξέρω τι άλλο μπορεί να είναι. Τα αποτελέσματα των πυρκαγιών του 2018, τα θυμόμαστε όλοι, και ευτυχώς ή δυστυχώς θα τα θυμόμαστε για πάντα.

Όταν δε έρθει η ώρα για να νομοθετήσουν μηχανισμούς παρακολούθησης και καταστολής των εμπρησμών, οι πιο πολλοί θα θυμηθούν την «Δημοκρατία», τα δικαιώματα του «λαού», την παραβίαση των ελευθεριών και την προστασία των προσωπικών δεδομένων.

Πόσο κατώτεροι των περιστάσεων είμαστε άραγε και πόσο ακριβά θα το πληρώσουμε αυτό στο μέλλον.

Για μένα η πολιτεία, άσχετα με το πολιτικό κόστος, πρέπει να επικεντρωθεί σε δύο τομείς.

• Αυστηροποίηση των νόμων, για την ανθρώπινη παρέμβαση, και
• Καινούριες τεχνολογίες για την πρόληψη και καταστολή.

Είναι μάλλον προφανές ότι ο ήρωας πυροσβέστης που σέρνει την μάνικα στην πλαγιά δεν φτάνει ή τουλάχιστον δεν φτάνει από μόνος του για να αντιμετωπισθούν αυτές οι εντάσεις και οι συχνότητες των φαινομένων.

Κώστας Αγγελάκης

[email protected]

www.pro-visions.eu