Υλοτόμοι: Οι αφανείς ήρωες της φωτιάς στον Έβρο

Οι υλοτόμοι στον Έβρο πάλευαν έξι μερόνυχτα σχεδόν με γυμνά χέρια μέσα στις γιγαντιαίες φλόγες της φωτιάς  στον  Έβρο  για να σώσουν ό,τι μπορούν από το δάσος που γινόταν στάχτη. Έσωσαν σχεδόν 100.000 στρέμματα δάσους, μα το ηρωικό κατόρθωμά τους δεν είχε ακουστεί ποτέ ως τώρα.

Ήρθε όμως, στο φως σαν πράξη ανταπόδοσης της τιτάνιας προσπάθειας που έκαναν. Ο δασάρχης Αλεξανδρούπολης, Γιώργος Πιστόλας, θέλησε να αποδώσει τα εύσημα και να αναδείξει το τεράστιο κατόρθωμα των υλοτόμων των Δασικών Συνεταιρισμών Εργασίας (ΔΑΣΕ) Σιδηροχωρίου και Πετρολόφου, που έσωσαν κομμάτι του δάσους που κάηκε στον Έβρο από την μεγάλη φωτιά.

Οι υλοτόμοι εργάστηκαν ακούραστα έξι μέρες και νύχτες για να μπορέσουν να σταματήσουν την πορεία της φωτιάς με στον Έβρο με βασικά όπλα τις γνώσεις που έχουν για την περιοχή και το δάσος και με σχεδόν γυμνά χέρια. Πολεμούσαν μόνο με αλυσοπρίονα και κλαριά από δένδρα. Δεν είχαν καν μάσκες και ειδικά γυαλιά για να τους προστατεύει από τον καπνό.

«Στη μεγάλη πυρκαγιά του Έβρου, οι άνθρωποι αυτοί, με την καθοδήγηση – συνδρομή δύο δασικών υπαλλήλων (δασολόγου και δασοπόνου) και την υποστήριξη, άλλοτε ενός και άλλοτε δύο πυροσβεστικών οχημάτων, κατόρθωσαν να δημιουργήσουν ζώνη ανάσχεσης στον άξονα Καλλιθέα – Διασταύρωση Σανιδοχωρίου (Ταχτατζικ) – ύψωμα Κούτρα – Τρεις Βρύσες και ακόμα παραπέρα, σε μήκος πλέον των 10 χιλιομέτρων» ανέφερε ο δασάρχης σε ανάρτησή του στο Facebook.

«Μοναδικός εξοπλισμός τους τα αλυσοπρίονά τους και οι κλάρες δέντρων, χωρίς μάσκες και γυαλιά για τον καπνό. Βασικό τους όπλο η εμπειρία τους στο βουνό, που το γνωρίζουν σπιθαμή προς σπιθαμή. Ήταν ανελλιπώς στο μέτωπο της φωτιάς επί έξι μερόνυχτα, 20 άτομα με εναλλαγές, με τους δασικούς υπαλλήλους και το πυροσβεστικό όχημα πάντα από κοντά», τόνιζε ο Γιώργος Πιστόλας για τους αφανείς ήρωες της φωτιάς στον Έβρο.

Λόγω της προσπάθειάς τους, η εξάπλωση της φωτιάς σταμάτησε στον άξονα όπου επιχείρησαν και έτσι «σώθηκε παραγωγικό δάσος τουλάχιστον 100.000 στρεμμάτων», υπογράμμιζε ο δασάρχης.

«Για τους ανθρώπους αυτούς, λίγοι θα μιλήσουν. Επί μέρες μαθαίναμε για τα εναέρια και επίγεια μέσα, για τις υπηρεσίες, τις εγχώριες και ξένες δυνάμεις και τους φορείς που συνδράμανε στην ομολογουμένως δύσκολη προσπάθεια κατάσβεσης της πυρκαγιάς. Ας μάθουμε λοιπόν επιπρόσθετα, ότι υπάρχει και το ντόπιο εργατικό δασικό προσωπικό, που επί πολλά χρόνια δραστηριοποιείται στα βουνά μας, γνωρίζοντας τόσο τις ιδιαιτερότητές της κάθε περιοχής, όσο και τον τρόπο που πρέπει να αντιδράσει στις δύσκολες καταστάσεις», επισήμαινε.

Ο δασάρχης προειδοποίησε ότι αυτή η ομάδα εργαζομένων «χρόνο με τον χρόνο μειώνεται» και αναζητάει «άλλους χώρους εργασίας» και τόνιζε: «Τους χρειαζόμαστε, είναι υποχρέωσή μας να τους υποστηρίξουμε για να μείνουν στο τόπο τους και να κάνουν αυτό που πρέπει, αυτό που χρόνια γνωρίζουν καλά».

“Πολεμούσαν κατά της φωτιάς με ό,τι είχαν”

Δεν είχαν ιδιαίτερο εξοπλισμό, μόνο κλάρες δέντρων και αλισοπρίονα, δεν φορούσαν μάσκες αλλά και γυαλιά για να προστατευθούν από τον καπνό. Η γνώση τους για το βουνό, ωστόσο, αποδείχθηκε το σημαντικότερο όπλο.

«Ήταν ανελλιπώς στο μέτωπο της φωτιάς επί έξι μερόνυχτα, 20 άτομα με εναλλαγές, με τους δασικούς υπαλλήλους και το πυροσβεστικό όχημα πάντα από κοντά».

Λόγω της προσπάθειάς τους, η εξάπλωση της φωτιάς σταμάτησε στον άξονα όπου επιχείρησαν και έτσι «σώθηκε παραγωγικό δάσος τουλάχιστον 100.000 στρεμμάτων».

Σύμφωνα με τον κ. Πιστόλα, «για τους ανθρώπους αυτούς, λίγοι θα μιλήσουν», αλλά υπογράμμισε πως το «ντόπιο εργατικό δασικό προσωπικό, που επί πολλά χρόνια δραστηριοποιείται στα βουνά μας, γνωρίζει τόσο τις ιδιαιτερότητές της κάθε περιοχής, όσο και τον τρόπο που πρέπει να αντιδράσει στις δύσκολες καταστάσεις».

«Οι άνθρωποι αυτοί, δυστυχώς, χρόνο με τον χρόνο μειώνονται και αναζητούν άλλους χώρους εργασίας. Τους χρειαζόμαστε, είναι υποχρέωσή μας να τους υποστηρίξουμε για να μείνουν στο τόπο τους και να κάνουν αυτό που πρέπει, αυτό που χρόνια γνωρίζουν καλά».