Πώς οι BRICS «αδειάζουν» την G20 – Ο απολογισμός της συνόδου στο Νέο Δελχί

Η G20 απειλεί έτσι να μετατραπεί σε ένα φόρουμ στο οποίο η αναζήτηση λύσεων στα πιο πιεστικά παγκόσμια ζητήματα επισκιάζεται από τη διεκδίκηση των συμφερόντων των κρατών μελών, ενώ ταυτόχρονα, λόγω των διαφορετικών συμφερόντων των μελών της G20, προκύπτει το πολύ η ελάχιστη δυνατή συναίνεση.

Ως εκ τούτου, η G20 θα πρέπει να χρησιμοποιήσει τη διεύρυνση με τη συμμετοχή της Αφρικανικής Ένωσης για να δώσει στον εαυτό της νέους κανόνες του παιχνιδιού, σύμφωνα με την Handelsblatt. Και στο μέλλον, θα πρέπει να επικεντρωθεί στο πώς όλα τα κράτη μπορούν να επωφεληθούν καλύτερα από μια μετριοπαθή παγκοσμιοποίηση.

Σύμφωνα με τη Welt, οι αναδυόμενες χώρες γύρω από την Κίνα και την Ινδία έχουν αναπτυχθεί ραγδαία σε όλους σχεδόν τους τομείς, η ισορροπία δυνάμεων έχει μετατοπιστεί υπέρ των μη δυτικών κρατών – μελών του G20 (σ.σ. γεγονός που αντανακλάται στην δυσκολία της “Δύσης” να περάσει τις θέσεις της) , όπως δείχνει μια επισκόπηση:

Οικονομία

Κατά το ιδρυτικό έτος της G20, η οικονομική υπεροχή των δυτικών κρατών ήταν ακόμη τεράστια. Μετρούμενες σε όρους πραγματικού ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος (ΑΕΠ), οι χώρες της G7 ΗΠΑ, Ιαπωνία, Γερμανία, Μεγάλη Βρετανία, Γαλλία, Ιταλία και Καναδάς, καθώς και οι στενά συνδεδεμένες βιομηχανικές χώρες Αυστραλία και Νότια Κορέα αντιπροσώπευαν μαζί σχεδόν το 80% της οικονομικής παραγωγής το 1999.

Το υπόλοιπο πέμπτο κατανεμήθηκε στις αναδυόμενες χώρες της G20: Κίνα, Ινδία, Ρωσία, Βραζιλία, Μεξικό, Αργεντινή, Ινδονησία, Τουρκία, Σαουδική Αραβία και Νότια Αφρική. Η ΕΕ, ως το εικοστό μέλος της ένωσης κρατών, εξαιρείται από αυτόν τον υπολογισμό.

Εν τω μεταξύ, το μερίδιο των μη δυτικών χωρών στην οικονομική παραγωγή έχει διπλασιαστεί. Αυτό σημαίνει ότι η “Δύση” εξακολουθεί να αντιπροσωπεύει περισσότερο από το ήμισυ. Αν όμως οι αναδυόμενες χώρες συνεχίσουν να αναπτύσσονται με αυτόν περίπου το ρυθμό, θα έχουν ξεπεράσει τις βιομηχανικές χώρες σε μόλις δέκα χρόνια.

Το ΑΕΠ των μη δυτικών χωρών της G-20 έχει αυξηθεί κατά μέσο όρο σχεδόν 6% ετησίως από το 1999. Στις δυτικές χώρες, αυξήθηκε μόνο κατά 1,7%. Ακόμη και κατά τη διάρκεια της οικονομικής κρίσης του 2009, όταν η οικονομική παραγωγή των βιομηχανικών χωρών κατέρρευσε κατά περισσότερο από 3%, στις άλλες χώρες αυξήθηκε κατά σχεδόν 3,5%.

Ακόμη και η μείωση κατά τη διάρκεια της πανδημίας του κορονοϊού το 2020 ήταν ελάχιστη στο λιγότερο ανεπτυγμένο τμήμα του κόσμου, με -0,6%. Η οικονομία σταθεροποιήθηκε κυρίως από την Κίνα, η οποία εξαπλασίασε το πραγματικό ΑΕΠ της μεταξύ 1999 και 2022, καθιστώντας την τη δεύτερη μεγαλύτερη οικονομία του κόσμου.

Η Ινδία, η Τουρκία και η Ινδονησία έχουν επίσης τριπλασιάσει την οικονομική τους παραγωγή από την ίδρυση της G20. Αντίθετα, το αμερικανικό ΑΕΠ αυξήθηκε μόνο κατά 50%, αλλά με περίπου 25 τρισεκατομμύρια δολάρια εξακολουθεί να είναι το μεγαλύτερο στον κόσμο. Η οικονομία της Γερμανίας αυξήθηκε κατά περίπου 30% την ίδια περίοδο και τώρα κατατάσσεται στην τέταρτη θέση, ακριβώς μπροστά από την Ινδία. Η Ιαπωνία βρίσκεται στην τρίτη θέση.

Καινοτομία

Εκτός από τον ρυθμό ανάπτυξης, η καινοτομική ισχύς αποτελεί σημαντικό δείκτη της μελλοντικής ανάπτυξης μιας χώρας. Ο Παγκόσμιος Δείκτης Καινοτομίας του Παγκόσμιου Οργανισμού Διανοητικής Ιδιοκτησίας (WIPO), που δημοσιεύεται από το 2009, το εξετάζει με βάση δεκάδες παράγοντες.

Στην κατάταξη για το 2022, οι ΗΠΑ βρίσκονται στη δεύτερη θέση πίσω από την Ελβετία. Με τη Μεγάλη Βρετανία, τη Νότια Κορέα και τη Γερμανία, άλλες τρεις δυτικές χώρες της G-20 βρίσκονται στην πρώτη δεκάδα.