Τραγικός επίλογος για το ζευγάρι Αυστριακών που αγνοούνταν στο Πήλιο [vid]

Την ίδια ώρα, γίνεται προσπάθεια να ταυτοποιηθεί η σορός του άνδρα που εντοπίστηκε χθες σε βραχώδη περιοχή παραλίας του Νοτίου Πηλίου. Η σορός περισυνελέγη από το πλοίο του Λιμενικού Σώματος και μεταφέρθηκε στο Αχιλλοπούλειο Γενικό Νοσοκομείο Βόλου. Σύμφωνα με πληροφορίες, ένα τατουάζ που είχε ο νεκρός ίσως ρίξει φως στην ταυτότητά του. Ελήφθησαν φωτογραφίες του τατουάζ ώστε οι συγγενείς του Φίλιπ στην Αυστρία να απαντήσουν αν πρόκειται για εκείνον.

«Θα παντρευτώ εδώ, στο Πήλιο. Πού αλλού;»

Η 32χρονη Μικαέλα άρχισε να έρχεται στο Πήλιο σε ηλικία δύο ετών. Οι γονείς της νοίκιαζαν για χρόνια δωμάτια σε μια κοντινή παραλία και όταν εκείνα έκλεισαν, άρχισαν να έρχονται στο συγκεκριμένο συγκρότημα στα Ποτιστικά. Τα τελευταία 15 χρόνια, οι δύο ιδιοκτήτες, ο Θανάσης και ο Θεόδωρος Σαμαράς, τους υποδέχονταν τις ίδιες ημέρες του Αυγούστου στα ίδια δωμάτια που πάντα επέλεγαν. Είδαν τη Μικαέλα και τα δύο της αδέλφια να μεγαλώνουν, να τελειώνουν το σχολείο και το πανεπιστήμιο. Πριν από τρία χρόνια γνώρισαν και τον Φίλιπ, το αγόρι της, και όταν πέρυσι τους ανακοίνωσε πως σκοπεύουν να παντρευτούν, εκείνοι τη ρώτησαν πού θα γίνει ο γάμος. Γελώντας τους απάντησε: «Μα πού αλλού;». Ήταν χαρούμενη γιατί και ο Φίλιπ είχε αγαπήσει την Ελλάδα.

Κάποια στιγμή το νιόπαντρο ζευγάρι συνειδητοποίησε πως το νερό είχε αρχίσει να μπαίνει με ορμή στο κτήμα του συγκροτήματος όπου διέμενε, 80 μέτρα από την παραλία Ποτιστικά, στην ανατολική πλευρά του Πηλίου.

Όταν γύρω στη μία το μεσημέρι η βροχή κόπασε, η Μικαέλα επικοινώνησε με έναν από τους δύο ιδιοκτήτες στο τηλέφωνο και συμφώνησαν να μεταφερθούν στο μπανγκαλόου όπου έμεναν μέχρι εκείνο το πρωί οι γονείς της. Ήταν ψηλότερα στο κτήμα και θα ήταν πιο ασφαλείς και προστατευμένοι. Το ίδιο έκανε και ένα άλλο ζευγάρι, ο Φριτζ και η Γιοχάνα, επίσης Αυστριακοί, 65 χρόνων, φίλοι πλέον των δύο ιδιοκτητών του συγκροτήματος, που έρχονται κάθε καλοκαίρι για διακοπές και τον χειμώνα για να τους βοηθήσουν με το μάζεμα της ελιάς. Και οι δύο αυτές οικογένειες από την Αυστρία ένιωθαν το μέρος αυτό σαν το σπίτι τους. «Δεν έχει ξαναγίνει ποτέ αυτό στην περιοχή», σχολίασαν όταν βρέθηκαν πρώτη φορά εκείνο το μεσημέρι μπαίνοντας στα καινούργια τους δωμάτια, λίγα μόλις μέτρα το ένα από το άλλο.

Γύρω στις 3.30 το μεσημέρι τα νερά άρχισαν να φουσκώνουν ξανά. Ο Φριτζ, συνταξιούχος γυμναστής, χτύπησε την πόρτα του ζευγαριού. Ο Φίλιπ του άνοιξε. Ήταν τόσο δυνατός ο ήχος της βροχής που οι δύο άνδρες έπρεπε να φωνάζουν για να ακούσουν ο ένας τον άλλον. «Το φοβάμαι αυτό που γίνεται εδώ. Πρέπει να φύγουμε», είπε ο Φριτζ. Του έδειξε με το χέρι του τη διαδρομή που θα μπορούσαν να ακολουθήσουν, πίσω από τα μικρά σπιτάκια, παράλληλα με το ρέμα της Ξυνόβρυσης, προς ένα λόφο. «Ίσως πάμε στο αυτοκίνητο για να μπορέσουμε να απομακρυνθούμε γρήγορα εάν χρειαστεί. Ξεκινήστε εσείς και εάν είναι θα ακολουθήσουμε», θυμάται πως του είπαν.