Γιαννόπουλος: «Ο γιατρός της μάνας μου της έλεγε “δεν το ρίχνεις;” – Ήμουν το 5ο παιδί της οικογένειας»

O Γιώργος Γιαννόπουλος έδωσε συνέντευξη και μίλησε για την αδερφή του, η οποία έχει μια αναπηρία, αλλά και για την απώλεια της μητέρας του. Ο ηθοποιός μίλησε στην εκπομπή «Στούντιο 4» και ανέφερε αρχικά, για τη μητέρα του: «Έφυγε από Αλτσχάιμερ».

«Δεν ξέρω αν η μητέρα μου με έστειλε στη δουλειά αυτή ή αν είχε προβλέψει τι θα γίνω. Έβλεπε συνέχεια τηλεόραση. Έβλεπε τον Πάριο κι έλεγε το “Λωράκι” μας», είπε χαρακτηριστικά.

View this post on Instagram

A post shared by Giorgos Giannopoulosc (@giorgosgiannopoulosc)

Όσο για τη νόσο της, ανέφερε: «Το έπαθε στα 62. Είναι δύσκολο, αλλά νομίζω ότι καταλάβαινε τα πάντα, τη φροντίδα. Το βλέμμα της το καταλάβαινα, αισθανόμουν ότι με καταλάβαινε».

«Όσο μπορούσα, ήμουν κοντά της. Τον Νοέμβριο που έφυγε ήμουν διακοπές στη Μυτιλήνη, γύρισα έναν μήνα να είμαι κοντά της. Όσο μπορούσα, ήμουν», συμπλήρωσε.

Στη συνέχεια, μίλησε για την αδερφή του, η οποία έχει μια αναπηρία και εξήγησε πως κι ο ίδιος είχε δεχτεί bullying. «Αυτονόητα δέχτηκα ρατσισμό, γιατί ήμουν ο “αδερφός της ανάπηρης”. Την αγαπούσαν όλοι την Αγγέλω, “έφαγε” μεγάλη αγάπη, γυρνούσε την γειτονιά. Την αγαπούσαν όλοι, αλλά ήμουν ο “αδερφός της ανάπηρης”. Αυτό μετά το έβγαλα βέβαια, και το έκανα πλεονέκτημα», εξήγησε.

«Την είχα στην Αθήνα, βγαίναμε για καφέ. Και τα μεγαλύτερα αδέρφια μου δέχτηκαν bullying, ένα ξύλο το έφαγαν. Όταν είσαι κάτι διαφορετικό, αυτόματα και το σπίτι και η κοινωνία σε διαφοροποιούν. Ήμουν και καλός μαθητής, τα έπαιρνα τα γράμματα», συμπλήρωσε.

View this post on Instagram

A post shared by Nancy ~ Thanasis (@studio4_ert)

Όπως εξήγησε αργότερα, κι ο ίδιος ωστόσο, δέχτηκε μεγάλη αγάπη από την αδερφή του. «Αυτή η αγάπη που έπαιρνα από την αδελφή μου όταν γύριζα από το γύρισμα δεν υπάρχει. Ήταν πανέξυπνη, μπορούσε να αυτοσυντηρηθεί», σημείωσε.

Τέλος, πρόσθεσε: «Υπάρχουν δράματα στα παιδιά με αναπηρία. Παρ’όλο που θα απαλλαχθείς από αυτό, εμάς μας λείπει η Αγγέλω, η αγάπη της. Έχεις μόνιμα ένα μικρό παιδί. Το άγχος της μαμάς μου ήταν αυτό και μας είπε “τον νου σας στην Αγγέλω”. Ο πατέρας μου έφυγε ήσυχος, γιατί έβλεπε τι χαρά μας έδινε».