Κλιματική αλλαγή: Η μεγάλη πρόκληση για τον Κ. Μητσοτάκη

Συγκρατημένα αισιόδοξος εμφανίστηκε ο πρωθυπουργός χθες στη ΔΕΘ. Απέφυγε το κλασσικό σενάριο της παροχολογίας και των υποσχέσεων και εστίασε περισσότερο στον απολογισμό, αλλά και στον προγραμματισμό υλοποίησης όσων είχε εξαγγείλει κατά την ανάγνωση των προγραμματικών δηλώσεων της κυβέρνησής του στη Βουλή, μετά τις εκλογές. 

Όπως ήταν φυσικό, σημαντικό μέρος της ομιλίας του ήταν αφιερωμένο στην αντιμετώπιση των επιπτώσεων της κλιματικής κρίσης, η οποία, όπως είπε: είπε θα έρθω και ήρθε για να μείνει.

Τα ενδιαφέροντα σημεία, πάντως, ήταν πως χρειάζεται συνεργασία δημοσίου και ιδιωτικού τομέα, με το κάθε μέρος να αναλαμβάνει το μέρος και το βάρος της ευθύνης που του αναλογεί, ενώ σημαντικό ρόλο θα κληθούν να διαδραματίσουν οι ίδιοι οι πολίτες.

Μάλιστα, ο κ. Μητσοτάκης έδωσε χθες κατεύθυνση για τη δημιουργία μιας “λαϊκής άμυνας” κατά της κλιματικής κρίσης και των συνεπειών της. Εκτός από την υποχρεωτική ασφάλιση σπιτιών, επιχειρήσεων και περιουσιών, θα πρέπει να γίνει κατανοητό ότι πρακτικές και συμπεριφορές του παρελθόντος είναι όχι μόνο απαράδεκτες αλλά και κολάσιμες ως αντικοινωνικές. Αυτό θα πρέπει να ισχύει όχι μόνο για τις δημόσιες αρχές και τις τοπικές αρχές, αλλά και για τους μεμονωμένους πολίτες.

Στο πλαίσιο αυτό, η εξαγγελία αξιοποίησης των Ενόπλων Δυνάμεων στην αντιμετώπιση της κλιματικής κρίσης και των καταστροφών, δείχνει πως η κυβέρνηση έλαβε το μήνυμα πως η κοινωνία αντιμετωπίζει θετικά την εμπλοκή των στρατευμένων σε τέτοια ζητήματα, τόσο γιατί έχουν κατάλληλη εκπαίδευση και σθένος, όσο και γιατί διαθέτουν τεχνογνωσία και εξοπλισμό με τον οποίο μπορούν άμεσα και αποτελεσματικά να συνδράμουν προς ανακούφιση των πληγέντων και στην αποκατάσταση υποδομών. 

Αν και αρνήθηκε να κατονομάσει τα κόμματα της αντιπολίτευσης, ο κ. Μητσοτάκης έθεσε ένα θέμα που θα μας απασχολήσει έντονα στο άμεσο μέλλον. Το θέμα αυτό δεν είναι άλλο από τις παρεμβάσεις, τις προτάσεις και την κριτική της αντιπολίτευσης στην προετοιμασία ενός μακροπρόθεσμου εθνικού σχεδίου για την αντιμετώπιση της κλιματικής κρίσης.

Ο Μητσοτάκης, θα αναγκαστεί να τραβήξει το κάρο μόνος του και ό,τι καταφέρει. Αυτή είναι η πραγματικότητα και κανένα ψιμύθιο, κανένας επαναστατικός παιάνας ή σοσιαλδημοκρατική ομοβροντία, δεν μπορεί να αλλάξει την κατάσταση. Θα μπορούσε να αλλάξει, αν τα δύο αυτά κόμματα, αντιλαμβάνονταν πως η κλιματική κρίση δεν είναι ζήτημα κομματικό, ιδεολογικό, μα εθνικό και αποφάσιζαν να αφήσουν την αντιπαράθεση για άλλα πεδία και να συμβάλλον σε αυτό με τις γνώσεις, τις προτάσεις, τους επιστήμονες που διαθέτουν.

Είναι λίγο δύσκολο να συμβεί αυτό, βλέποντας πώς εξελίσσεται η πολιτική κατάσταση. Η ζωή συνεχίζεται χωρίς να εξετάζουμε αυτές τις λεπτομέρειες. Οι κίνδυνοι από ακραία καιρικά φαινόμενα και άλλες επιπτώσεις της κλιματικής κρίσης είναι τόσο μεγάλοι που ως κοινωνία δεν έχουμε την πολυτέλεια να ξοδεύουμε χρόνο σε ατελείωτες κομματικές αντιπαραθέσεις.

Αν η κυβέρνηση έχει συνειδητοποιήσει την κρισιμότητα της κατάστασης και προτείνει ένα εθνικό σχέδιο αντιμετώπισης της κλιματικής κρίσης, ας το θέσει σε εφαρμογή, ας υιοθετήσει βελτιώσεις που θα προταθούν από άλλους. Εκείνο που δεν έχει δικαίωμα να κάνει είναι να καθυστερήσει στη λήψη των αναγκαίων και εξαιρετικά κοστοβόρων μέτρων. Για αυτό θα κριθεί στο τέλος της θητείας της και όχι για το αν συζητούσε ατέρμονα με την αντιπολίτευση.