Η σύγκρουση Δύσης – Ρωσίας εξαπλώνεται και στην Εκκλησία της Ουκρανίας

Διεξάγονται  δύο παράλληλοι πόλεμοι αυτή τη στιγμή στην Ουκρανία: ο ένας με όπλα και ένας δεύτερος με θρησκευτικά μέσα, που είναι εξ’ ίσου  αμείλικτος και αποσκοπεί στη διχοτόμηση της καρδιάς και της ψυχής των Ουκρανών. Προς τούτο, νομοσχέδιο για την απαγόρευση της Ουκρανικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, υπό τον Μητροπολίτη Ονούφριο, κατατέθηκε την 28^ης Ιουλίου που είναι η ημέρα βάφτισης των Ρως που σηματοδοτεί την  κοινή ορθόδοξη πολιτισμική παράδοση  των ανατολικών Σλάβων. Προηγουμένως είχε προφυλακιστεί ο καθηγούμενος της Λαύρας των Σπηλαίων του Κιέβου Μητροπολίτης Παύλος, χωρίς δικαστική απόφαση. Η φυλάκιση αυτή έρχεται να προστεθεί  σε μία σειρά διώξεων εναντίον των μοναχών της Λαύρας των Σπηλαίων του Κιέβου. Νωρίτερα ο Βίκτορ Ελένσκι, προϊστάμενος της Κρατικής Υπηρεσίας της Ελευθερίας του θρησκεύεσθαι της Ουκρανίας απαίτησε σε συνάντηση που είχε με  τον Μητροπολίτη Ονούφριο, τον επικεφαλής της Ουκρανικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, τη σύγκληση συνόδου της Εκκλησίας, με θέμα συζήτησης την  πλήρη ρήξη με τη Ρωσική Εκκλησία. Η σύνοδος της  Ουκρανικής Ορθόδοξης Εκκλησίας με βάση το τελεσίγραφο που της επιδόθηκε θα έπρεπε να δημοσιεύσει επίσημο κείμενο αποχώρησης από τη Ρωσική Εκκλησία,  καθαιρώντας όλους  τους επισκόπους και κληρικούς που είναι  στα ελεγχόμενα από τη Ρωσία εδάφη και συνεχίζουν να ιερουργούν.  Ο Μητροπολίτης    Ονούφριος   δεν συμμορφώθηκε με το τελεσίγραφο.

Υπενθυμίζεται ότι η  θεώρηση του Μητροπολίτη Ονουφρίου για την ουκρανική κρίση είναι, ότι πρόκειται για έναν αδελφοκτόνο πόλεμο, καθώς ο ρωσικός και ο ουκρανικός λαός έχουν δεχτεί την ίδια βάπτιση, η οποία εορτάζεται στις 28 Ιουλίου. Ωστόσο, η Ουκρανική κυβέρνηση έχοντας ως στόχο την αποστασιοποίηση από κοινούς συμβολισμούς με το ρωσικό λαό, έχει αντικαταστήσει την εορτή της βαπτίσεως των Ρως από την επονομασθείσα,  ημέρα του Ουκρανικού έθνους, αποσκοπώντας στη διάρρηξη των κοινών θρησκευτικών και πολιτιστικών δεσμών ανάμεσα στους δύο λαούς. Απώτερη  φιλοδοξία είναι η επικράτηση  εντός του ουκρανικού κράτους της νέας Αυτοκέφαλης Εκκλησίας της Ουκρανίας υπό τον μητροπολίτη Επιφάνιο (Ντουμένκο), η οποία αναγνωρίζεται από το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως και τρεις ακόμη Εκκλησίες.

Το Κίεβο δίνει μάχη για την κατίσχυση της ουκρανικής ταυτότητας  και εκτροπής   της   ουκρανικής   ψυχής από τις ιστορικές και τις ρωσικές ρίζες του.  Πρόσφατα ψηφίστηκε στο Κοινοβούλιο της Ουκρανίας νομοσχέδιο ενάντια στη χρήση του Ιουλιανού ημερολογίου για τις θρησκευτικές εορτές, όπως, μεταξύ άλλων, τα Χριστούγεννα, τα οποία θα εορτάζονται στις 25 Δεκεμβρίου, όπως στη Δύση που έχει το Γρηγοριανό ημερολόγιο, αντί για τις 7 Ιανουαρίου, όπως εορτάζονται στη Ρωσία, τη Σερβία και άλλες σλαβικές χώρες.

Η Λαύρα των Σπηλαίων του Κιέβου βρίσκεται στον νότιο τομέα του κέντρου της ουκρανικής πρωτεύουσας. Οικοδομήθηκε στα μέσα του 11^ου αιώνα και θεωρείται το αρχαιότερο μοναστήρι στην Ουκρανία.  Από το 1990 έχει συμπεριληφθεί στον κατάλογο της Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO.  Η Λαύρα Κιέβου-Πετσέρσκ,είναι  ένα από τα σημαντικότερα πνευματικά κέντρα για τον Σλαβικό Χριστιανισμό. Εκεί εγκαταβιώνουν  αρκετοί Ορθόδοξοι μοναχοί και χιλιάδες πιστοί κάνουν προσκύνήμα κάθε χρόνο. Επιπρόσθετα  είναι το πρώτο μοναστήρι της Ρωσίας του Κιέβου και  ο θεμελιωτής της κοινής πνευματικής και μοναστικής παράδοσης των λαών της Ρωσίας, της Ουκρανίας και της Λευκορωσίας. Είναι το λίκνο της σλαβικής ορθοδοξίας.

Η κυρίαρχη ορθόδοξη εκκλησία στην Ουκρανία έχει συχνά επικρίνει τη ρωσική εισβολή, αλλά δεν έχει διακόψει την κοινωνία με το Πατριαρχείο της Μόσχας. Ως συνέπεια, έχει δεχτεί τον τελευταίο καιρό σοβαρές διώξεις από το κράτος, με τους κληρικούς και τους μοναχούς της να θεωρούνται “συμπαθούντες” τη Μόσχα. Ο . Ζελένσκι έχει καταγγείλει επανειλημμένα ότι η ουκρανική ορθόδοξη εκκλησία που υπάγεται στο Πατριαρχείο της Μόσχας είναι γεμάτη «κατασκόπους». Οι διωκόμενοι   Ουκρανοί επίσκοποι,  ιερείς και λαϊκοί σχεδιάζουν τώρα να σχηματίσουν μια ενεργή  Εκκλησία της Κατακόμβης, εάν οι αρχές συνεχίσουν να τους αρνούνται το δικαίωμα να ασκούν τη θρησκευτική λατρεία   με ειρήνη και αξιοπρέπεια.

Πρέπει να τονιστεί ότι όλα αυτά συμβαίνουν στην Ευρώπη  τον 21ο αιώνα και δεν υπάρχει καμία αντίδραση, ούτε καν μια αναφορά, από τη «διεθνή κοινότητα» που επιλεκτικά εκφράζει την αντίδρασή της όταν καταπατούνται οι δυτικές αξίες. Η υποκρισία περισσεύει στις διεθνείς σχάσεις, ως εκ τούτου δεν εκπλήσσει η κώφευση στην καταπάτηση των ανθρωπίνων και θρησκευτικών δικαιωμάτων στην Ουκρανία. Μόνο που στη συγκεκριμένη περίπτωση, η πρωτοφανής σε μέγεθος και έκταση κινητοποίηση κατά της ρωσικής εισβολής, θα έπρεπε να θέσει ως προαπαιτούμενο την ύπαρξη Κράτους Δικαίου στην Ουκρανία. Τα προαναφερόμενα, η απαγόρευση της λειτουργίας  11 κομμάτων, η μη διεξαγωγή προσώρας,  εκλογών, θέτουν ερωτήματα  για τη διπρόσωπη στάση της συλλογικής Δύσης.