Γιάννης Ιωαννίδης: Tο μπάσκετ του οφείλει πολλά [vid]

Τον δεύτερο μάλιστα, αυτός ζήτησε και τον πήρε ο Αρης, γιατί κατάλαβε πως επρόκειτο για το κομμάτι του παζλ που θα τον πήγαινε ακόμη πιο ψηλά στο αθλητικό γίγνεσθαι. Οι νίκες του επί του ΠΑΟΚ σε εκείνα τα τετ-α-τετ της δεκαετίας του ’80, έμοιαζαν με ένα αλατοπίπερο που όλοι είχαν ανάγκη.

Τις δε μάχες του Αρη στο Κύπελλο Πρωταθλητριών, κανείς δεν ήθελε να τις χάσει, καθώς οι Κιτρινόμαυροι αποτελούσαν μια μόδα ασύλληπτη για τα δεδομένα της εποχής και όλοι οι σελέμπριτις έτρεχαν πίσω από την ομάδα.

Όταν τα χρήματα μειώθηκαν και τα προβλήματα μεγάλωσαν, έπεσαν οι τίτλοι του τέλους και μετακόμισε στην πρωτεύουσα. Για να αντιληφθεί κάποιος πόσο ισχυρός ήταν ο Ιωαννίδης, μαζί με αυτόν ήρθε και το …μπάσκετ στην Αθήνα. Ο Ολυμπιακός, κοιμισμένος γίγαντας, έφτιαξε μια δυναστεία και εκεί ήταν η μαγκιά του Ελληνα προπονητή, γιατί το έκανε δημιουργώντας κάτι από το μηδέν και χωρίς να έχει κοντά του τον μέγα Γκάλη. Απλά τον βρήκε στο πρόσωπο του Πάσπαλι, γιατί πάντα ο Γιάννης Ιωαννίδης είχε στο νου τον ένα σπουδαίο σκόρερ στην πεντάδα και τους υπόλοιπους κυρίως να συμπληρώνουν, να έχουν ρόλους δεύτερους. Κάπως έτσι και οι αλλαγές του ήταν μετρημένες.

Μαζί με τον Ολυμπιακό, σταδιακά ισχυροποιήθηκε ξανά ο Παναθηναϊκός. Ηταν αδύνατο να μείνει πίσω το Τριφύλλι και έτσι, από τη μία τα ντέρμπι που βλέπαμε στη Θεσσαλονίκη έσβησαν και από την άλλη γεννήθηκαν εντυπωσιακά ματς στην Αθήνα. Ο Ιωαννίδης, είχε τον τρόπο να πείθει παίκτες κλάσης να συνεργάζονται μαζί του και παράλληλα μπορούσε να τους επιβληθεί. Δεν ήταν αυτό κάτι το εύκολο, ούτε περίπατος η συμβίωση μαζί του.

Πολλά έχουν λεχθεί για τις μεθόδους του στην προπόνηση, πως έπαιρνε μεν το 100% από τους αθλητές, αλλά ταυτόχρονα τους έβγαζε από τα ρούχα τους, έπαιζε με τα νεύρα τους και φλέρταραν όλοι με τα όριά τους. Αυτός ήταν ο Γιάννης Ιωαννίδης. Οποιος δεν ακολουθούσε, απλά κατέβαινε από το τρένο και ανέβαινε κάποιος άλλος… Και οι τίτλοι έρχονταν, γιατί όλα κι όλα, ο προπονητής ζούσε για τις επιτυχίες και αναζητούσε μόνο νίκες.

Μεγάλωνε ο μύθος του. Όπως και η δημοτικότητα του μπάσκετ – εδώ βρίσκεται ίσως το ζουμί: με τον τρόπο του , την επιδραστικότητά του στο άθλημα και τη δική του προσωπικότητα, το μπάσκετ έγινε το Νο 1 θέμα για συζήτηση εκείνα τα χρόνια.

Οσοι τον αμφισβήτησαν ή δεν παραδέχθηκαν τις προπονητικές του ικανότητες στον απόλυτο βαθμό, έχουν να λένε ότι πάντα τον πλήγωνε το γεγονός πως ναι μεν πανηγύρισε 12 τίτλους πρωταθλήματος, ουδέποτε όμως πάτησε στην κορυφή της Ευρώπης. Τα έξι φάιναλ φορ που έφτασε δεν είναι μικρός αριθμός. Τρεις φορές με τον Αρη δεν πέρασε στον τελικό και ενώ πάντα τον είχαν για φαβορί.

Ούτε δύο φορές με τον Ολυμπιακό και μία με την ΑΕΚ, ερχόμενος απέναντι στο τρόπαιο, πήγε καλύτερα. Να βραχυκύκλωνε την πλέον κρίσιμη στιγμή; Ουδείς μπορεί να το βεβαιώσει και ίσως δεν έχει τώρα και τη μεγάλη σημασία.

Ο Γιάννης Ιωαννίδης ήταν μια ισχυρή προσωπικότητα του αθλητισμού. Αφησε το στίγμα του. Ενας δυνατός παίκτης σε όλα τα επίπεδα. Και θα τον θυμούνται όλοι για τα επιτεύγματά του και για το πόσο μεγάλωσε τη λίμνη του μπάσκετ. Όχι μόνος του ασφαλώς, αναμφίβολα όμως η συμβολή του υπήρξε τεράστια.

Πηγή: in.gr