Ακόμα κι έτσι βέβαια, παραμένει ο ικανότερος παθολόγος και οι γύρω του ελπίζουν πως θα είναι σε αυτό το ποσοστό σπανιότητας όπου μια επιλεκτική απώλεια μνήμης ανατρέπεται και ο παθών επαναφέρει τα χαμένα κομμάτια του παζλ στο κεφάλι του.
Στα δύο πρώτα επεισόδια, ο Μαρκουλάκης δίνει ένα masterclass ερμηνείας και με άνεση, έχοντας και κάποιες σκηνές έντονου δράματος στις οποίες πραγματικά μπορείς μόνο να υποκλιθείς. Κι επιτέλους, μια σειρά που δεν βασίζονται όλες οι εξελίξεις στη συμπεριφορά ενός τοξικού άντρα. Επιτέλους, άνθρωποι νορμάλ, με τα πάθη τους, με τα λάθη τους, αλλά ισότιμα ελαττωματικοί, όχι μονόπλευρα.
Οκ, μπορεί σε κάποια στοιχεία να θυμίζει κάτι από Dr. House, αλλά μπορούμε να το συγχωρέσουμε στο σενάριο. Αναμφίβολα, Ο Γιατρός είναι από τις νέες σειρές, η μόνη ενδεχόμενα, που αξίζει να της δώσει κάποιος ευκαιρία. Κι ευτυχώς που ο ALPHA ξέφυγε από την μίμηση του Σασμού που είχε την περασμένη χρονιά – αναμένουμε το Προξενιό της Ιουλίας.
Η σειρά έχει και τις σκηνές της που δεν είναι όλα κλαυθμός και οδυρμός, προσπαθεί να ισορροπήσει, να έχει και τις πιο ανάλαφρες στιγμές. Έχει δηλαδή την ποσόστωση της πραγματικής ζωής κι όχι μιας μίζερης σεναριογραφικής φαντασίας.