Εκλογές: Το πολιτικό στοίχημα του Ν. Ανδρουλάκη

Είναι αλήθεια ότι το ενδιαφέρον της κοινής γνώμης να καταγράφει «ιστορικά χαμηλά» ενόψει των αυτοδιοικητικών εκλογών, ωστόσο από την κάλπη της Κυριακής, θα εξαχθούν πολιτικά συμπεράσματα. Ίσως όχι τόσο για την κυβέρνηση, που ούτως ή άλλως έχει διατυπώσει, δια στόματος Κυριάκου Μητσοτάκη τον στόχο να επιτύχει το 12+1 στις περιφέρειες και να κερδίσει τους τρεις μεγάλους δήμους στους οποίους έχει δώσει «χρίσμα».

Άλλωστε, στο κυβερνητικό επιτελείο αναμένουν, προφανώς, στην κάλπη να καταγραφεί και το αποτύπωμα των πρώτων 100 ημερών, που ακόμη και στον ίδιο τον πρωθυπουργό φάνηκαν σαν χίλιες, κατά δήλωσή του. Το ενδιαφέρον δεν στρέφεται καν στην αξιωματική αντιπολίτευση, με τον Στέφανο Κασσελάκη στην ηγεσία, ο οποίος δε μπορεί να χρεωθεί τις απώλειες, αν υπάρξουν, αφού ο ίδιος δεν είχε καμία εμπλοκή στην επιλογή των υποψηφίων. Αντιθέτως οποιοδήποτε «συν» στα ποσοστά του ΣΥΡΙΖΑ, θα καταμετρηθεί στα υπέρ του, ως συνέχεια της κινητοποίησης, που προκάλεσε η κάθοδός του στις εσωκομματικές εκλογές.

Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, το μεγάλο στοίχημα της κάλπης της Κυριακής είναι ουσιαστικά για την Χαριλάου Τρικούπη. Στις εθνικές εκλογές του Ιουνίου, το ΠΑΣΟΚ κατέγραψε ένα ποσοστό της τάξεως του 11,84%.

Από τότε, έχουν μεσολαβήσει γεγονότα, που έχουν αλλάξει το τοπίο. Από τη μία πλευρά, η κυβέρνηση διαχειρίστηκε ένα δύσκολο καλοκαίρι, με τις πυρκαγιές και τις πλημμύρες να αφήνουν «ανοιχτές πληγές». Από την άλλη, η συντριβή του ΣΥΡΙΖΑ, που οδήγησε στην «έξοδο» τον Αλέξη Τσίπρα, έχει δώσει πλέον τη θέση της σε ένα κόμμα, που εκπέμπει σημάδια έντονης αποσυσπείρωσης, με την ενότητά του να διακυβεύεται και τον πολιτικό του λόγο να παραμένει ασαφής.

Θα μπορούσε κάποιος να πει ότι αυτή είναι η ευκαιρία του ΠΑΣΟΚ, η «χαραμάδα», που ενδεχομένως αναζητά, ώστε να περάσει από τη θεωρία στην πράξη. Ο Νίκος Ανδρουλάκης έχει δηλώσει πολλές φορές τον στόχο να αναδειχθεί το κόμμα του σε αξιωματική αντιπολίτευση. «Έχω χρέος, αυτή η παράταξη να γίνει ο ισχυρός αξιόπιστος προοδευτικός πόλος», «στόχος μας είναι η αξιωματική αντιπολίτευση αλλά αυτός ο στόχος χρειάζεται αγώνα», «το ΠΑΣΟΚ είναι κόμμα, που διεκδικεί την ευθύνη για τη διακυβέρνηση της χώρας», είναι κάποιες από τις δηλώσεις, που έχει κάνει το προηγούμενο διάστημα, χωρίς να κρύβει τις φιλοδοξίες της Χαριλάου Τρικούπη και του ίδιου. Μέσα σε αυτές τις συνθήκες, συνεπώς, το ποσοστό επιρροής, που το ΠΑΣΟΚ θα καταγράψει στις κάλπες, είναι κρίσιμο για να φανεί στην πράξη αν μπορεί να διεκδικήσει με αξιώσεις την σημαντική ενίσχυσή του.

Με δεδομένο ότι έχει εκφράσει σαφή στήριξη και στις 13 περιφέρειες και έχει απορρίψει την ιδέα της συμπόρευσης με τον ΣΥΡΙΖΑ σχεδόν σε κάθε επίπεδο, το βάρος «πέφτει» στη μάχη μεταξύ δεύτερης και τρίτης θέσης, όπου υπάρχουν διαφορετικές υποψηφιότητες. Το ενδιαφέρον στρέφεται τόσο στις περιφέρειες, που θα κριθούν στον πρώτο γύρο, με την τελική κατάταξη να μετράει, όσο και σε εκείνες, που θα υπάρξει επαναληπτική αναμέτρηση. Η δυναμική του ΠΑΣΟΚ θα κριθεί στο σενάριο αυτό, στη συμμετοχή ή μη του δικού του υποψηφίου στο δεύτερο γύρο.

Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η Περιφέρεια Αττικής, με τις υποψηφιότητες Ν. Χαρδαλιά, Γ. Ιωακειμίδη και Γ. Σγουρού. Αν τελικά η περιφέρεια κριθεί στον δεύτερο γύρο, είναι κρίσιμο το αν μαζί με τον Ν. Χαρδαλιά θα βρίσκεται ο υποστηριζόμενος από τον ΣΥΡΙΖΑ ή το ΠΑΣΟΚ, υποψήφιος. Αντίστοιχα και στον δήμο Αθηναίων, με υποψηφίους τους Κ. Μπακογιάννη, Κ. Ζαχαριάδη και Χ. Δούκα, έναν δήμο με σαφή πολιτικό πρόσημο στα αποτελέσματα της κάλπης.

Αν το βράδυ της Κυριακής, το ΠΑΣΟΚ καταγράψει αισθητή παρουσία, τότε το σκηνικό στον χώρο της αντιπολίτευσης αποκτά νέα χαρακτηριστικά. Το ερώτημα είναι, τι θα σημαίνει και τι θα σηματοδοτεί μία ενδεχόμενη καθήλωση των «πράσινων» ποσοστών και μια ενδεχόμενη αδυναμία της Χαριλάου Τρικούπη να κερδίσει το χαμένο έδαφος των υπολοίπων πολιτικών δυνάμεων. Έως τώρα, στις δημοσκοπήσεις δεν φαίνεται το ΠΑΣΟΚ να «καρπώνεται» από τις αναταράξεις στην Κουμουνδούρου. Στις τελευταίες του δηλώσεις, άλλωστε, ο Νίκος Ανδρουλάκης έχει μεταφέρει τον πήχη από τις αυτοδιοικητικές εκλογές στις ευρωεκλογές του Ιουνίου. Και μέχρι τότε, ο πολιτικός χρόνος είναι εξαιρετικά πυκνός.