Πλησιάζει το τέλος του κανόνα ομοφωνίας στην ΕΕ;

Με την ολοκλήρωση της Συνόδου της Ευρωπαϊκής Πολιτικής Κοινότητας στη Γρανάδα, η Ε.Ε. εξακολουθεί να είναι διχασμένη όσον αφορά το φλέγον ζήτημα του μεταναστευτικού. «Η Ευρωπαϊκή Ένωση θέλει ταυτοχρόνως να ανοίξει και να σφραγιστεί», σχολιάζει η tageszeitung. «Αφ’ ενός μεν τα 27 κράτη-μέλη προετοιμάζονται για την ένταξη νέων χωρών, ώστε να καταστεί τελικά η Ένωση ένα σημαντικό γεωστρατηγικό μπλοκ, αφ’ ετέρου δε η Ε.Ε. θέλει να κλείσει τα σύνορα για τους ανθρώπους που υποφέρουν από τις γεωπολιτικές διαμάχες».

Στη Σύνοδο στη Γρανάδα, ο πρωθυπουργός της Ουγγαρίας, Βίκτορ Όρμπαν, καθώς και ο Πολωνός ομόλογός του Ματέους Μοραβιέτσκι, ήταν εκείνοι που ακολούθησαν την πιο σκληρή γραμμή. Κατά τη Frankfurter Allgemeine Zeitung, η στάση αυτή δεν οφείλεται στις συγκυρίες, όπως, για παράδειγμα, στο γεγονός ότι η Πολωνία βρίσκεται εν μέσω προεκλογικής περιόδου. Αντιθέτως, οφείλεται στο γεγονός ότι «ο Όρμπαν και ο Μοραβιέτσκι έχουν ένα όραμα για την Ε.Ε. το οποίο δεν έχει καμία σχέση με το κείμενο των συνθηκών που έχουν υπογράψει και επικυρώσει οι χώρες τους.

Όπως και το AfD, θέλουν μια Ευρώπη στην οποία καμία εθνική κυβέρνηση δεν θα μπορεί να καταψηφιστεί. Ένα τέτοιο μοντέλο είναι νοητό μόνο αν γυρίσει κανείς την ιστορία εβδομήντα χρόνια πίσω. Τόσον καιρό υφίσταται η ευρωπαϊκή ενοποίηση, η οποία, βασιζόμενη στην υπερεθνικότητα, χάρισε στο ελεύθερο τμήμα της Ευρώπης μια άνευ προηγουμένου περίοδο ειρήνης και ευημερίας. Είναι αμφίβολο εάν η αναγκαία συνεργασία με 27 ή σύντομα ακόμη περισσότερα κράτη-μέλη με μεγάλη ποικιλομορφία θα εξακολουθήσει να είναι δυνατή, εάν ο καθένας μπορεί να ασκήσει βέτο στο κάθε τι».

Τουρκική απάντηση στον IMEC;

Κατά τη σύνοδο της G-20 στην Ινδία τον Σεπτέμβριο παρουσιάστηκε το φιλόδοξο σχέδιο για τη δημιουργία του IMEC, ενός θαλάσσιου και χερσαίου διαδρόμου που θα ξεκινάει από την Ινδία και θα φτάνει μέχρι την Ελλάδα.

Την ίδια στιγμή, όμως, παρόμοια σχέδια έχει και η Τουρκία, η οποία σχεδιάζει μία αντίστοιχη σιδηροδρομική διασύνδεση Ευρώπης και Ασίας, σε συνεργασία με το Ιράκ. Όπως μάλιστα δημοσιεύει η F.A.Z., «η υλοποίηση του έργου μπορεί να ολοκληρωθεί ήδη το 2028». Το έργο θα συνδέσει το μεγάλο λιμάνι Αλ Φαού του Ιράκ στον Περσικό Κόλπο με το λιμάνι της Μερσίνης στη Μεσόγειο.

«Πρόκειται για ένα ακόμη βήμα με το οποίο ο Ερντογάν θέλει να μετατρέψει την Τουρκία σε κόμβο μεταφοράς αγαθών μεταξύ Ευρώπης και Ασίας», προσθέτει η εφημερίδα της Φρανκφούρτης, σχολιάζοντας επιπλέον πως ο βασικός λόγος πίσω από «τη νέα αγάπη του Ερντογάν με τον σιδηρόδρομο δεν είναι άλλος […] από τον IMEC. […] Με τον διάδρομο Ινδίας-Μέσης Ανατολής-Ευρώπης η G20 επιδιώκει να αφήσει εκτός τόσο την Κίνα όσο και την Τουρκία, αναλύει ο καθηγητής οργάνωσης και διοίκησης στη Βιέννη Αντρέας Μπράινμπαουερ.

[…] Ο ειδικός προειδοποιεί πως το να παραγκωνιστεί η Τουρκία σε αυτό το πλαίσιο θα ήταν επικίνδυνο για την Ευρώπη . Γίνεται φανερό ότι “στο πλαίσιο του περιορισμού του ρίσκου στις δραστηριότητες της Κίνας, ένας μεγάλος όγκος παραγωγής από την Κίνα θα καταλήξει στην Τουρκία και η χώρα του Βοσπόρου θα αποκτήσει έτσι κομβική σημασία για τις διεθνείς αλυσίδες”», καταλήγει ο αναλυτής.

Πηγή: dw.com//Γιώργος Πασσάς