Η Gili Yoskovich βρισκόταν ανάμεσα σε εκατοντάδες νέους σε ένα φεστιβάλ χορευτικής μουσικής στο νότιο Ισραήλ, κοντά στη Λωρίδα της Γάζας, όταν ένοπλοι άνοιξαν πυρ τις πρώτες πρωινές ώρες του Σαββάτου, καθώς Παλαιστίνιοι μαχητές εξαπέλυαν συντονισμένη επίθεση κατά του Ισραήλ.
«Ήταν παντού με αυτόματα όπλα. Στέκονταν δίπλα στα αυτοκίνητα και άρχιζαν να πυροβολούν, αλλά συνειδητοποίησα ότι ήταν πολύ εύκολο να σκοτωθείς, επειδή όλοι πήγαιναν παντού», ανέφερε η ίδια σε συνέντευξή της στο BBC.
«Οι τρομοκράτες ‘’ξεπηδούσαν’’ από διάφορα μέρη, οπότε δεν ξέραμε πού πρέπει να πάμε. Μπήκα στο αυτοκίνητό μου και κάποιοι άρχισαν να με πυροβολούν. Άφησα το αυτοκίνητο και άρχισα να τρέχω. Είδα ένα μέρος με πολλά δέντρα και πήγα εκεί. Βρέθηκα, λοιπόν, στη μέση αυτού του χωραφιού και ξάπλωσα στο έδαφος. Ήταν η δεύτερη κρυψώνα που βρήκα και ήταν όλοι γύρω μου. Πήγαιναν από δέντρο σε δέντρο και πυροβολούσαν. Είδα ανθρώπους να πεθαίνουν. Ήμουν πολύ ήσυχη. Δεν έκλαψα, δεν έκανα τίποτα. Αλλά από τη μία πλευρά ανέπνεα και έλεγα: ‘’Εντάξει, θα πεθάνω, επειδή πυροβολούσαν όποιον έβλεπαν μπροστά τους».
Και συνεχίζει τη συγκλονιστική περιγραφή της: «Τότε άκουσα τους τρομοκράτες να ανοίγουν ένα μεγάλο φορτηγάκι… και να παίρνουν περισσότερα όπλα από αυτό το αυτοκίνητο. Ήταν στην περιοχή για τρεις ώρες. Κανείς δεν ήταν εκεί, κανείς. Ήμουν σίγουρη ότι θα ερχόταν ο στρατός, αλλά μας άφησαν μόνους. Μόνο όλοι αυτοί οι τρομοκράτες βρισκόντουσαν εκεί. Ήταν πολύ κοντά μου και το πόδι μου έτρεμε. Προσπάθησα και έκανα ό,τι μπορούσα, κινήθηκα λίγο και όταν ήταν σε αυτή την πλευρά τους άκουσα να μιλάνε αραβικά. Σκεφτόμουν τα παιδιά μου, τον φίλο μου, τα πάντα και έλεγα ότι δεν είναι η ώρα να πεθάνω για μένα, όχι ακόμα. Τότε άρχισα να ακούω κάποια εβραϊκά από τη μία πλευρά και συνειδητοποίησα ότι υπήρχαν κάποιοι στρατιώτες, ίσως πέντε ή έξι. Αποφάσισα να πάω σε αυτούς τους στρατιώτες. Εν τω μεταξύ υπήρχαν ακόμα τρομοκράτες τριγύρω, οπότε πήγαινα με τα χέρια ψηλά για να καταλάβουν ότι είμαι στη δική τους πλευρά. Τότε κάποιος με έβαλε σε ένα αυτοκίνητο. Ήμουν η πρώτη που βγήκε από το πεδίο. Πολλοί άνθρωποι πέθαιναν στον δρόμο. Όποιος προσπαθούσε να ξεφύγει πυροβολούσαν και από τις δύο πλευρές. Έτσι, το καλύτερο ήταν να κρυφτείς», προσθέτει η ίδια.