Τόνια Σωτηροπούλου: «Αναθεώρησα όταν και οι δύο γονείς μου είχαν καρκίνο»

«Για μένα η μεγαλύτερη πληγή του καιρού μας είναι το ότι ξυπνάμε, πηγαίνουμε στη δουλειά μας, γινόμαστε σκληροτράχηλοι, διαβάζουμε κάθε μέρα αρνητικά και άσχημα πράγματα. Αυτό γίνεται μια νόρμα. Προσωπικά θέλω και προσπαθώ να αποφύγω αυτό. Θέλω οτιδήποτε αρνητικό να με σοκάρει και να με πληγώνει στο βαθμό που είναι να με πληγώσει. Από τη φωτιά που καίει ακόμη ένα δάσος, μέχρι κάποιον χάνει το παιδί του. Δεν θέλω να γίνει νόρμα για μένα αυτό, γιατί μετά ζεις σε έναν μικρόκοσμο που είναι πολύ επικαλυμμένος, αλλά ταυτόχρονα όταν σε σένα συμβαίνει κάτι προσωπικό δεν είσαι έτοιμος να το αντιμετωπίσεις. Η ενσυναίσθηση, ο πόνος, τα δάκρυα, αλλά και η χαρά που μπορείς να αισθανθείς είναι αυτά που μπορούν να σε κάνουν πιο ολοκληρωμένο άνθρωπο. Αυτό μπορείς να το βιώσεις και μέσα από τη μουσική και το σινεμά» είπε τέλος, η Τόνια Σωτηροπούλου.