Ερντογάν: Η νέα αντιδυτική στροφή και η Ελλάδα

Ήταν θέμα χρόνου πριν ο Τούρκος πρόεδρος εγκαταλείψει τον ρόλο τον οποίο προσπάθησε όχι με ιδιαίτερη επιτυχία να παίξει τους τελευταίους μήνες. Του μετριοπαθούς, του αξιόπιστου και αφοσιωμένου συμμάχου της Δύσης, του ηγέτη μιας χώρας στο σταυροδρόμι τριών Ηπείρων αλλά προσανατολισμένης στη Δύση.

Συγκεκριμένα, ο Ερντογάν επιθυμεί να ταιριάξει το όραμα του για την Τουρκία της δεύτερης εκατοεντηρίδας από την ίδρυση της, ως μεγάλης περιφερειακής αν όχι και παγκόσμιας δύναμης, με τη βαθιά θρησκευτικότητά του και όχημα την ανάδειξη της Τουρκίας ως ηγέτιδας δύναμής του μουσουλμανικού κόσμου.

Μόνο έτσι μπορεί να γίνει αντιληπτή η νέα μεταμόρφωση Ερντογάν με αφορμή το ξέσπασμα της βίας στη Μ. Ανατολή με τη βάρβαρη δολοφονική επίθεση των τρομοκρατών της Χαμάς εναντίον του Ισραήλ, που εκτός από την ανατροφοδότηση της βίας και υπονόμευσης κάθε προοπτικής λύσης του Παλαιστινιακού, έχει σαν στόχο και την ίδια την ύπαρξη και επιβίωση του Ισραήλ σε ένα ιδιαίτερα εχθρικό περιβάλλον.

Σήμερα, ο πρόεδρος Ερντογάν διαμαρτύρεται (ίσως δικαίως) για παραβιάσεις δικαιωμάτων στη Γάζα.

Για τον Τούρκο ηγέτη ο νέος κύκλος βίας στη Μ. Ανατολή εκλαμβάνεται ως μεγάλη ευκαιρία.

Να επιτεθεί και να ενοχοποιήσει για όλα τα δεινά στην περιοχή τους Αμερικανούς, έχοντας στο μυαλό του την πίεση που δέχεται από την Ουάσιγκτον σε μια σειρά θεμάτων, να εκμεταλλευθεί την οργή της παγκόσμιας μουσουλμανικής κοινότητας εναντίον του Ισραήλ, αγνοώντας βεβαίως ότι η προστατευόμενή του, Χαμάς ήταν αυτή που άνοιξε τον ασκό του Αιόλου και συγχρόνως να στριμώξει τα Αραβικά καθεστώτα που κινούνται με προσεκτικά βήματα προκειμένου να μην πυροδοτήσουν μια περιφερειακή ανάφλεξη αλλά και να μην δικαιώσουν τις ισλαμικές τρομοκρατικές οργανώσεις που επιβουλεύονται και τα δικά τους καθεστώτα.

Έτσι, ο κ. Ερντογάν προσπαθεί να εμφανιστεί ως ειρηνοποιός, αλλά στην πραγματικότητα υποδαυλίζει τις εντάσεις. Προσπαθεί επίσης να κάνει στη Μέση Ανατολή αυτό που έκανε στον πόλεμο στην Ουκρανία.

Με αφορμή την επίθεση της Χαμάς εναντίον του Ισραήλ και τη σφοδρότατη αντίδραση του Τελ Αβίβ επανάφερε όλη την ατζέντα του ξέροντας ότι λίγα έχει να χάσει.

Ο πύρινος λόγος του τις τελευταίες ημέρες στρέφεται εναντίον του Ισραήλ αλλά ο πραγματικός στόχος είναι η ίδια η Ουάσιγκτον, η κυβέρνηση Μπάϊντεν και, κατά προέκταση, ο δυτικός κόσμος, συμπεριλαμβανομένης βέβαια και της Ελλάδας.

Η συνεχής μεταμόρφωση του Τ. Ερντογάν δεν μπορεί πλέον να κρύψει την πραγματική του ταυτότητα. Αλλά και η Αθήνα δεν πρέπει να υποτιμήσει αυτή την τελευταία μεταμόρφωση. Και αυτό γιατί οι ΗΠΑ και το Ισραήλ δεν είναι οι μόνοι που ανησυχούν. Ο Ερντογάν εκμεταλλεύεται την κατάσταση αυτή κατά βούληση.

Είναι σαφές ότι δεν βιάζεται να δώσει στην Ελλάδα “γη και ύδωρ”, εφόσον δεν έχει να κερδίσει τίποτα άμεσα από τις ΗΠΑ και τα πάντα από την ΕΕ.

Είναι λοιπόν σαφές πως, στον πολιτικό διάλογο ανάμεσα στην Ελλάδα και την Τουρκία, που ξεκινά την επόμενη εβδομάδα, ο Ταγίπ Ερντογάν έχει σταθερούς στόχους και επιδιώξεις.