Δύο σημαντικά βήματα με σκοπό την άμεση αποκλιμάκωση του πολέμου ανάμεσα στο Ισραήλ και την τρομοκρατική οργάνωση της Χαμάς προτείνει ο ιστορικός, συγγραφέας κι ένας από τους κορυφαίους διανοούμενους, Γιουβάλ Νώαχ Χαράρι. Ο Χαράρι, ο οποίος στο παρελθόν έθεσε το σύγχρονο φαινόμενο των «ψευδών ειδήσεων» στο ίδιο επίπεδο με την «οργανωμένη θρησκεία», έγραψε ένα άρθρο στον Guardian.
Μέσω αυτού, ο συγγραφέας κάνει σημαντικές παρατηρήσεις σχετικά με τη σύγκρουση μεταξύ του Ισραήλ και της παλαιστινιακής Χαμάς, σε μια στιγμή κατά την οποία η ειρήνη δεν αποτελεί πλέον πιθανότητα. Με φόντο την κλιμάκωση της πολεμικής σύρραξης Ισραήλ – Παλαιστίνης, ο Ισραηλινός διανοούμενος διερωτάται «τι θα επακολουθήσει;».
«Οι νεκροί δεν μπορούν να επανέλθουν στη ζωή και τα προσωπικά τραύματα δεν θα επουλωθούν ποτέ εντελώς. Αλλά πρέπει να αποτρέψουμε την περαιτέρω κλιμάκωση», σημειώνει ο ίδιος. Υπάρχουν τουλάχιστον δύο σαφείς συστάσεις. Τα παρακάτω προέρχονται αυτολεξεί από το άρθρο του Guardian.
Τα δύο άμεσα βήματα που προτείνει ο Χαράρι για την αποκλιμάκωση του πολέμου είναι τα εξής: 1. Όποιος επιθυμεί την ειρήνη πρέπει να καταδικάσει απερίφραστα τις φρικαλεότητες της Χαμάς, να ασκήσει πίεση στη Χαμάς να απελευθερώσει αμέσως και άνευ όρων όλους τους ομήρους , και να συμβάλει στην αποτροπή της Χεζμπολάχ και του Ιράν από την επέμβαση. Αυτό θα έδινε στους Ισραηλινούς μια μικρή ανάσα και μια μικρή αχτίδα ελπίδας.
2. Ένας συνασπισμός των προθύμων – που κυμαίνεται από τις ΗΠΑ και την ΕΕ μέχρι τη Σαουδική Αραβία και την Παλαιστινιακή Αρχή – θα πρέπει να πάρει την ευθύνη για τη Λωρίδα της Γάζας από τη Χαμάς, να ανοικοδομήσει τη Γάζα και ταυτόχρονα να αφοπλίσει πλήρως τη Χαμάς και να αποστρατιωτικοποιήσει τη Λωρίδα της Γάζας.
Ο ίδιος, πάντως, αν και απευθύνει τα παραπάνω προς τους ισχυρούς του πλανήτη, ωστόσο σπεύδει να παραδεχτεί ότι «οι πιθανότητες να γίνουν αυτά τα βήματα είναι αρκετά μικρές».
Σε παλαιότερη συνέντευξή του ο Χαράρι είχε πει: «Μεγάλο μέρος της ισραηλινής κοινής γνώμης έχει σταδιακά μεταπηδήσει από την πίστη στη λύση των δύο κρατών σε μια, τουλάχιστον σιωπηρή, πίστη στη λύση των τριών τάξεων. Ότι έχετε μόνο μια χώρα μεταξύ του Ιορδάνη ποταμού και της Μεσογείου, αλλά έχετε τρεις τάξεις ανθρώπων που ζουν εκεί. Εβραίοι, οι οποίοι έχουν όλα τα δικαιώματα. Κάποιοι Άραβες που έχουν κάποια δικαιώματα και άλλοι Άραβες που έχουν πολύ λίγα ή καθόλου δικαιώματα. Αυτή είναι όλο και περισσότερο η κατάσταση επί του πεδίου. Αυτή είναι επίσης η φιλοδοξία, ή η νοοτροπία, ακόμη και των ανθρώπων στην κυβέρνηση. Αυτό είναι εξαιρετικά ανησυχητικό, αλλά αυτό συμβαίνει».