Το 1947, όταν η Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών ενέκρινε ψήφισμα για την ίδρυση του κράτους του Ισραήλ η ανεξάρτητη πια Ινδία το καταψήφιζε. Ο τότε πρωθυπουργός Τζαουαχαρλάλ Νεχρού, ο Μαχάτμα Γκάντι και άλλοι Ινδοί έδειχναν συμπάθεια στην εβραϊκή υπόθεση, αλλά αντιτάχθηκαν στη διαίρεση της Παλαιστίνης (που ήταν επί χρόνια υπό βρετανική κατοχή) και υποστήριξαν μια ομοσπονδιακή ρύθμιση με εγγυήσεις για τα μειονοτικά θρησκευτικά δικαιώματα των Εβραίων. Κατά την άποψή τους, η δημιουργία ενός εβραϊκού κράτους θα υπονόμευε Αράβων κατοίκων της περιοχής.
Πραγματιστικές σκέψεις διαμόρφωσαν επίσης τη θέση των Ινδών αξιωματούχων. Με έναν σημαντικό μουσουλμανικό πληθυσμό στα σύνορά της, η Ινδία δεν είχε την πολυτέλεια να αγνοήσει τα συναισθήματά τους. Μια προσέγγιση με το Ισραήλ θα μπορούσε να έχει δυσμενείς επιπτώσεις στην εύθραυστη νομιμοποίηση του νέου κράτους και να προκαλέσει αναταραχή μεταξύ των Ινδών Μουσουλμάνων, που μόλις είχαν βιώσει το τραύμα της διχοτόμησης της Ινδίας.
Εκείνη την εποχή, η Ινδία ήθελε επίσης να παρουσιαστεί ως σημαιοφόρος ενάντια στην αποικιοκρατία και να επιδείξει την αλληλεγγύη της στα πρόσφατα αποαποικιοποιημένα αραβικά κράτη, τα οποία προσεγγίζονταν και από το Πακιστάν.
Η Ινδία αναγνώρισε επίσημα το κράτος του Ισραήλ το 1950 και επέτρεψε στη χώρα να ανοίξει προξενείο στη Βομβάη το 1953. Για μεγάλο μέρος του Ψυχρού Πολέμου, οι επαφές Ινδο-Ισραήλ ήταν περιορισμένες. Το Νέο Δελχί ήθελε να αποφύγει την αποξένωση του αραβικού κόσμου και να κατευνάσει τον μουσουλμανικό πληθυσμό στο εσωτερικό.
Μόλις το 1992 η Ινδία παραχώρησε πλήρη διπλωματική αναγνώριση στο Ισραήλ, συμπεριλαμβανομένου του ανοίγματος της Ισραηλινής Πρεσβείας στο Νέο Δελχί. Με τον Ψυχρό Πόλεμο να έχει τελειώσει και τις επικείμενες Συμφωνίες του Όσλο -που επιδίωκαν την προσέγγιση μεταξύ του Ισραήλ και των Παλαιστινίων- η Ινδία επέλεξε να τερματίσει την πολιτική των αποστάσεων από το Ισραήλ.
Ωστόσο διαχρονικά διατηρούσε ισχυρή στάση υποστήριξης προς τους Παλαιστινίους. Το 1974, η Ινδία ήταν η πρώτη μη αραβική χώρα που αναγνώρισε την PLO ως τον «μοναδικό και νόμιμο εκπρόσωπο του παλαιστινιακού λαού» και τον επόμενο χρόνο, ένα γραφείο της PLO ιδρύθηκε στο Νέο Δελχί.
Η Ινδία ήταν και πάλι η πρώτη μη αραβική χώρα που αναγνώρισε το κράτος της Παλαιστίνης όταν ανακηρύχθηκε το 1988. Σε πολυμερείς ψηφοφορίες μετά την εξομάλυνση των σχέσεων μεταξύ Ινδίας και Ισραήλ, η Ινδία τάχθηκε με συνέπεια στην παλαιστινιακή θέση, συμπεριλαμβανομένης της υποστήριξης της αίτησης της Παλαιστίνης για πλήρη ένταξη στα Ηνωμένα Έθνη .
Και φτάνουμε στο σήμερα. Όταν η Χαμάς εισέβαλε στο νότιο Ισραήλ για μία άνευ προηγουμένου σφαγή, ο Ινδός πρωθυπουργός Ναρέντρα Μόντι, έσπευσε να καταδικάσει τις φριχτές ενέργειές της. Αυτό δεν προκαλεί έκπληξη. Δεν θα ήταν δυνατόν να μην αποκηρύξει την τρομοκρατία.
Καμία αναφορά στη δεινή κατάσταση στη Γάζα
Εκείνο που έχει εκπλήξει αρκετούς και συνιστά ουσιαστική στροφή στη στάση της Ινδίας είναι το γεγονός ότι προς το παρόν ο Ινδός πρωθυπουργός δεν έχει εκφράσει καμία ανησυχία για τη δεινή κατάσταση των Παλαιστινίων που έχουν παγιδευτεί στη Γάζα. «Είμαστε αλληλέγγυοι με το Ισραήλ σε αυτή τη δύσκολη ώρα», ανέφερε. «Οι σκέψεις και οι προσευχές μας είναι με τα αθώα θύματα και τις οικογένειές τους».
Αφού μίλησε με τον Ισραηλινό πρωθυπουργό Μπέντζαμιν Νετανιάχου, ο Μόντι πρόσθεσε: «Η Ινδία καταδικάζει έντονα και κατηγορηματικά την τρομοκρατία σε όλες τις μορφές και εκδηλώσεις της». Καμία δήλωση δεν έγινε για τους Παλαιστινίους στη Γάζα.
Πέντε ημέρες μετά τις επιθέσεις της Χαμάς, το Υπουργείο Εξωτερικών της Ινδίας εξέδωσε την πρώτη επίσημη δήλωση για τον πόλεμο. Υπάρχει μια «καθολική υποχρέωση τήρησης του διεθνούς ανθρωπιστικού δικαίου» και υπάρχει επίσης μια παγκόσμια ευθύνη για την καταπολέμηση της τρομοκρατίας, ανέφερε ο εκπρόσωπος Τύπου του ΥΠΕΞ. Επανέλαβε επίσης τη θέση της Ινδίας για την ευρύτερη ισραηλινο-παλαιστινιακή σύγκρουση, καλώντας για «άμεσες διαπραγματεύσεις» για δύο κράτη, που θα ζουν ειρηνικά.