Μπορεί το Teddy Bear να συνδέεται με τα κάθε συμπαθητικά αρκουδάκια κινουμένων σχεδίων που έγιναν στη συνέχεια και δημοφιλή λούτρινα κουκλάκια αλλά στη διεθνή στρατιωτική ορολογία με τον όρο teddy bear χαρακτηρίζονται τα παντός είδους οχήματα μπουλντόζας που χρησιμοποιεί ο στρατός.
Ο ισραηλινός στρατός χρησιμοποιεί από τη δεκαετία του 1950 διαφόρων ειδών… teddy bears, μπουλντόζες τροποποιημένες για στρατιωτικές αποστολές. Η D9R την οποία θα χρησιμοποιήσει το Ισραήλ ως ένα από τα βασικά του εργαλεία στην επερχόμενη εισβολή στην Λωρίδα της Γάζας είναι η πιο ισχυρή και προηγμένη στρατιωτική μπουλντόζα στον κόσμο.
Το όχημα διαθέτει πλήρωμα δύο ατόμων, έναν οδηγό και ένα χειριστή των συστημάτων του που προστατεύονται από αλεξίσφαιρο γυαλί από τα πυρά ελεύθερων σκοπευτών και πολυβόλων. Μετά τις τελευταίες αναβαθμίσεις το D9R διαθέτει επιπλέον ενίσχυση από αυτή που φέρουν τα οχήματα αυτής της κατηγορίας ώστε να είναι ανθεκτικό στα χτυπήματα από τα αντιαρματικά όπλα RPG που χρησιμοποιεί η Χαμάς. Η πανοπλία του οχήματος είτε δεν επιτρέπει στην αντιαρματική ρουκέτα να εκραγεί είτε αν αυτό συμβεί η αποτελεσματικότητα του είναι περιορισμένη.
Το όχημα έχει οκτώ μέτρα μήκος, τέσσερα ύψος, 4,5 μέτρα πλάτος και βάρος 62 τόνους ενώ διαθέτει κινητήρα Cat 3408C ικανό να παράγει 405 ίππους προκαλώντας δέος στο πέρασμα του και ξεπερνώντας εύκολα κάθε πιθανό εμπόδιο θα βρεθεί μπροστά του. Εκτός από το να ανοίγει τον δρόμο, να απομακρύνει μπάζα ή ακόμη και να κατεδαφίζει κτίσματα η μπλουντόζα μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε διάφορους ρόλους υποστήριξης μιας στρατιωτικής επιχείρησης. Μπορεί να σκάψει χαρακώματα ή άλλων αμυντικών κατασκευών, να βοηθήσει στη κατασκευή γεφυρών κ.α.
Το D9R μπορεί επίσης να εξοπλιστεί με τοποθετημένη εγκατάσταση πολυβόλου, εκτοξευτή χειροβομβίδων ή προβολέα καπνού για συμμετέχει αν χρειαστεί και στο πεδίο της μάχης. Μάλιστα ο ισραηλινός στρατός έχει δημιουργήσει και ένα τηλεχειριζόμενο μοντέλο για να το στέλνει στα πλέον εχθρικά περιβάλλοντα χωρίς να κινδυνεύει το πλήρωμα του.
Εκτιμάται ότι ο ισραηλινός στρατός καταβάλει ένα ποσό γύρω στο ένα εκατ. δολάρια στην κατασκευάστρια εταιρεία για το στάνταρντ θωρακισμένο μοντέλο και στη συνέχεια γίνονται οι όποιες αναβαθμίσεις και τροποποιήσεις αυξάνοντας έτσι σε άγνωστα επίπεδα το κόστος του οχήματος.