Μεσανατολικό: Γιατί η εξάπλωση του πολέμου δεν είναι προεξοφλημένη

Στον απόηχο της δολοφονίας 1.000 και περισσοτέρων Ισραηλινών στη σφαγή του Σαββάτου, οι δυνάμεις του Ισραήλ μετακινήθηκαν προς το νότο και ο Νετανιάχου κάλεσε 300.000 εφέδρους. Ο ισραηλινός στρατός δεν άργησε να καθαρίσει τις πόλεις και τα χωριά, που δέχτηκαν το συντονισμένο χτύπημα της παλαιστινιακής οργάνωσης, και σήμερα έχει το βλέμμα του επικεντρωμένο στη Λωρίδα της Γάζας, που ελέγχει η Χαμάς από το 2007.

Εξαρχής αποκλείστηκαν τα τιμωρητικά χτυπήματα και το Τελ Αβίβ έθεσε έναν και μόνο στόχο, την ήττα και την καταστροφή της ισλαμικής οργάνωσης. Εν μέσω των βομβαρδισμών, που δεν έχουν σταματήσει ούτε λεπτό από τότε, όλος ο κόσμος κρατάει την ανάσα του για την έναρξη της μεγάλης χερσαίας επιχείρησης του Ισραήλ που αναμένεται εδώ και τρεις ημέρες.

Η εικόνα από την περιοχή είναι σκοτεινή. Ακόμη κι αν η μετωπική σύγκρουση μεταξύ τους σημειωθεί σε έρημες από αμάχους περιοχές, το κόστος σε ανθρώπινες ζωές προβλέπεται τεράστιο. Σίγουρο, επίσης, θεωρείται ότι θα σβήσει τις ελάχιστες ελπίδες για εύρεση ειρηνικής λύσης σε αυτή τη λυσσαλέα σύγκρουση, που μετρά ήδη 75 χρόνια ζωής.

Ο νέος πόλεμος, σύμφωνα με ορισμένους αναλυτές, μπορεί να είναι ακόμα πιο φοβερός, αν μπουν σε αυτόν κι άλλες χώρες της ευρύτερης περιοχής. Να γίνει, δηλαδή, ένας περιφερειακός πόλεμος με απροσμέτρητες συνέπειες για όλους τους εμπλεκόμενους και πολύ πιο μακριά από αυτούς.

Δεν χωρεί αμφιβολία ότι η ισραηλινή αντεπίθεση αποτελεί πρό(σ)κληση για οπορτουνιστικές επεμβάσεις από το Ιράν ή τη σύμμαχο του Χεζμπολάχ. Από την πλευρά του το Ισραήλ μπορεί να προχωρήσει σε προληπτικά χτυπήματα κατά των γνωστών εχθρών του, ακριβώς όπως έκανε στις 12 Οκτωβρίου, οπότε έπληξε τη Δαμασκό και το Χαλέπι, προκειμένου να στείλει μήνυμα στη Συρία, σύμμαχο του Ιράν να κάτσει ήσυχη στη γωνία της.

Το πνεύμα της συγκράτησης

Η αλήθεια, ωστόσο, είναι ότι παρά τον παγκόσμιο φόβο για μια γενικευμένη ανάφλεξη, ο κίνδυνος μιας τέτοιας αποφευκτέας κλιμάκωσης είναι περιορισμένος. Ούτε το Ισραήλ, ούτε το Ιράν, ούτε η Χεζμπολάχ θέλουν να πάρουν τόσο μεγάλα ρίσκα. Το Ισραήλ χρειάζεται να επικεντρωθεί στη Χαμάς, που είναι από μόνη της μια δύσκολη αποστολή, ενώ το Ιράν και η Χεζμπολάχ ξέρουν καλά ότι ακόμη κι ένα πληγωμένο Ισραήλ μπορεί να τους προκαλέσει μεγάλη ζημιά.

Τα μηνύματα μέχρι σήμερα από όλους τους προαναφερόμενους αυτό δείχνουν. Εάν το Ιράν και η Χεζμπολάχ θεωρούσαν ότι οι άμυνες τους είναι τόσο δυνατές που θα μπορούσαν να αναχαιτίσουν αποτελεσματικά την ισραηλινή ανταπόκριση σε μια δική τους εμπλοκή, τότε θα είχαν σταθεί στο πλευρό της Χαμάς στο τελευταίο αιματηρό χτύπημα της, που έπιασε στον ύπνο την περίφημη Μοσάντ.

Η επίθεση της Χαμάς ήταν τρομερή, αλλά το Ισραήλ θα είχε υποστεί πολύ χειρότερα, αν δεχόταν ταυτόχρονα πλήγμα από τον βορρά, όπως συνέβη κατά τον πόλεμο του Γιομ Κιπούρ το 1973, όταν η Αίγυπτος και η Συρία εξαπέλυσαν συντονισμένα, αιφνίδια, χτυπήματα εναντίον του. Οι απώλειες του Ισραήλ θα ήταν απείρως μεγαλύτερες και η ανταπόκριση του σημαντικά πιο αδύναμη, καθώς οι Ισραηλινές Αμυντικές Δυνάμεις (IDF) θα έπρεπε να πολεμούν σε πολλά μέτωπα. Και αυτά τα στοιχεία συνυπολογίζονται σοβαρά.