Ενώ όλος ο κόσμος έχει τα μάτια του στραμμένα στην περιοχή του Ισραήλ και της Λωρίδας της Γάζας, οι οικονομικοί αναλυτές στις οθόνες των υπολογιστών τους έχουν επικεντρώσει την προσοχή τους στα στενά του Ορμούζ, τον μοναδικό θαλάσσιο δρόμο που οδηγεί στον Περσικό Κόλπο.
Από τα στενά του Ορμούζ, διακινείται το 17% της παγκόσμιας ροής πετρελαίου και το 33% αυτής του – αναγκαίου για την ενεργειακή βιωσιμότητα της Ευρώπης – υγροποιημένου φυσικού αερίου, του LNG. Όλοι οι αναλυτές λοιπόν επιχειρούν να υπολογίσουν τις συνέπειες στην παγκόσμια οικονομία στο σενάριο εμπλοκής αρχικά των ΗΠΑ στην διένεξη της Μ. Ανατολής και της διπλής απάντησης από τον ΟΠΕΚ με πετρελαϊκό εμπάργκο και του αποκλεισμού των στενών του Ορμούζ από το Ιράν στη συνέχεια. Όλοι καταλήγουν στο ίδιο συμπέρασμα. To συγκεκριμένο σενάριο ανοίγει τις πόρτες της κόλασης για την παγκόσμια οικονομία.
Η πιο μετριοπαθής εκτίμηση κάνει λόγο για εκτίναξη των τιμών του πετρελαίου στα 250$/βαρέλι. Ο καθηγητής Οικονομικών στο Πανεπιστήμιο του Ελσίνκι Τουόμας Μάλινεν εκτιμά τιμή στα 300$ σύμφωνα με το δικό του μοντέλο πρόβλεψης.
Ειδικά η Ευρώπη θα ερχόταν αντιμέτωπη με μια ενεργειακή κρίση που θα την παρέλυε. Πάνω που βρήκε μια ισορροπία αντικαθιστώντας το ρωσικό φυσικό αέριο μέσω αγωγών από LNG με τάνκερς από τη Μέση Ανατολή κυρίων , τώρα αυτές οι ποσότητες θα χάνονταν μεμιάς. Ο Μάλινεν κάνει λόγο για ενεργειακά μπλακάουτ κατά μήκος της Ευρώπης που θα κατέστρεφαν ολοσχερώς τη βιομηχανική παραγωγή και θα έθεταν ερωτήματα βιωσιμότητας σε ολόκληρους βιομηχανικούς κλάδους. Φυσικά η τιμή της σημαντικά λιγότερης ενέργειας που θα έφτανε στη Γηραιά Ήπειρο θα βρισκόταν σε δυσθεώρητα επίπεδα.
Αλυσιδωτά, ο πληθωρισμός που ακολουθεί πτωτική πορεία τους τελευταίους μήνες, θα έπαιρνε και πάλι την ανιούσα κατατρώγοντας τους οικογενειακούς προϋπολογισμούς. Οι αυξήσεις θα ήταν τέτοιες ώστε σε κάποια σημεία του πλανήτη να κάνει την εμφάνιση του ο υπερπληθωρισμος, όρος που χρησιμοποιείται όταν οι αυξήσεις των τιμών ξεπερνούν το 50% σε μηνιαία βάση , αν και έχουν καταγραφεί τέτοιες αυξήσεις και σε διάστημα μερικών μόνο ημερών. Σε ένα τέτοιο περιβάλλον οι κεντρικές τράπεζες ανά τον κόσμο θα υποχρεώνονταν να συνεχίσουν τις αυξήσεις επιτοκίων κάνοντας την εξυπηρέτηση των υπαρχόντων δανείων εφιάλτη και τη λήψη νέων όνειρο θερινής νυκτός.
Όλα τα παραπάνω φυσικά αποτελούν συνταγή όχι απλής ύφεσης αλλά οικονομικής κατάρρευσης. Σε μια περίοδο μάλιστα που ειδικά η Ευρώπη ασθμαίνει αποφεύγοντας την ύφεση με τις τρέχουσες συνθήκες για μερικά δέκατα της μονάδας.
Σε αυτήν τη δυστοπία θα πρέπει να προστεθεί σύμφωνα με όλες τις αναλύσεις και η διπλή κατάρρευση χρηματαγορών και παγκόσμιου τραπεζικού συστήματος με ανυπολόγιστες απώλειες χρημάτων.
Σύμφωνα με τον Τζέιμι Ντάιμον, τον πιο ισχυρό τραπεζίτη στον πλανήτη, ενδεχομένως ζούμε την πιο επικίνδυνη περίοδο παγκοσμίως εδώ και δεκαετίες.