Ο σινορωσικός άξονας απέναντι στις ΗΠΑ

Για τον «αγαπημένο φίλο» Πούτιν ο Σι Τζινπίνγκ έστρωσε το «κόκκινο χαλί» στο Πεκίνο, επιδεικνύοντας την εμβάθυνση της συμμαχίας τους σε στιγμή παγκόσμιας αναταραχής και παραθέτοντας το «όραμα» που μοιράζονται για τους τίτλους τέλους της υφιστάμενης παγκόσμιας τάξης. Από τη στιγμή που το γεωπολιτικό σκηνικό άρχισε να μεταβάλλεται ραγδαία μετά τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία έως την ανάφλεξη που πυροδότησε στη Μέση Ανατολή η τρομοκρατία της Χαμάς, οι διαχωριστικές γραμμές μόνο βαθαίνουν. Όπως και η πίεση προς τις χώρες να επιλέξουν πλευρά.

Κίνα, Ρωσία, Ιράν και Βόρεια Κορέα από τη μία, Ηνωμένες Πολιτείες και οι σύμμαχοί τους στο ΝΑΤΟ και τον Ειρηνικό από την άλλη. Και στο μέσον, πολλές χώρες του αποκαλούμενου Παγκόσμιου Νότου που διστάζουν να πάρουν θέση.

Η Ρωσία, η Κίνα και το Ιράν είχαν ήδη σχηματίσει έναν νέο άξονα σε διπλωματικό, οικονομικό, στρατηγικό και ακόμη και ιδεολογικό επίπεδο εν μέσω του πολέμου στην Ουκρανία. Η Ρωσία βασίζεται σε όπλα από το Ιράν και διπλωματική υποστήριξη από την Κίνα για να πολεμήσει στην Ουκρανία. Απομονωμένο, το Ιράν απολαμβάνει νέους εμπορικούς εταίρους και μια πηγή διεθνούς “νομιμότητας”. Η Κίνα, με την προβληματική οικονομία της, εξοικονομεί δισεκατομμύρια δολάρια εισάγοντας ποσότητες ρεκόρ πετρελαίου από χώρες που υφίστανται διεθνείς κυρώσεις, όπως είναι η Ρωσική Ομοσπονδία και το Ιράν. 

Από κοινού βρίσκουν έναν κοινό ιδεολογικό σκοπό στο να καταγγέλλουν και να προκαλούν τις Ηνωμένες Πολιτείες στο «όνομα» της ανατροπής της υφιστάμενης διεθνούς τάξης πραγμάτων που κυριαρχείται από τη Δύση από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Ο πόλεμος μεταξύ του Ισραήλ και της Χαμάς καταδεικνύει τις αυξανόμενες διαφορές μεταξύ της Δύσης από τη μία πλευρά και της Ρωσίας και της Κίνας από την άλλη. Οι διαφορές αυτές δεν αφορούν μόνο το ποιος ευθύνεται για την κλιμάκωση της βίας στη Μέση Ανατολή ή για την επίθεση στο νοσοκομείο της Γάζας. Είναι διαφωνίες σχετικά με τους κανόνες που διέπουν τις διεθνείς σχέσεις και ποιος πρέπει να τους αποφασίζει.

Ενώ οι ηγέτες της Δύσης έχουν υποστηρίξει σθεναρά το Ισραήλ, η Ρωσία και η Κίνα έχουν αποφύγει οποιαδήποτε αναφορά στη Χαμάς ως τρομοκρατική οργάνωση, με τον Βλαντιμίρ Πούτιν να επιρρίπτει αποκλειστικά και μόνο την ευθύνη για όσα συνέβησαν στην «αποτυχημένη πολιτική» των Ηνωμένων Πολιτειών στη Μέση Ανατολή.

Μαζί με τον Σι επιτίθεται κατά των Ηνωμένων Πολιτειών και αυτοπροβάλλονται ως οι «οδηγοί» ενός «δικαιότερου πολυπολικού κόσμου». Ο Κινέζος πρόεδρος χρησιμοποίησε το βήμα της συνόδου για τους νέους Δρόμους του Μεταξιού για να εκθέσει εκ νέου τις φιλοδοξίες του να αναδιαμορφώσει την παγκόσμια τάξη και πρόβαλε εκ νέου την Κίνα ως την «εναλλακτική λύση» στην ηγεσία των ΗΠΑ για να υπογραμμίζει επίσης πόσο κεντρική είναι η σχέση του με τον Πούτιν στην εκπλήρωση του οράματός του.

Για τον Ρώσο πρόεδρο, ο οποίος έχει απομονωθεί όλο και περισσότερο από τον πόλεμο στην Ουκρανία, η επίσκεψη στο Πεκίνο ήταν μια σημαντική στιγμή για την προβολή της εικόνας ενός ηγέτη με ισχυρούς φίλους. Ο Πούτιν έχει προβλήματα με τον πόλεμο στην Ουκρανία και η Κίνα αντιμετωπίζει οικονομικές δυσκολίες. Τα συμφέροντά τους και οι ιδεολογικοί προσανατολισμοί τους είναι κοινοί. Ο νέος άξονας απέναντι στις ΗΠΑ συγκροτείται με ταχείς ρυθμούς.