Εδώ και πολύ καιρό, η Ελλάδα καταγγέλλεται όχι μόνο από κάθε λογής ακτιβιστές και ποικιλόμορφες ΜΚΟ, αλλά και από τα πιο επίσημα ευρωπαϊκά χείλη, ότι επιδίδεται σε επαναπροωθήσεις, ότι παραβιάζει τις συνθήκες και τα ανθρώπινα δικαιώματα, ότι η ΕΕ τάσσεται κατά του φράχτη και δεν τον χρηματοδοτεί, ότι «πνίγει» ανθρώπους στη θάλασσα, ότι το Λιμενικό δεν πράττει το καθήκον του.
Η Ελλάδα αντιστεκόταν, επιμένοντας πως το μεταναστευτικό είναι ζήτημα εθνικής ασφάλειας και εθνικής κυριαρχίας. Μια απάντηση που προκαλούσε τα χλευαστικά σχόλια των ψευδεπίγραφων υπερμάχων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, που έβρισκαν ευήκοα ώτα στις Βρυξέλλες και που προκαλούσαν αρνητικά σχόλια για την χώρα μας.
Ωστόσο, η νέα τροπή που παίρνει η πολεμική σύγκρουση στη Γάζα ανάμεσα στο Ισραήλ και τους Παλαιστινίους κινητοποιεί την ευρωπαϊκή γραφειοκρατία.
Συγκεκριμένα, η ΕΕ ενεργοποίησε τον μηχανισμό για την πολιτική αντιμετώπιση κρίσεων (IPCR) λόγω των εξελίξεων στη Μέση Ανατολή. Και η επίτροπος Εσωτερικών Υποθέσεων Ίλβα Γιόχανσον τάχθηκε υπέρ της ταχύτερης επιστροφής των μεταναστών, υποστηρίζοντας πως όσοι θα μπορούσαν να αποτελέσουν απειλή για την ασφάλεια θα πρέπει να επαναπροωθούνται διά της βίας.
Αν και όλοι γνώριζαν πως αρκούσε μια σπίθα για να ανάψει η φωτιά και πως τα ζητήματα του ασύλου και των επιστροφών έπρεπε προ πολλού να είχαν λυθεί, το πρόβλημα αντιμετωπιζόταν με απίστευτη μακαριότητα.
Μόλις λίγο πριν από την τρομοκρατική επίθεση της Χαμάς στο Ισραήλ, η αντιπαράθεση μεταξύ της Ιταλίας και της Γερμανίας ήταν ότι η τελευταία είχε αποφασίσει να χρηματοδοτήσει απευθείας ΜΚΟ για να «διασώζουν» μετανάστες στη θάλασσα. Περίτρανη απόδειξη ότι δεν είχαν καταλάβει τίποτε, γιατί τα καμπανάκια χτυπούσαν το ένα μετά το άλλο.
Τρομοκρατία και αναζωπύρωση συγκρούσεων
Οι τρομοκρατικές επιθέσεις της Χαμάς κατά του Ισραήλ και η αναζωπύρωση του μετώπου της Μέσης Ανατολής άνοιξαν και πάλι την πόρτα σε έναν κόσμο φρενίτιδας.
Αυτή η εκρηκτική κατάσταση έχει αποσταθεροποιήσει περαιτέρω την περιοχή και, ειδικότερα, τον Λίβανο, ο οποίος βρίσκεται ήδη σε δύσκολη κατάσταση. Ο Λίβανος φιλοξενεί μισό εκατομμύριο Παλαιστίνιους και 12 παλαιστινιακούς καταυλισμούς, στους οποίους φιλοξενούνται περίπου 200.000 άτομα, μεταξύ των οποίων ισλαμιστές εξτρεμιστές και καταζητούμενοι από τις δικαστικές αρχές. Ήδη τον Σεπτέμβριο, έλαβαν χώρα πολυήμερες φονικές μάχες μεταξύ ισλαμιστών μαχητών της Χαμάς και μαχητών της Φατάχ, κυρίως στον Ain el-Helweh, τον μεγαλύτερο καταυλισμό. Όπως είναι γνωστό, βάσει της παλαιάς συμφωνίας, ο λιβανικός στρατός δεν αναπτύσσεται στους παλαιστινιακούς καταυλισμούς και η ασφάλειά τους παρέχεται από παλαιστινιακές οργανώσεις.
Επιπλέον, μετά τις πρόσφατες 14 βομβιστικές επιθέσεις στο Πακιστάν, το Ισλαμαμπάντ διέταξε όλους τους παράνομους μετανάστες, συμπεριλαμβανομένων 1,7 εκατομμυρίων Αφγανών, να εγκαταλείψουν τη χώρα μέσα σε ένα μήνα.
Η ελληνική και ευρωπαϊκή ανησυχία για εξαγωγή συγκρούσεων
Στα προαναφερόμενα προστίθεται και ο κίνδυνος για εξαγωγή εμφύλιων συγκρούσεων στην Ευρώπη, ο οποίος είναι ήδη υπαρκτός. Ήδη έχει μεταφερθεί στην Ευρώπη ο εμφύλιος της Ερυθραίας. Σε Δανία, Σουηδία, Γερμανία, Ισραήλ σημειώνονται τον τελευταίο καιρό όλο και πιο συχνά συγκρούσεις και αιματηρά επεισόδια μεταξύ μεταναστών που ανήκουν στις δύο αντιμαχόμενες παρατάξεις.
Η δολοφονική επίθεση στο Ισραήλ και η δραματική κατάσταση στη Γάζα, με τη Χαμάς να επιτίθεται στον επικεφαλής της Φατάχ Αμπού Αμπάς αποκαλώντας τον προδότη, δημιουργεί τις προϋποθέσεις για εξαγωγή της πολύχρονης ενδοπαλαιστινιακής στην Ευρώπη. Ήδη οργανώνονται βίαιες διαδηλώσεις, που δεν γνωρίζουμε πώς θα εξελιχθούν και ποια τελική μορφή θα λάβουν.