Οι ΗΠΑ μπροστά στο βάρος δυο ταυτόχρονων πολέμων

Το Politico έγραφε στις 10 Οκτωβρίου ότι σύμφωνα με υψηλόβαθμο αξιωματούχο του Πενταγώνου, «η κυβέρνηση Μπάιντεν στέλνει όπλα στο Ισραήλ, μεταξύ των οποίων αντιαεροπορικά και πυρομαχικά, μετά από επείγοντα αιτήματα ισραηλινών αξιωματούχων για βοήθεια».

«Μπορούν οι ΗΠΑ να διατηρήσουν τη δέσμευσή τους σε δύο σημαντικές υπαρξιακές συγκρούσεις που περιλαμβάνουν ζωτικούς συμμάχους σε ξεχωριστές γεωγραφικές περιοχές ταυτόχρονα», ρωτά ο αρθρογράφος και απαντά: «Η απάντηση είναι πιθανόν όχι. Η Ουάσιγκτον έχει ήδη δαπανήσει πάνω από 100 δισεκατομμύρια δολάρια σε στρατιωτική βοήθεια στην Ουκρανία, ενώ αντιμετωπίζει ένα εκτός ελέγχου δημόσιο χρέος που είναι  εκτός ελέγχου και εκτινάσσει τον  πληθωρισμό. Ο πόλεμος στην Ουκρανία υπολογιζόταν να είναι ευκολότερος. Η οικονομική κατάρρευση της Ρωσίας θεωρήθηκε περίπου δεδομένη. Αντίθετα με τις προβλέψεις, 18 μήνες μετά, οι ΗΠΑ αγωνίζονται να στηρίξουν την Ουκρανία σε έναν αιματηρό πόλεμο φθοράς. Ακόμη χειρότερα, η πολυδιαφημισμένη ανοιξιάτικη επίθεση του Κιέβου, έχει αποτύχει μπροστά στο συντριπτικό πλεονέκτημα της Ρωσίας στο πυροβολικό και τους προηγμένους πυραύλους».

Περιγράφει τις μεγάλες απώλειες των Ουκρανών την ίδια ώρα που «οι δυτικές δυνάμεις βρίσκονται αντιμέτωπες με την έλλειψη διαθέσιμων όπλων για το Κίεβο…Σε ένδειξη της αυξανόμενης έντασης, οι ΗΠΑ άρχισαν να μεταφέρουν στην Ουκρανία 300.000 οβίδες 155 χιλιοστών που είχαν αποθηκεύσει στο Ισραήλ ως μέρος του προγράμματος War Reserves Stock Allies-Israel (WRSAI)».

Σύμφωνα με έναν Ισραηλινό αξιωματικό, «επίσημα, όλος αυτός ο εξοπλισμός ανήκει στον αμερικανικό στρατό…. Εάν, ωστόσο, υπάρξει σύγκρουση, οι IDF [Ισραηλινές Ένοπλες Δυνάμεις] μπορούν να ζητήσουν άδεια να χρησιμοποιήσουν μέρος των πυρομαχικών».

Στο άρθρο αναφέρεται ότι «ο  εκπρόσωπος του Πενταγώνου ισχυρίστηκε ότι οι ΗΠΑ θα αναπληρώσουν αυτά τα αποθέματα βλημάτων πυροβολικού που είναι αποθηκευμένα στο Ισραήλ. Ωστόσο, οι ΗΠΑ δεν έχουν τη δυνατότητα να το κάνουν, καθώς η Ουκρανία χρησιμοποιεί από 3.000 έως 6.000 οβίδες την ημέρα, το ένα τέταρτο από αυτό που χρησιμοποίησε η Ρωσία στο πεδίο της μάχης».

Το CNN μετέδωσε ότι «η πίεση στα αποθέματα πυρομαχικών – και η ικανότητα της βιομηχανικής βάσης των ΗΠΑ που δεν συμβαδίζει με τη ζήτηση – είναι μια από τις βασικές προκλήσεις που αντιμετωπίζει η κυβέρνηση Μπάιντεν».

Σύμφωνα με άρθρο του The Cradle, “το στρατιωτικό-βιομηχανικό συγκρότημα των ΗΠΑ είναι σε μεγάλο βαθμό προσανατολισμένο στην παραγωγή οπλικών συστημάτων και υλικού υψηλού κόστους, όπως το πολεμικό αεροσκάφος F-35… Ενώ αυτά τα προγράμματα αναμφίβολα ωφελούν τους κατασκευαστές όπλων όπως η Lockheed Martin, δεν καλύπτουν τις ανάγκες για παραδόσεις πυρομαχικών βασικού πυροβολικού που απαιτούνται σε τεράστιες ποσότητες για έναν πόλεμο φθοράς ενάντια σε έναν τρομερό στρατό».

Τώρα που έχει ξεσπάσει πόλεμος μεταξύ του Ισραήλ και της Παλαιστινιακής αντίστασης, το Κίεβο αντιμετωπίζει έναν ανταγωνιστή όχι μόνο στη Μόσχα, αλλά και στο Τελ Αβίβ.

Ο Πρόεδρος της Ουκρανίας Βολοντίμιρ Ζελένσκι εξέφρασε στις αρχές Οκτωβρίου τον φόβο ότι η υποστήριξη των ΗΠΑ και της Ευρώπης θα απομακρυνθεί από την Ουκρανία προς το Ισραήλ, και υποστήριξε στην πλατφόρμα κοινωνικής δικτύωσης X:«Έχουμε στοιχεία που αποδεικνύουν ξεκάθαρα ότι η Ρωσία ενδιαφέρθηκε να υποκινήσει τον πόλεμο στη Μέση Ανατολή, ώστε μια νέα πηγή πόνου και οδύνης να διαβρώσει την παγκόσμια ενότητα και να επιδεινώσει τη διάσπαση και τις αντιπαραθέσεις, βοηθώντας τη Ρωσία να καταστρέψει την ελευθερία στην Ευρώπη».

Το γεγονός ότι το Ισραήλ έθεσε θέμα για του δοθούν όπλα τόσο γρήγορα είναι ανησυχητικό. Ο πόλεμος θα κλιμακωθεί και τα μέτωπα θα αυξηθούν. Εάν η Χεζμπολάχ συμμετάσχει πλήρως, οι Ισραηλινοί  περιμένουν να  εκτοξεύει 4.000 πυραύλους την ημέρα από τον βόρειο Λίβανο και να στέλνει χιλιάδες επίλεκτους στρατιώτες στο Ισραήλ για να καταλάβουν πόλεις ή στρατιωτικές βάσεις.

Το Ισραήλ και η Χεζμπολάχ έδωσαν μια μεγάλη μάχη το 2006, η οποία ανάγκασε τον ισραηλινό στρατό να διεξάγει πόλεμο εναντίον ενός πιο «συμβατικού» στρατιωτικού αντιπάλου, σε αντίθεση με τους Παλαιστίνιους που αντιμετωπίζει καθημερινά στη Δυτική Όχθη και τη Γάζα.

Σύμφωνα με τον Matt Mathews του Ινστιτούτου Πολέμου του Στρατού των ΗΠΑ, το Ισραήλ ήταν θλιβερά απροετοίμαστο να πολεμήσει σε έναν «πραγματικό πόλεμο».

Σημειώνει ότι ως αποτέλεσμα, ο επικεφαλής της Mossad Meir Degan και ο επικεφαλής της Shin Bet, Yuval Diskin, είπαν στον τότε πρωθυπουργό Ehud Olmert «ο πόλεμος ήταν μια εθνική καταστροφή και το Ισραήλ υπέστη ένα κρίσιμο πλήγμα».

Ο πόλεμος του 2006 αποκάλυψε επίσης την εξάρτηση του Ισραήλ από τα αμερικανικά όπλα, τα οποία ωστόσο αποδείχθηκαν ανεπαρκή για να νικήσουν τη Χεζμπολάχ.

Κατά τη διάρκεια του πολέμου, το Ισραήλ ζήτησε να αποκτήσει πρόσβαση στο απόθεμα WRSAI και από τις ΗΠΑ να επισπεύσουν την παράδοση πυρομαχικών ακριβείας στο Ισραήλ. Μέσα σε μόλις 10 ημέρες, το Ισραήλ χρησιμοποίησε το μεγαλύτερο μέρος του αποθέματος πυρομαχικών του.

Χρόνια αργότερα, τον Ιούλιο του 2014, κατά τις ισραηλινές στρατιωτικές επιχειρήσεις κατά της Χαμάς στη Λωρίδα της Γάζας, το Ισραήλ αναγκάστηκε και πάλι να βασιστεί στο απόθεμα της WRSAI για να αναπληρώσει βλήματα άρματος 120 χιλιοστών…

«Τα προβλήματα που αντιμετώπισε το Ισραήλ το 2006 και το 2014 θα επιδεινωθούν εάν ο Άξονας της Αντίστασης κάνει τώρα το βήμα για «ενοποίηση των μετώπων», γράφει το The Cradle.

Ο David Wurmer, σύμβουλος του πρώην αντιπροέδρου Dick Cheney για τη Μέση Ανατολή,  είπε στη Wall Street Journal στις 10 Οκτωβρίου ότι «το εφιαλτικό σενάριο για τους Ισραηλινούς είναι ότι καταρρίπτουν εδώ και δύο εβδομάδες 6.000 έως 10.000 πυραύλους της Χαμάς και μετά δεν θα  έχουν τίποτα για να σταματήσουν τους πυραύλους της Χεζμπολάχ».

Η κατάσταση για το Ισραήλ γίνεται ακόμη πιο δύσκολη  εάν το Ιράν συμμετάσχει στη σύγκρουση, καθώς η Ισλαμική Δημοκρατία διαθέτει σημαντικά αποθέματα πυραύλων μικρού και μεσαίου βεληνεκούς ικανών να φτάσουν στις βάσεις τόσο του Ισραήλ όσο και των ΗΠΑ στην περιοχή.

Ο αρθρογράφος γράφει για μια πολύ διαφορετική παλαιστινιακή αντίσταση, 30 χρόνια μετά από τη συμφωνία του Όσλο: “Oι Παλαιστίνιοι δεν είναι μόνοι. Αποτελούν μέρος ενός Άξονα Αντίστασης σε όλη την περιοχή που έχει αντιμετωπίσει τις ατζέντες των ΗΠΑ και του Ισραήλ σε μια σειρά από κράτη της Δυτικής Ασίας, αποκτώντας ανεκτίμητη εμπειρία μάχης, οργάνωσης και σχεδιασμού μαζί με αξιόπιστους συμμάχους».