ΣΥΡΙΖΑ: Το δίλημμα του Στ. Κασσελάκη

Η αποχώρηση Κούλογλου από τον ΣΥΡΙΖΑ δεν συνιστά μείζον πολιτικό γεγονός, αλλά προκαλεί θόρυβο, τον θόρυβο των πλησιαζόντων γεγονότων. Αυτή τη στιγμή στο Σύριζα οι αντιμαχόμενες φράξιες δεν είναι τόσο ξένοι μεταξύ τους, όσο ορκισμένοι αντίπαλοι. Τα νεανικά κείμενα του Στέφανου Κασσελάκη ήταν το κερασάκι στην τούρτα και για τους αντιπάλους του, η απόδειξη της ιδεολογικής και πολιτικής του υποκρισίας.

Η αντιπολίτευση θεωρεί ότι το κείμενο αυτό δείχνει ότι ο Κασσελάκης δεν είναι κατάλληλος για αρχηγός κόμματος. Με άλλα λόγια, πιστεύουν ότι όσοι τον ψήφισαν ενδιαφέρονται πραγματικά για τον αριστερό χαρακτήρα του κόμματος. Ή, για να χρησιμοποιήσουμε έναν όρο που έγινε πρόσφατα δημοφιλής στην αντιπολίτευση, οι ψηφοφόροι πιστεύουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να συνεχίσει να αγωνίζεται για τον “σοσιαλιστικό μετασχηματισμό” της κοινωνίας.

Ζουν σε ένα παράλληλο σύμπαν. Τα τέσσερα χρόνια του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία κατέρριψαν τις όποιες ιδεολογικές ψευδαισθήσεις μπορεί να είχαν οι ψηφοφόροι. Η ιδεολογική συνοχή ήταν το τελευταίο πράγμα στο μυαλό τους και όσοι πραγματικά νοιάζονταν έφυγαν για άλλα κράτη. Οι ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ κατάλαβαν πολύ καλύτερα από τα στελέχη της ηγεσίας ότι η σημερινή ελληνική κοινωνία χρειάζεται σοβαρούς διαχειριστές που μπορούν να αντιμετωπίσουν τις χρόνιες παθογένειες της οικονομίας και του κράτους και όχι ιδεολογικούς οραματιστές. Αυτός ήταν και ο βασικός λόγος της επικράτησης του Κυριάκου Μητσοτάκη.

Διαθέτει ο Κασελάκης αυτά τα χαρακτηριστικά; Η μέχρι σήμερα πορεία του μάς λέει ότι δεν τα διαθέτει. Κυρίως είναι μια αίσθηση αφόρητης ελαφρότητας που δεν συνάδει καθόλου με τις ευθύνες που έχει αναλάβει.

Ωστόσο, το πρόβλημα δεν είναι οι νεοφιλελεύθερες θέσεις που έχει εκφράσει, οι περισσότερες από τις οποίες μπορούν να θεωρηθούν ως μια βασική προσαρμογή της φυσιογνωμίας του Σύριζα σε αυτό που θέλει να είναι: ένα κόμμα που επιδιώκει να συγκεντρώσει όλο το φάσμα των προοδευτικών δυνάμεων της αντιπολίτευσης.

Σε αυτό το πλαίσιο, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι, τουλάχιστον για ορισμένους ψηφοφόρους, τα παραδοσιακά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ αποτελούν πλέον βάρος στην πλειονότητά τους. Υποβιβάζουν τον ΣΥΡΙΖΑ στο περιθώριο και υπονομεύουν τις πιθανότητες ανάκαμψής του. Ο ξύλινος λόγος τους είναι αποκρουστικός και οι αριστερές πολιτικές που υποστηρίζουν είναι συνήθως κάτι περισσότερο από την υιοθέτηση συντεχνιακής υφής αιτημάτων. Αυτό, βέβαια, φέρνει τον Κασσελάκη αντιμέτωπο με ένα δύσκολο δίλημμα. Είναι δυνατόν να απαλλαγεί από την αριστερή πτέρυγα, χωρίς μεγάλο πολιτικό κόστος. Αλλά μόνο αν μπορέσει να θέσει άλλους κατάλληλους υποψηφίους. Ωστόσο, οι υποστηρικτές του ανήκουν στη συντριπτική τους πλειοψηφία στις (πολύ) κατώτερες βαθμίδες της κομματικής ηγεσίας.  Η πρόκληση είναι λοιπόν αν θα τους αναδείξει σε νέα ηγετικά στελέχη.