Την απόφαση της Ελλάδας για αποχή από το ψήφισμα που υπέβαλε ο ΟΗΕ προς ψηφοφορία στη Γενική Συνέλευση για «ανθρωπιστική εκεχειρία» στη Γάζα σχολίασαν διπλωματικές πηγές.
«Η Ελλάδα παραμένει συνεπής στην εξωτερική πολιτική αρχών και από την πρώτη στιγμή της κρίσης στη Μέση Ανατολή τήρησε ισόρροπη στάση, σεβόμενη τις αρχές και αξίες του διεθνούς δικαίου, ως δύναμη σταθερότητας στην ευρύτερη περιοχή, αναδεικνύοντας την υποχρέωση προστασίας των αμάχων και της δημιουργίας ανθρωπιστικών διαδρομών», σημειώνουν διπλωματικές πηγές.
Όπως επισημαίνουν οι ίδιες πηγές, «με το σκεπτικό αυτό απείχε από την ψηφοφορία για την έγκριση σχετικού σχεδίου ψηφίσματος αραβικών χωρών στο πλαίσιο του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών».
Σχετικά με την ψηφοφορία, διπλωματικές πηγές, επισημαίνουν τα ακόλουθα:
- Η αποχή στο πλαίσιο του ΟΗΕ δεν ισοδυναμεί σε καμία περίπτωση με καταψήφιση. Αντιθέτως, είναι δημιουργική, υπό την έννοια ότι η χώρα δεν προσμετράται στους παρόντες και άρα διευκολύνεται η επίτευξη ειδικής πλειοψηφίας των δύο τρίτων.
- Η Ελλάδα συντάχθηκε με την πλειονότητα των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης: 15 χώρες απείχαν έναντι 8 που υπερψήφισαν και 4 που καταψήφισαν.
- Η Ελλάδα υπήρξε δημιουργική προτείνοντας στο στάδιο των εσωτερικών διαδικασιών ορισμένες σημειακές παρεμβάσεις, οι οποίες θα μπορούσαν να είχαν διευκολύνει την ευρύτερη πλειοψηφία.
- Η Ελλάδα υπερψήφισε τροπολογία του Καναδά για τη ρητή καταδίκη της τρομοκρατικής δράσης εκ μέρους της της Χαμάς, με την υιοθέτηση της οποίας θα ήταν δυνατόν να περάσει το ψήφισμα από όλες τις χώρες. Τελικά αν και πλειοψήφισε δεν συγκέντρωσε την απαιτούμενη πλειοψηφία των δύο τρίτων (88 υπέρ 55 κατά).
Το ψήφισμα του ΟΗΕ
Η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ ενέκρινε την Παρασκευή ψήφισμα να κηρυχθεί αμέσως «ανθρωπιστική εκεχειρία» στον πόλεμο στη Λωρίδα της Γάζας, ωστόσο Ισραήλ και ΗΠΑ την καταψήφισαν επειδή στο κείμενο δεν αναφέρεται η Χαμάς.
Υπήρχαν επίσης 45 αποχές, ανάμεσά τους και η Ελλάδα και η Κύπρος, στάση που προκάλεσε αντιδράσεις τόσο στον ΣΥΡΙΖΑ όσο και στο ΠΑΣΟΚ.
Πως αντέδρασαν ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ
Την ώρα που ο πλανήτης παρακολουθεί με κομμένη την ανάσα τις δραματικές εξελίξεις στη Γάζα, η διεθνής κοινότητα αποδεικνύεται για μια ακόμη φορά αδύναμη να συμφωνήσει στα θεμελιώδη.
Δυστυχώς, σημαντικός αριθμός χωρών, ανάμεσα στις οποίες και η δική μας, απείχαν χθες βράδυ από το ψήφισμα του ΟΗΕ για άμεση ανθρωπιστική εκεχειρία στην περιοχή, σε αντίθεση προς την πλειοψηφία των κρατών – μελών, ανάμεσα στα οποία η Γαλλία, η Ισπανία, η Πορτογαλία, το Βέλγιο κ.α.
Η καταδίκη της τρομοκρατικής δράσης της Χαμάς οφείλει να είναι ανεπιφύλακτη, το ίδιο όμως ανεπιφύλακτη οφείλει να είναι η περιφρούρηση των ανθρωπιστικών αξιών, η προστασία των αμάχων και των παιδιών.
Ο ανθρωπισμός δεν μπορεί να τίθεται υπό αίρεση ούτε υπό την επιφύλαξη γεωπολιτικών υπολογισμών.
Η Ελληνική Κυβέρνηση οφείλει να ενημερώσει για τους λόγους, που οδήγησαν στη χθεσινή της απόφαση δήλωσε ο Δημήτρης Μάντζος.
ΣΥΡΙΖΑ: Με την αποχή στο ψήφισμα ΟΗΕ για κατάπαυση πυρός, ο κ. Μητσοτάκης καθιστά την Ελλάδα αρνητικό παράγοντα για την ειρήνη
Η επιλογή του κ Μητσοτάκη να απέχει η Ελλάδα από την ψήφιση της απόφασης της Γενικής Συνέλευσης, για την κήρυξη ανθρωπιστικής εκεχειρίας και την διάνοιξη διόδων βοήθειας στη Γάζα, ντροπιάζει τον ελληνικό λαό και την ιστορία του, ενώ καθιστά τη χώρα μας αρνητικό παράγοντα για την ειρήνη στην περιοχή. Αντιθέτως, στον αντίποδα της στάσης της ελληνικής κυβέρνησης, σειρά ευρωπαϊκών χωρών όπως η Γαλλία, η Ισπανία και η Πορτογαλία επέλεξαν να στηρίξουν την απόφαση ειδικά σε μια στιγμή που χιλιάδες Παλαιστίνιοι άμαχοι έχουν σκοτωθεί από τους βομβαρδισμούς και τη χερσαία επίθεση που εξαπολύει το Ισραήλ, ενώ η Γάζα βυθίζεται στην ανθρωπιστική κρίση λόγω του αποκλεισμού της.
Η αντιμετώπιση της Χαμάς από το Ισραήλ δεν μπορεί να συνεπάγεται τον θάνατο και άλλον αμάχων και την καταδίκη της Γάζας σε ανθρωπιστική καταστροφή. Έστω και τώρα η Ελλάδα πρέπει να πρωτοστατήσει στις προσπάθειες για κατάπαυση πυρός, αποτροπή της ανθρωπιστικής κρίσης και απελευθέρωση ομήρων, αντί να εγκλωβίζεται όλο και παραπάνω σε μια επικίνδυνη για την ασφάλειά της, μονοδιάστατη εξωτερική πολιτική του δεδομένου σύμμαχου.