Η ανάρτηση του Δημήτρη Παπανικολάου:
«Σήμερα μιας και έγινε ήδη γνωστό, αφού ήμασταν σε δρόμο ταχείας κυκλοφορίας για 10 περίπου λεπτά, είδα έναν νεαρό πεσμένο στο έδαφος και να μην δέχεται ενήλικες να τον ακουμπάνε καθώς προσπαθούσαν να τον τραβήξουν στην άκρη. Κοίταξα αν υπάρχει αίμα τριγύρω η όχημα τρακαρισμένο και δεν είδα. Έριξα μια γρήγορη ματιά στον καθρέφτη να κρίνω αν μπορώ να βοηθήσω ή αν θα προκαλέσω πολύνεκρο. Είχα καταλάβει ότι πρόκειται για αυτισμό χαμηλής λειτουργικότητας σε κρίση.
Είπα να φύγουν όλοι από γύρω μου και να σταματήσουν με ένα τρίγωνο πιο πίσω τα αυτοκίνητα γιατί ήξερα ότι θα χρειαστεί χρόνος να τον πάρω από εκεί, μιας και όταν κάποιος είναι σε κρίση, εκτός των άλλων πολλαπλασιάζονται οι δυνάμεις του.
Ξαπλώσαμε μαζί στην άσφαλτο αρχικά χωρίς να τον ακουμπήσω καθόλου και μπήκα στον κόσμο του.
Όταν κατάλαβα ότι ήταν έτοιμος και ότι με εμπιστεύεται του ζήτησα να με πιάσει από το μπράτσο να πάμε στην άκρη.
Είναι σημαντικό να είστε ενημερωμένοι. Και ελπίζω ότι σε περιπτώσεις τέτοιες που θα κληθεί το ΕΚΑΒ η Αστυνομία να είναι εκπαιδευμένοι στον αυτισμό.
Θερμή παράκληση μην τα βάλετε ελαφρά τη καρδία με τους γονείς του Παιδιού. Πολλές φορές είναι δύσκολες καταστάσεις αυτές που πρέπει να διαχειριστούν.
Τέλος θα κλείσω με κάτι που έχει πει ο Τάσος Λειβαδίτης.
Κι όταν δεν πεθαίνουμε ο ένας για τον άλλο, είμαστε κιόλας νεκροί.
Κινδυνέψαμε ναι, αλλά σήμερα θα κοιμηθούμε καλύτερα».