Μια μυστική επίθεση των ΗΠΑ το 2016 και το 2017 χρησιμοποίησε μια ασυνήθιστη στρατηγική για να νικήσει το Ισλαμικό Κράτος, γράφουν σχετικά οι New York Times. Το σχέδιο ήταν να τοποθετηθεί ένας μικρός αριθμός στρατιωτών στο έδαφος για να σφυροκοπήσει ανελέητα τους μαχητές του εχθρού με καταιγισμό πυρών πυροβολικού. Αυτό που κανείς δεν προέβλεψε ήταν το καταστροφικό τίμημα που θα έπρεπε να πληρώσουν οι στρατιώτες που ανέλαβαν την συγκεκριμένη αποστολή.
Όταν ο Χαβιέρ Ορτίζ επέστρεψε στο σπίτι του από μια μυστική αποστολή στη Συρία, το φάντασμα ενός νεκρού κοριτσιού εμφανίστηκε στην κουζίνα του. Ήταν χλωμή και καλυμμένη με ασβεστούχα σκόνη, σαν να είχε χτυπηθεί από έκρηξη, και τα μάτια της τον κοίταζαν με ένα βλέμμα σκοτεινό και βαθύ σαν πετρέλαιο. Ο 21χρονος πεζοναύτης, ο οποίος ανήκε σε μια μικρή ομάδα που πολεμούσε σχεδόν κατά μέτωπο εναντίον του Ισλαμικού Κράτους, γνώριζε πολύ καλά ότι τα τεράστια όπλα της μονάδας του είχαν σκοτώσει εκατοντάδες μαχητές. Τα φαντάσματα ήταν η εκδίκησή τους, ήταν πεπεισμένος γι’ αυτό.
Λίγες μέρες αργότερα, σε έναν στρατώνα, όχι μακριά του, ο 22χρονος πεζοναύτης Όστιν Πάουελ χτύπησε με δάκρυα την πόρτα του γείτονά του και είπε, σχεδόν τραυλίζοντας: “Υπάρχει κάτι στο δωμάτιό μου!.Ακούω κάτι στο δωμάτιό μου!” Ο γείτονας Μπρέιντι Ζιπόι, επίσης 20 ετών, έψαξε εξονυχιστικά το δωμάτιο αλλά δεν βρήκε τίποτα”. Δεν πειράζει, ούτε εγώ αισθάνομαι καλά”. Και χτυπούσε το κεφάλι του, διηγούμενος πως την προηγούμενη μέρα είχε πέσει στο πάτωμα σαν χιονοστιβάδα ενώ προσπαθούσε να δέσει τις μπότες του, κατακλυζόμενος από συναισθήματα τόσο έντονα που κάθε κίνηση παρέλυε. “Θα πάμε στον γιατρό, θα ζητήσουμε βοήθεια”, του υποσχέθηκε.
Ο Πάουελ εγκατέλειψε τους πεζοναύτες έγινε οδηγός γερανού στο Κεντάκι, Ενάμισι χρόνο μετά την επιστροφή του αυτοπυροβολήθηκε. Ο γείτονας του ο Ζιπόι επέστρεψε στο σπίτι των γονιών του στη Μινεσότα και ξεκίνησε το κολέγιο. Το 2020 στη δίνη μιας ψυχωτικής αυταπάτης μπήκε σε ένα σπίτι στο οποίο δεν είχε ξαναμπεί ποτέ και σκότωσε έναν άνδρα που δεν είχε γνωρίσει ποτέ. Όταν έφτασε η αστυνομία, τον βρήκε να περιπλανιέται ξυπόλητος στο δρόμο. Καθώς του πέρασαν χειροπέδες, τους ρώτησε: «Θα με πάτε στο φεγγάρι;». Κρίθηκε αθώος για φόνο λόγω ψυχικής ασθένειας την επόμενη χρονιά και κλείστηκε σε ψυχιατρείο υψηλής ασφαλείας όπου βρίσκεται μέχρι σήμερα.
Όλοι οι στρατιώτες που συμμετείχαν στις προαναφερόμενες μονάδες πυροβολικού συμπλήρωσαν ερωτηματολόγια για να ελεγχθούν για P.T.S.D., τη γνωστή διαταραχή μετατραυματικού στρες και υποβλήθηκαν σε εξετάσεις για να ανιχνευθούν σημάδια τραυματικών κακώσεων στον εγκέφαλο τους από τις εκρήξεις των εχθρών.
Ωστόσο, αυτές οι μονάδες βρίσκονταν πολλά χιλιόμετρα μακριά από τη γραμμή του μετώπου όταν έριχναν το πυροβολικό μεγάλου βεληνεκούς και οι περισσότεροι στρατιώτες τους δεν συμμετείχαν ποτέ σε μάχη, δεν είδαν ποτέ μάχη από κοντά και δεν υπέστησαν ποτέ τους τραυματισμούς μάχης για τους οποίους σχεδιάστηκαν οι δοκιμές. Το μόνο αξιοσημείωτο στην αποστολή τους ήταν ο τεράστιος αριθμός βλημάτων που εκτόξευσαν.
Γενικά, οι στρατιωτικές οδηγίες συνιστούν ότι η εκτόξευση όλων αυτών των βλημάτων είναι ασφαλής. Αυτό που συνέβη στις προαναφερόμενες υποδηλώνει ότι οι οδηγίες αυτές ήταν λανθασμένες.
Αν τελικά αυτό σχετίζεται με τα παραπάνω ουδείς μπορεί να πει με ασφάλεια. Το μόνο σίγουρο είναι -και με δεδομένο τα πολεμικά γεγονότα σε Μέση Ανατολή και Ουκρανία- ότι όπως είχε πει ο Γερμανός καγκελάριος Όττο Φον Μπίσμαρκ «όποιος έχει δει τα μάτια ενός στρατιώτη ετοιμοθάνατου στο πεδίο της μάχης, θα το καλοσκεφτεί πριν ξεκινήσει έναν πόλεμο».