-Ήταν σημαδιακή εκείνη η περίοδος για σένα, στο ποιους ανθρώπους κράτησες στη ζωή σου;
«Σε ένα σοβαρό γεγονός και, κυρίως, όταν έρχεσαι αντιμέτωπος με τον θάνατο, πάντα η επόμενη μέρα είναι πολύ λαμπερή και ό,τι δεν είναι λαμπερό ή δεν αντέχει το φως πρέπει να κρυφτεί στο σκοτάδι. Αυτό ακριβώς έκανα κατευθύνθηκα προς το φως και άφησα πίσω το σκοτάδι.»
-Πόσο εύκολο ή δύσκολο ήταν να διαχειριστείς το πρόβλημα υγείας σου και τον χωρισμό με τον τότε σύζυγο σου την ίδια χρονική περίοδο;
«Από όλη αυτή την ιστορία μετά από τόσα χρόνια νιώθω ότι όλα έγιναν μόνο για καλό και αισθάνομαι πολύ τυχερή ακόμα και που αρρώστησα. Νιώθω τυχερή γιατί ήρθα αντιμέτωπη και δούλεψα πολύ με τον εαυτό μου . Μέσα από όλο αυτό κατάφερα να γίνω καλύτερος άνθρωπος και πλέον βλέπω τα πράγματα με διαφορετική ματιά, αντιμετωπίζω την ζωή μου εντελώς διαφορετικά. Όταν φτάνεις στην άκρη του γκρεμού έχεις δυο επιλογές: ή θα πέσεις ή θα κρατηθείς.»