Το μικρό κορίτσι έκλαιγε από τον πόνο και φώναζε «μαμά, μαμά» την ώρα που ο νοσηλευτής της έκανε ράμματα στο τραύμα που έφερε στο κεφάλι χωρίς να της χορηγηθεί αναισθησία, καθώς δεν είναι διαθέσιμη στο νοσοκομείο αλ Σίφα στην πόλη της Γάζας.
«Μερικές φορές τους δίνουμε αποστειρωμένες γάζες (για να δαγκώνουν) ώστε να μειώνεται ο πόνος», εξήγησε ο Χασανέιν.
«Γνωρίζουμε ότι ο πόνος που νιώθουν είναι μεγαλύτερος από ό,τι μπορεί κανείς να φανταστεί, πέρα από αυτό που θα μπορούσε να αντέξει κάποιος στην ηλικία τους», πρόσθεσε αναφερόμενος στα παιδιά, όπως το κορίτσι με το τραύμα το κεφάλι.
Ο Νέμερ Αμπού Τάιρ, ένας μεσήλικας άνδρας, πήγε στο νοσοκομείο αλ Σίφα για να του αλλάξουν τη γάζα και να του βάλουν αντισηπτικό στο τραύμα που έχει στην πλάτη του, το οποίο προκλήθηκε από αεροπορική επιδρομή. Ο ίδιος δήλωσε ότι δεν του χορηγήθηκε αναισθησία όταν του έκαναν ράμματα στην πληγή. «Απήγγειλα το Κοράνι μέχρι να τελειώσουν», είπε.
Ο Μοχάμαντ Αμπού Σελμεγιάχ, διευθυντής του νοσοκομείου αλ Σίφα, δήλωσε ότι, όταν φτάνει μεγάλος αριθμός τραυματιών, δεν υπάρχει άλλη επιλογή από το να τους προσφέρουν τις πρώτες βοήθειες στο πάτωμα, χωρίς τη χορήγηση αναισθητικού.
«Είναι οδυνηρό για την ιατρική ομάδα. Δεν είναι απλό. Είτε ο ασθενής θα υποφέρει, είτε θα χάσει τη ζωή του», επεσήμανε ο Αμπού Σελμεγιάχ.
Ως παράδειγμα αναφέρθηκε στην έκρηξη στο νοσοκομείο αλ Άχλι αλ Άραμπ στις 17 Οκτωβρίου, όταν περίπου 250 τραυματίες έφτασαν ταυτόχρονα στο αλ Σίφα, το οποίο διαθέτει μόνο 12 χειρουργεία. «Αν περιμέναμε για να τους χειρουργήσουμε έναν έναν, θα είχαμε χάσει πολλούς από τους τραυματίες», εξήγησε. «Αναγκαστήκαμε να κάνουμε επεμβάσεις στο πάτωμα χωρίς γενική αναισθησία, ή χρησιμοποιώντας απλή αναισθησία ή παυσίπονα, προκειμένου να σώσουμε ζωές», τόνισε ο Αμπού Σελμεγιάχ.
Μεταξύ των επεμβάσεων που έχουν κάνει υπό αυτές τις συνθήκες οι γιατροί στο νοσοκομείο αλ Σίφα είναι ο ακρωτηριασμός δακτύλων ή μελών, ράμματα σε σοβαρά τραύματα και η αντιμετώπιση σοβαρών εγκαυμάτων, διευκρίνισε.
«Κάποιες επεμβάσεις έγιναν χωρίς αναισθησία, περιλαμβανομένων καισαρικών τομών σε εγκύους, ενώ αναγκαστήκαμε να κάνουμε το ίδιο και σε εγκαυματίες», περιέγραψε από την πλευρά του ο γιατρός Μοχάμαντ Ζάκουτ, στο νοσοκομείο Νάσερ στη Χαν Γιούνις, στο νότιο τμήμα της Λωρίδας της Γάζας.
Ειδικά στις αρχές του πολέμου, είχαν εξαντληθεί εντελώς τα αποθέματα των αναισθητικών, μέχρι που εισήλθαν στον θύλακα φορτηγά με βοήθεια.
Ο Ζάκουτ επεσήμανε ότι το υγειονομικό προσωπικό έκανε ό,τι μπορούσε για να μειώσει τον πόνο των ασθενών χρησιμοποιώντας άλλα πιο ελαφρά φάρμακα, όμως αυτό δεν αρκούσε.
«Δεν είναι η ιδανική λύση για έναν ασθενή στο χειρουργείο τον οποίο θέλουμε να χειρουργήσουμε υπό πλήρη αναισθησία», τόνισε.