“Ναπολέων” – Ο Ridley Scott δημιουργεί έναν κινηματογραφικό μύθο
ΧΡΟΝΟΣ ΑΝΑΓΝΩΣΗΣ 8 '
Πηγή Φωτογραφίας: IGN.COM
Ο κλισέ δημοσιογραφικός χαρακτηρισμός “χαμαιλέων” χρησιμοποιείται συχνά για μια σειρά από ηθοποιούς, ωστόσο σπανιότατα χρησιμοποιείται δίπλα σε ονόματα σκηνοθετών. Μία από τις πραγματικά ελάχιστες περιπτώσεις τέτοιου χαμαιλέοντα αποτελεί ο Βρετανός Ridley Scott. Ο 85χρονος σήμερα δημιουργός έχει βάλει την υπογραφή του σε τριάντα σχεδόν μεγάλου μήκους ταινίες, οι οποίες καλύπτουν όλα τα κινηματογραφικά είδη πλην του γουέστερν. Ακόμα κι αυτό, όμως, φαίνεται πως θα το καταφέρει, καθώς η επόμενη παραγωγή του, η οποία ξεκινά γυρίσματα την άνοιξη, τοποθετείται στην Άγρια Δύση. Εκτός από ποικιλία, βέβαια, ο Scott διαθέτει εξίσου το ταλέντο να απογοητεύει (“Η Έξοδος: Θεοί και Βασιλιάδες”, “Η Επίλεκτη”), όπως και να αλλάζει το ρου του εμπορικού σινεμά (“Alien”, “Blade Runner”, “Θέλμα και Λουίζ”).
Η τελευταία φορά που πλησίασε στο να καταφέρει ξανά κάτι αντίστοιχο ήταν πριν από είκοσι τρία χρόνια με τον “Μονομάχο” – ο οποίος, μάλιστα, σύντομα αποκτά σίκουελ. Η επίδραση του πέντε φορές βραβευμένου με Όσκαρ πολεμικού έπους ήταν τέτοια, ώστε έφτασε να σχολιάζεται ακόμα και σε επεισόδια του αριστουργηματικού “Sopranos”, σε μερικές από τις πλέον μεταμοντέρνες στιγμές της σειράς. Την αύρα και τη φιλοδοξία ενός νέου “Μονομάχου” κουβαλάει ο σύγχρονος “Ναπολέων”, μια βιογραφία που ο Scott ελπίζει να τον φέρει για πέμπτη φορά στις υποψηφιότητες των Όσκαρ και να μπορέσει να σηκώσει (επιτέλους) ο ίδιος το χρυσό αγαλματίδιο σκηνοθεσίας.
Σωτήρας ή δυνάστης;
Ασχέτως του αν θα κερδίσει την εύνοια των μελών της Ακαδημίας, ο Βρετανός σκηνοθέτης έχει ήδη κεντρίσει την προσοχή του κοινού, αφού η νέα ταινία του αφορά ένα από τα πλέον αμφιλεγόμενα πρόσωπα της ιστορίας. Επί τη ευκαιρία, να σημειώσουμε εδώ πως ο “Ναπολέων” έρχεται να προστεθεί στην πιο πρόσφατη τάση του Χόλιγουντ που θέλει τα στούντιο να επενδύουν σε λουσάτες σινε-βιογραφίες διάσημων προσωπικοτήτων. Το καλοκαίρι είδαμε τον πολυσυζητημένο “Οπενχάιμερ” (Christopher Nolan), ενώ αναμένονται οι πρεμιέρες των “Maestro” (Bradley Cooper, 7/12) και “Ferrari” (Michael Mann, 25/1).
Οι άλλοι “Ναπολέοντες”
Αυτή δεν είναι η πρώτη φορά που ο Σκοτ εμπνέεται από την εποχή του Βοναπάρτη. Το ντεμπούτο του, “Οι Μονομάχοι” (1977), τοποθετείται την περίοδο των Ναπολεόντειων Πολέμων και έχει ως ήρωες δύο άντρες που μονομαχούν ξανά και ξανά, σε βάθος χρόνων, εξαιτίας μιας διαφωνίας. Επίσης, δεν είναι ο μόνος σκηνοθέτης που θέλησε να μεταφέρει τη ζωή του Ναπολέοντα στη μεγάλη οθόνη. Διασημότερα παραδείγματα, ο Γάλλος Αμπέλ Γκανς, ο οποίος υπογράφει τη μνημειώδη βουβή βιογραφία “Ναπολέων” (1927), διάρκειας πεντέμισι ωρών(!), και ο Στάνλεϊ Κιούμπρικ. Τη δεκαετία του ’70 ο δημιουργός της “Οδύσσειας του Διαστήματος” είχε εργαστεί εντατικά για να φέρει εις πέρας το “ναπολεόντειο” όραμά του, όμως το κόστος της παραγωγής κατέστη απαγορευτικό ακόμα και για εκείνον. Μικρό το κακό, βέβαια, αν σκεφτούμε πως η έρευνά του τον οδήγησε στο σπουδαίο “Μπάρι Λίντον” (1975). Έτσι, λοιπόν, ο Σκοτ μπορεί να καυχιέται ότι κατάφερε αυτό που στάθηκε ανέφικτο για τον ομότεχνό του. Αρκεί να μη συνεχίσει τα κακεντρεχή σχόλια στον Τύπο, όπως αυτό για τους Γάλλους που δεν αντέχουν ούτε τα άντερά τους, τα οποία ίσως προκαταλάβουν πολλούς και εκτροχιάσουν την πορεία της ταινίας στις αίθουσες…
Διαβάστε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο
Το σχόλιο σας