Οι “μικροί Τραμπ” της Ευρώπης γιορτάζουν τη νίκη Βίλντερς στην Ολλανδία

Καθώς η νίκη του ολλανδικού ακροδεξιού PVV (Κόμμα για την Ελευθερία) ανοίγει την όρεξη των εθνικιστών της ΕΕ για επιστροφή στις «εθνικές ταυτότητες» , η πιθανότητα ο Γκερτ Βίλντερς να ηγηθεί της χώρας ή ακόμη και να εισέλθει στην κυβέρνηση, παραμένει αβέβαιη.

Οι ολλανδικές κοινοβουλευτικές εκλογές την Τετάρτη (22 Νοεμβρίου) οδήγησαν σε μια τεράστια νίκη του ακροδεξιού κόμματος PVV, το οποίο κέρδισε 37 έδρες από τις 150, ακολουθούμενο από τον συνασπισμό σοσιαλιστικών και πράσινων κομμάτων (Εργατικό Κόμμα/PvdA, Πράσινη Αριστερά/GL ) του πρώην Ευρωπαίου Επιτρόπου Φρανς Τίμερμανς, ο οποίος έλαβε 25 έδρες.

Ο κ. Wilders είπε ότι το PVV «δεν μπορεί πλέον να αγνοηθεί» , λέγοντας «  θα κυβερνήσουμε».

«Μια τέτοια μεγάλη νίκη πρέπει να γίνει σεβαστή. Αυτό λένε οι ψηφοφόροι, θέλουν τα πράγματα να είναι διαφορετικά. Θα ήταν πολύ αντιδημοκρατικό να αφήσουμε τους ψηφοφόρους εκτός », είπε.

Από την άλλη πλευρά του φάσματος, ο κ. Timmermans παραδέχτηκε ότι ήταν «απογοητευμένος» από τα αποτελέσματα και ότι «ήλπιζε σε περισσότερα» , ενώ παραδέχτηκε ότι «δεν ήταν σε θέση να πείσει αρκετό κόσμο».

Κάλεσε για μια «αριστερή γροθιά» για την υπεράσπιση της δημοκρατίας και του κράτους δικαίου, επικρίνοντας σκληρά τον αντιμεταναστευτικό λόγο του PVV.

«Δεν μας νοιάζει πού μεγάλωσες», φώναξε ο Τίμερμανς, «είσαι ευπρόσδεκτος στην Ολλανδία, αν δραπετεύεις από τον πόλεμο και τη βία, αυτό δεν θα αλλάξει ποτέ για εμάς».

Ενόψει των αποτελεσμάτων, παρουσιάζονται δύο επιλογές: είτε το φιλελεύθερο VVD (Λαϊκό Κόμμα για την Ελευθερία και τη Δημοκρατία), το κεντροδεξιό NSC (Νέο Κοινωνικό Συμβόλαιο) και το ακροδεξιό PVV σχηματίζουν έναν δεξιό συνασπισμό, πιθανώς με το υποστήριξη μικρών κομμάτων όπως το BBB (Κίνημα Αγρότη-Πολίτη), ή το μπλοκ PvdA/GL του κ. Timmermans επιχειρεί να κυβερνήσει με το NSC και το VVD, παράλληλα με το φιλελεύθερο κόμμα D66 (Δημοκράτες 66).

Το πολύ σε μία εβδομάδα, θα διεξαχθεί κοινοβουλευτική συζήτηση με τις νέες έδρες για να συζητηθούν τα εκλογικά αποτελέσματα, όπου όλα τα κόμματα θα ορίσουν έναν μεσολαβητή για να συζητήσουν και να διερευνήσουν βιώσιμους συνασπισμούς.

Στη συνέχεια, ο διαμεσολαβητής θα συστήσει συνασπισμό και το Κοινοβούλιο θα επιλέξει και θα διορίσει έναν από τους αρχηγούς των κομμάτων ως πρωθυπουργό, ο οποίος στη συνέχεια θα σχηματίσει συνασπισμό. Αυτή η διαδικασία μπορεί να διαρκέσει μήνες.

Ενώ όλα είναι στον αέρα και τίποτα δεν είναι αδύνατο, και στις δύο περιπτώσεις οι αντίθετες απόψεις των κομμάτων για βασικά ζητήματα σημαίνουν ότι οι διαπραγματεύσεις για τον συνασπισμό θα είναι δύσκολες — και η διακυβέρνηση στη συνέχεια.

Ενώ το VVD ήταν ανοιχτό στη συνεργασία με την ακροδεξιά, η πρόεδρος του κόμματος Dilan Yeşilgöz δήλωσε την Τρίτη ότι δεν θα υποστηρίξει τον Wilders ως πρωθυπουργό λόγω των ακραίων απόψεών του.

«Δεν βλέπω τον κ. Wilders να γίνεται Πρωθυπουργός γιατί δεν τον βλέπω ικανό να σχηματίσει πλειοψηφία. Τώρα είναι στο χέρι του να δείξει αν είναι ικανός για αυτό », δήλωσε η Dilan Yeşilgöz κατά τη διάρκεια της εκλογικής βραδιάς.

Ο αρχηγός του NSC Peter Omzigt δήλωσε επανειλημμένα κατά τη διάρκεια της εκστρατείας ότι το κόμμα του δεν θα συνεργαστεί με το PVV λόγω των αντι-ισλαμικών και αντιμεταναστευτικών θέσεων του κόμματος, οι οποίες είναι αντίθετες με το ολλανδικό σύνταγμα. Ωστόσο, τίποτα δεν έχει αποκλειστεί.

Ο κ. Omtzigt λέει ότι θέλει να είναι μέρος του νέου υπουργικού συμβουλίου, αλλά αναγνωρίζει ότι “δεν θα είναι εύκολο” . «Η Ολλανδία θα πρέπει να κυβερνηθεί και είμαστε διαθέσιμοι για αυτό », είπε.

Εκτός από το VVD και το NSC που αφήνουν ανοιχτή την πόρτα για διαπραγμάτευση, ο Wilders είπε ότι ήταν έτοιμος να κάνει παραχωρήσεις στις πιο αμφιλεγόμενες πολιτικές του προτάσεις.

«Καταλαβαίνω πολύ καλά ότι τα κόμματα δεν θέλουν να είναι σε μια κυβέρνηση με ένα κόμμα που θέλει αντισυνταγματικά μέτρα. Δεν πρόκειται να μιλήσουμε για τζαμιά, κοράνια και ισλαμικά σχολεία», είπε ο κ. Wilders.

Παρά τις αμφιλεγόμενες θέσεις του PVV (αντι-ΕΕ, αντι-Ισλάμ και σκεπτικισμός για την κλιματική αλλαγή), η είσοδος στην κυβέρνηση σε έναν συνασπισμό με το NSC και το VVD πιθανότατα θα μείωνε τη ρητορική τους.

Για παράδειγμα, παρά την αντι-ΕΕ στάση του PVV, ένας δεξιός συνασπισμός πιθανότατα θα συνεχίσει να υποστηρίζει ένα ενιαίο μέτωπο στην εξωτερική διάσταση της Ένωσης, συμπεριλαμβανομένου του παγκόσμιου εμπορίου, της αμυντικής συνεργασίας και της στρατηγικής αυτονομίας, όπως υπερασπίζονται το VVD και το NSC στα εκλογικά προγράμματα.

Όσον αφορά έναν πιθανό συνασπισμό κέντρου, το PvdA/G του κ. Timmermans και το VVD είναι ιστορικά αντίπαλοι, με το VVD να κλίνει προς ευρωσκεπτικιστικές και δημοσιονομικά συντηρητικές θέσεις εντός της οικογένειας των ευρωπαϊκών φιλελεύθερων κομμάτων. Επιπλέον, η Πράσινο-Σοσιαλιστική Συμμαχία δημιουργήθηκε για να εκδιώξει το VVD από την κυβέρνηση.

Ο εταίρος της Euractiv, Europe Elects, προτείνει ότι οι γρήγορες εκλογές είναι ένα «ρεαλιστικό σενάριο» δεδομένου του δύσκολου πολιτικού τοπίου.