Η κυβέρνηση απέναντι στο νέο αντιπολιτευτικό τοπίο

Οι πολιτικές δυνάμεις αναπροσαρμόζουν τις στρατηγικές τους απέναντι στους αντιπάλους τους και προσπαθούν να διαβάσουν τη νέα κατάσταση.

Η ρευστότητα που αντανακλάται στα αριστερά του κυβερνώντος κόμματος, και ιδίως τα αποτελέσματα των δημοσκοπήσεων σχετικά με τις μετακινήσεις των ψηφοφόρων, αρχίζουν να επηρεάζουν, ή μάλλον να κρίνουν, τις κινήσεις των διαφόρων στρατοπέδων.

Αν μπορούν να εξαχθούν πολιτικά συμπεράσματα από την πρόσφατη κοινοβουλευτική συζήτηση για την τακτική του Κυριάκου Μητσοτάκη, αυτά αφορούν την απάντηση με τα βέλη στον αρχηγό του δεύτερου κόμματος στις δημοσκοπήσεις, Νίκο Ανδρουλάκη, και την περιορισμένη επιλογή βολών κατά της αξιωματικής αντιπολίτευσης. «Δεν υπάρχει ο φόβος της επιστροφής της κυβέρνησης των ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, αλλά της προοδευτικής παράταξης» είπε ο Ανδρουλάκης, διεκδικώντας τον ρόλο του βασικού αντιπάλου της κυβέρνησης. «Εκεί που θα χρειαστεί πραγματικά να κριθείτε και εσείς είναι στα δύσκολα διλήμματα» είπε ο Μητσοτάκης, προαναγγέλλοντας ουσιαστικά μια εκστρατεία πίεσης του ΠΑΣΟΚ στο μέτωπο των πολιτικών προτάσεων.

Όλες οι δημοσκοπήσεις των τελευταίων ημερών αποτυπώνουν το μέγεθος της διάσπασης του ΣΥΡΙΖΑ, με τους ψηφοφόρους να κινούνται προς διαφορετικές κατευθύνσεις, με την Κουμουνδούρου και τη Χαριλάου Τρικούπη να βλέπουν τη μεγαλύτερη μετακύλιση στους αναποφάσιστους ψηφοφόρους.

Ενώ τα κόμματα της αξιωματικής αντιπολίτευσης καταγράφουν σοβαρές υστερήσεις στις εισροές, αδυνατώντας να ισοσκελίσουν ή και να φρενάρουν τις απώλειες από άλλες δεξαμενές, το ΠΑΣΟΚ και το ΚΚΕ “τραβούν” προς τους απογοητευμένους από τον ΣΥΡΙΖΑ ψηφοφόρους. Η ΝΔ δεν αγνοεί την (έστω και μικρή) ροή ψηφοφόρων από τη Χαριλάου Τρικούπη και είναι σαφές ότι ο κ. Μητσοτάκης δεν θέλει να χάσει τα ερείσματά του στο κεντροαριστερό ακροατήριο.

Η κυβέρνηση πρέπει να βρει μια νέα ισορροπία στη στρατηγική της απέναντι στην αντιπολίτευση, λαμβάνοντας υπόψη τις δυνάμεις των διαφόρων κομμάτων, όπως αυτές αποτυπώνονται στις δημοσκοπήσεις. Από τη μία πλευρά, προς το παρόν, ο φόβος για τον ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να υπάρχει στην καθημερινή γαλάζια ρητορική. Αυτό δεν σημαίνει ότι το Μαξίμου θέλει να απομακρύνει την Κουμουνδούρου από την αντιπολίτευση. Από την άλλη, η κυβέρνηση δεν μπορεί να αγνοήσει την αλλαγή της δημοσκοπικής – κοινωνικής σύνθεσης της αντιπολίτευσης, εξ ου και η αυξανόμενη αναφορά στο στρατόπεδο του ΠΑΣΟΚ.

“Δεν υποτιμούμε κανέναν στην αντιπολίτευση”, λένε μονότονα στην κυβέρνηση, καταθέτοντας ότι για τον κ. Μητσοτάκη δεν είναι μόνο ένα πρόσωπο που εντάσσεται στο κάδρο της αντιπολίτευσης. Όπως αποτυπώθηκε σε μεγάλο βαθμό στη συζήτηση κορυφής στη Βουλή, ο πρωθυπουργός με κάθε ευκαιρία συνδέει την εικόνα της έλλειψης ισχυρής αντιπολίτευσης με την αδυναμία του να παρουσιάσει μια ρεαλιστική αντιπρόταση στο κυβερνητικό πρόγραμμα. Συμβολική είναι η δήλωση του πρωθυπουργού κ. Μητσοτάκη προς τον αρχηγό του ΠΑΣΟΚ ότι “υπάρχει μεγάλη απόσταση ανάμεσα στην εφαρμοσμένη πολιτική και την έκθεση ιδεών”. Περαιτέρω συμβολισμός αυτής της τακτικής είναι τα λόγια του προς το σύνολο της αντιπολίτευσης: “Έχουμε σχέδιο, αλλά εσείς δεν είστε ευχαριστημένοι”.

Το κυβερνητικό επιτελείο πιστεύει ότι η μεγάλη νίκη της ΝΔ στις εθνικές βουλευτικές εκλογές πριν από πέντε μήνες, κρατά ζωντανό το αφήγημα της απουσίας εναλλακτικού, αξιόπιστου κόμματος και κρατά κλειστή την οδό της φυγής των ψηφοφόρων, αναγκάζοντας έτσι την κυβέρνηση να αντιμετωπίσει πιο δυναμικά την πρόκληση των μετρήσιμων αποτελεσμάτων και των μετρήσιμων δράσεων.  Την ώρα που στο ΠΑΣΟΚ βλέπουν να ανοίγεται ένας νέος κύκλος, ηΝΔ αγωνιά να εμφανίζεται ως η μόνη δύναμη ευθύνης που μπορεί να εμπνεύσει σταθερότητα απέναντι σε «συνθήματα». Δεν είναι τυχαίο ότι ο Μητσοτάκης προ ημερών επανέφερε το στοίχημα διατήρησης της «πολιτικής σταθερότητας» μιλώντας για την αναμέτρηση της ευρωκάλπης. Και στην ίδια ομιλία, με τη φράση «συστράτευση για τις νέες μάχες τις οποίες διαμορφώνουν οι νέες συνθήκες» έβαλε το πρώτο κομμάτι στο παζλ της γαλάζιας τακτικής.