Το μήνυμα της Σακελλαροπούλου για την εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών

Με ανάρτησή της σε μέσο κοινωνικής δικτύωσης η Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Κατερίνα Σακελλαροπούλου, αναφέρθηκε στην Παγκόσμια Ημέρα εξάλειψης της βίας κατά των γυναικών και την γραμμή υποστήριξης 15900.

Αναλυτικά στην ανάρτησή της σημειώνει:

«Κάθε χρόνο στις 25 Νοεμβρίου, Διεθνή Ημέρα για την εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών, συζητάμε, σε όλους τους τόνους, ένα φαινόμενο που, παρότι στηλιτεύεται και καταγγέλλεται, όχι απλώς παραμένει, αλλά και διογκώνεται. Γυναικοκτονίες, σωματική και ψυχική ενδοοικογενειακή βία, σεξουαλική κακοποίηση και trafficking, λεκτικές επιθέσεις, βιασμοί και παρενοχλήσεις στον δημόσιο χώρο, ακόμα και στα σχολεία.

Τρομακτική αγριότητα κατά των γυναικών στις εμπόλεμες ζώνες, όπως συνέβη στην Ουκρανία, όπως είδαμε πρόσφατα να συμβαίνει στην αποτρόπαιη τρομοκρατική επίθεση της Χαμάς κατά αμάχων στο Ισραήλ. Για να μην αναφερθούμε στις πολλαπλές μορφές βίας κατά γυναικών και κοριτσιών ανά τον κόσμο, από τις δολοφονίες τους επειδή δεν φορούσαν μαντίλα, ως τους ακρωτηριασμούς, τους λιθοβολισμούς, τους γάμους σε παιδική ηλικία.

Η βία ως έκφανση εξουσίας και ελέγχου, σωματικού, κοινωνικού, ηθικού. Χθες επισκέφθηκα τα γραφεία της υπηρεσίας της τηλεφωνικής γραμμής υποστήριξης SOS εθνικής εμβέλειας, που απευθύνεται σε γυναίκες οι οποίες έχουν υποστεί ή υφίστανται κάθε μορφής βία.

Στον αριθμό 15900 απαντούν, είκοσι τέσσερις ώρες το εικοσιτετράωρο και 365 μέρες τον χρόνο, φωνές που παρέχουν συμβουλές, παροτρύνσεις, προτάσεις για λύσεις, ενώ η ηλεκτρονική επικοινωνία γίνεται μέσω της διεύθυνσης [email protected].

Καθώς η συγκεκριμένη υπηρεσία είναι δικτυωμένη με άλλους φορείς – συμβουλευτικά κέντρα, ξενώνες ΜΚΟ, γυναικείες οργανώσεις, υπηρεσίες υγείας, κοινωνικές υπηρεσίες δήμων, αστυνομικά τμήματα – έχει τη δυνατότητα, κατά περίπτωση, να παραπέμψει εκεί τις γυναίκες.

Προσφέροντάς τους ένα παράθυρο διαφυγής από μια δυναστική, συχνά απειλητική καθημερινότητα. Καλώντας τες να σπάσουν τη σιωπή, και μαζί μ’ αυτήν τα ασφυκτικά δεσμά που τις καθηλώνουν σε συνθήκες καταπίεσης, εξευτελισμού και κινδύνου.

Βοηθώντας τες να πάψουν να φοβούνται, να ντρέπονται, να αισθάνονται ένοχες για την κακοποίησή τους, παραμένοντας έτσι παγιδευμένες σ’ έναν φαύλο κύκλο βίας. Κι αυτό είναι ένα πρώτο, αλλά πολύ σημαντικό βήμα για τη διεκδίκηση της ασφάλειας, της ελευθερίας και της αυτονομίας τους.»