Έντονες παραμένουν οι αντιδράσεις μετά τις δηλώσεις του υφυπουργού Εργασίας, Πάνου Τσακλόγλου, παρά το γεγονός ότι ο ίδιος ανασκεύασε ζητώντας συγγνώμη και κάνοντας λόγο για ‘’άστοχη δήλωση’’.
Ανάμεσα σε αυτούς που αντέδρασαν, ήταν και ο ανεξάρτητος πλέον βουλευτής και πρώην υπουργός του ΣΥΡΙΖΑ, Ευκλείδης Τσακαλώτος, ο οποίος έσπευσε να σχολιάσει τη δήλωση Τσακλόγλου κάνοντας λόγο σε ‘’πολιτική της Νέας Δημοκρατίας που ωθεί σε ένα μοντέλο ανάπτυξης που στηρίζεται σε χαμηλούς μισθούς’’, σε ένα μη βιώσιμο μοντέλο αλλά και με αιχμές κατά της κυβέρνησης για το brain drain.
Κλείνοντας ο κ. Τσακαλώτος υπογράμμισε πως ”Η ΝΔ ακολουθεί για άλλη μια φορά τη συνταγή που έχει δοκιμαστεί και έχει αποτύχει”.
Αναλυτικά η ανάρτηση του Ευκλείδη Τσακαώτου για τις δηλώσεις Τσακλόγλου:
Ο Υφυπουργός Εργασίας κ. Τσακλόγλου μας είπε χθες ότι δεν πρέπει να ανησυχούμε που ο μισθός ενός δικηγόρου είναι 700 ευρώ, καθώς αυτό είναι το αποτέλεσμα της αγοράς, και ας αφήσουμε την αγορά να δουλέψει ελεύθερα. Στο κάτω-κάτω αν θέλει περισσότερα χρήματα ο δικηγόρος ας πάει να δουλέψει ντελιβεράς που παίρνει παραπάνω (καθώς έχουμε υπερπροσφορά δικηγόρων και έλλειψη ντελιβεράδων).
Τι να πρωτοπεί κανείς για αυτό;
Ότι αυτή η κατάσταση είναι αποτέλεσμα της πολιτικής της Νέας Δημοκρατίας που ωθεί σε ένα μοντέλο ανάπτυξης που στηρίζεται σε χαμηλούς μισθούς;
Ότι αυτό το μοντέλο ανάπτυξης δεν είναι βιώσιμο και δεν πρόκειται να βελτιώσει το βιοτικό επίπεδο των εργαζομένων;
Ότι η ανεξέλεγκτη αγορά μας έφερε εδώ που είμαστε σήμερα;
Ότι μάλλον δεν είναι καλή στρατηγική αν θέλεις να επιστρέψουν οι επιστήμονες που έφυγαν στο εξωτερικό;
Ότι δεν είναι καλή στρατηγική ούτε για να μείνουν στην Ελλάδα οι νέοι επιστήμονες που είναι ακόμη εδώ;
Και τελοσπάντων ας μας εξηγήσουν τελικά τι ισχύει; Όταν αυξάνει ο εργαζόμενος τις δεξιότητές του έχει ελπίδα να δει καλύτερη μέρα ή να μην το προσπαθήσει καν; Γιατί τέτοια αγάπη στην αριστεία έχουμε να δούμε από τότε που ο κ. Κοντολέων έγινε διοικητής της ΕΥΠ χωρίς το ανάλογο πτυχίο.
Η Νέα Δημοκρατία δείχνει να μην έχει μάθει τίποτα από τα τελευταία 30 χρόνια, και να μην παρακολουθεί καμία από τις διεθνείς τάσεις αναφορικά με το αναπτυξιακό μοντέλο και το ρόλο του κράτους σε αυτό. Ακολουθεί για άλλη μια φορά τη συνταγή που έχει δοκιμαστεί και έχει αποτύχει.