Και συνέχισε: «Το θεώρησα ότι θα μπορούσε να είναι η ιδανική αφίσα του ΕΟΤ [Ελληνικού Οργανισμού Τουρισμού] για πάντα. Έλα, όμως που το κείμενο προκάλεσε σάλο. Ο Αλέξανδρος Λυκουρέζος δεν ήθελε να δει το κείμενο κι έφυγε για το Παρίσι. Στο κείμενο παρουσίαζα τη Ζωή ως αντικείμενο πόθου: των νταλικέρηδων, φορτηγατζήδων, απλών ανθρώπων, στρατιωτών. Έδωσα μια διάσταση σαν είναι το εθνικό σώμα. Αυτό το εθνικό σώμα λοιπόν προκάλεσε την ιστορία που προκάλεσε».
Έπειτα, για τις έντονες αντιδράσεις που προκάλεσε η φωτογράφιση, ο ίδιος σχολίασε: «Και η αείμνηστη Συνοδινού έφερε το θέμα στη Βουλή κι έγινε σάλος. Όμως, όπως συνήθως σε τρεις ημέρες ο κουρνιαχτός κατέπεσε και το θαύμα παρέμεινε. Όταν πήρε τις πρώτες φωτογραφίες στα χέρια της και διάβασε το κείμενο ήρθε και μου έδωσε ένα φιλί. Αυτό το θυμάμαι πάρα πολύ καλά. Ένα φιλί από τη Ζωή Λάσκαρη, είναι κάτι που δεν μπορεί να το ξεχάσει κανείς. Η ίδια τις φωτογραφίες αυτές αργότερα τις είχε στο σπίτι της καδραρισμένα με το Αιγαίο να δίνει την αύρα του και με το αρχαίο έργο, το λιοντάρι δηλαδή, να δίνει το κάλλος του που νομίζω ότι είναι ισχυρότερο και από τη Ζωή».
Τέλος, σχετικά με τις φήμες για την αμοιβή της, ο Γιώργος Λιάνης ανέφερε: «Η αλήθεια είναι ότι έπαιξε και στο θέμα σκανδαλωδώς τι αμοιβή πήρε η Ζωή. Αλλού ακούσαμε ότι πήρε αμύθητα ποσά… Εγώ πιστεύω αυτό που μου είπε: “Όχι, δεν μπορώ να του ζητήσω γιατί αυτό που κάνω είναι τόσο ανεκτίμητο, όσο αυτά που είδα, όσο εκεί που πήγα, όσο αυτά που έγιναν».