Γιώργος Σταμάτης: Με το πρόγραμμα Στέγαση και εργασία για αστέγους, καταφέραμε το ζητούμενο

Αναφερόμενος συγκεκριμένα στο ρόλο που διαδραμάτισε και συνεχίζει να παίζει ο Κυριάκος Μητσοτάκης, ο κύριος Γ. Σταμάτης επισημαίνει πως «η έλευση του Κυριάκου Μητσοτάκη έδωσε πολλή ώθηση ώστε να δούμε νέες ατζέντες, νέα δεδομένα που αφορούν την κοινωνική πολιτική, αλλά κυρίως όχι με μια λογική επιδοματικής πολιτικής και εξάρτησης των ευπαθών ομάδων από το κράτος».

Αναφορικά με τα προγράμματα εργασίας που καταρτίζονται, ο βουλευτής Επικρατείας υπογραμμίζει πως αυτά δεν έχουν μια επιδοματική λογική, η οποία ενισχύει υπέρμετρα το ρόλο του κράτους, αλλά απευθύνονται κυρίως στον ιδιωτικό τομέα και εγγράφονται σε μια προοπτική συμπερίληψης.

Το πρόγραμμα «Στέγαση και εργασία για τους αστέγους», για το οποίο βραβεύθηκα, ψηφίστηκε από ευρωπαίους πολίτες, συγκρινόμενο με άλλα προγράμματα άλλων χωρών της Ε.Ε. Και νομίζω ότι αυτός είναι ο πιο θετικός δείκτης αναγνώρισης μιας δουλειάς, όταν αυτή η δουλειά και φαίνεται αλλά κυρίως όταν πλαισιώνει ένα μίγμα πολιτικών. Με το πρόγραμμα αυτό καταφέραμε να έχουμε το ζητούμενο, δηλαδή τη στέγαση, το δεύτερο ζητούμενο, δηλαδή τη δουλειά, και το τρίτο ζητούμενο, δηλαδή τη ψυχοκοινωνική στήριξη, δίνοντας στους ανθρώπους αυτούς να κάνουν πράγματα, τα οποία είχαν απωλέσει στην προηγούμενη φάση της ζωής τους, όταν βρέθηκαν άστεγοι. Νομίζω ότι όλο αυτό το πλέγμα, μαζί με τις συνεδρίες, μαζί με τον έλεγχο και μαζί με της συνεργασία τοπικής αυτοδιοίκησης, υπουργείου και των δήμων, όλο αυτό δημιούργησε ένα παζλ, το οποίο έφερε το αποτέλεσμα που έχουμε σήμερα.

Έχουμε προγράμματα για την εργασία. Τα προγράμματα αυτά είναι εστιασμένα σε μια φάση συμπερίληψης. Το κράτος δεν έρχεται να επιδοτήσει δουλειές. Απευθύνεσαι στον ιδιωτικό τομέα, ώστε να προσλάβει αυτούς τους ανθρώπους, γιατί αυτοί οι άνθρωποι πηγαίνουν την επόμενη μέρα στον ιδιωτικό τομέα, στον ιδιωτικό τομέα θα τείνουν να ψάξουν δουλειά. Οπότε, αυτή  η διαδικασία, η οποία περικλείει πολλά στάδια ενδυνάμωσης. Το κυριότερο σε όλο αυτό που συζητάμε είναι πώς ενδυναμώνονται αυτοί οι πολίτες, πώς επανακτούν τη σχέση που έχουν με το κράτος – ένας άνθρωπος που έχει βρεθεί στο δρόμο, έχουν σπάσει πολλές αλυσίδες μαζί. Μία από τις αλυσίδες που έχουν σπάσει είναι η εμπιστοσύνη στο κράτος, όπως το φαντάζεται ο οποιοσδήποτε. Αυτό σημαίνει ότι έρχεται το κράτος να του πει ότι «εγώ αναγνωρίζω πως πρέπει να κάνω κάτι, γιατί αυτά είναι μέσα στο Σύνταγμα της χώρας μας και σου δίνω ένα μοντέλο κοινωνικής επανένταξης, δίνοντάς σου όλες αυτές τις διεξόδους. Και αν δεν τα καταφέρεις, είμαι πάλι εδώ και έρχομαι να σε βοηθήσω, να ξαναπροσπαθήσουμε». Πολλές φορές, οι ad hoc δράσεις μπορεί σε κάποιους ανθρώπους να έχουν ένα αποτέλεσμα, σε κάποιους άλλους ανθρώπους δεν έχουν αποτέλεσμα. «Μα το κράτος έχει σπίτια και ο άλλος μένει στο δρόμο», λένε μερικοί συμπολίτες μας, αλλά δεν είναι τόσο απλό. Γενικά, τα πράγματα στη ζωή δεν είναι τόσο απλά. Γιατί ένας άνθρωπος που μένει στο δρόμο με βάση τα street work και τη γνωριμία με αυτούς τους ανθρώπους, έχει φτιάξει τη ζωή του στο δρόμο.