Οι γεωπολιτικές προοπτικές της Τουρκίας

Ο τεράστιος φόβος της Τουρκίας προέρχεται πάντα από το ηθικό βάρος της κατάκτησης της εδαφικής περιοχής, που κατοικήθηκε κυρίως από Έλληνες και άλλους, και της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, η οποία αργότερα συνεχίστηκε ως λίκνο του ελληνικού πολιτισμού. Αυτός ο φόβος μεγαλώνει μετά τη γενοκτονία που έκανε στους ντόπιους. Και ο φόβος μεγαλώνει καθώς χάνει τον έλεγχο των στρατηγικών σημείων που μπορούν να υπερασπιστούν την περιοχή του Μαρμαρά.

Όσο περισσότερα στρατηγικά σημεία χάνονται, τόσο πιο πιθανό είναι οι Τούρκοι να χάσουν την περιοχή του Μαρμαρά στο μέλλον και να περιοριστούν στην ορεινή και άνυδρη Ανατολία.

Η περιοχή του Μαρμαρά από την εποχή της αρχαίας Ελλάδας, αργότερα της Βυζαντινής και της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας υπήρξε μια από τις πιο παραγωγικές γεωργικές περιοχές στον κόσμο. Η θάλασσα του Μαρμαρά είναι μεγάλη, ήρεμη και πλωτή, καθιστώντας τις μεταφορές και το εμπόριο σε όλη την περιοχή πολύ αποτελεσματικές.

Αυτό το φυσικό πλεονέκτημα έχει μετατρέψει τον Μαρμαρά σε ένα σημαντικό φυσικό λιμάνι, δίπλα στα στενά σημεία του Βοσπόρου στο Βορρά και των Δαρδανελίων στο νότο. Τα χαρακτηριστικά αυτά καθιστούν εύκολη τη γρήγορη θαλάσσια μεταφορά των αγαθών που παράγονται στην περιοχή αυτή στην παγκόσμια αγορά.

Ακόμη και μέχρι το 2023, η περιοχή του Μαρμαρά θα είναι το κέντρο της σημερινής Τουρκίας, όπου ζουν περίπου 2,7 εκατομμύρια άνθρωποι, σχεδόν το ένα τρίτο του συνολικού πληθυσμού της Τουρκίας. Η περιοχή αντιπροσωπεύει το 75% του ΑΕΠ της Τουρκίας και το κατά κεφαλήν ΑΕΠ της είναι σημαντικά υψηλότερο από τον εθνικό μέσο όρο. Για να προστατεύσουν αυτή την πολύτιμη περιοχή, οι κυβερνώντες έχουν ιστορικά επιδιώξει να επεκτείνουν τα σύνορά τους δημιουργώντας ζώνες ασφαλείας στο έδαφος και στη θάλασσα.

Οι καλύτερες αμυντικές στρατηγικές για τον Μαρμαρά περιλαμβάνουν ένα ισχυρό ναυτικό για την υπεράσπιση του Βοσπόρου και των Δαρδανελίων, καθώς και δυνάμεις σχεδιασμού στη Μαύρη Θάλασσα και το Αιγαίο. Στην ξηρά, είναι ωφέλιμο να επεκταθούν τα σύνορα σε όλη την Ανατολία προς τα νοτιοανατολικά και η περιοχή χρησιμεύει ως εμπόδιο κατά των απειλών από τη Μέση Ανατολή και τη βορειοδυτική. Είναι σημαντικό να δούμερ στρατηγικά σημεία όπως το Best Arabian Gap και το Iron Gate. Το Best Arabian Gap, μια στενή και επίπεδη περιοχή μεταξύ της Μαύρης Θάλασσας και των Καρπαθίων, παρέχει πρόσβαση στις τεράστιες Ευρασιατικές στέπες και τις προστατεύει από απειλές από την Ανατολή.

 Η νέα Τουρκία ξεκίνησε μια μετασχηματιστική εκστρατεία που επιδίωκε να τουρκοποιήσει και να εξισλαμίσει ό, τι παρέμεινε στο έδαφος της χώρας, συμπεριλαμβανομένης είτε της απομάκρυνσης, είτε της αφομοίωσης εκείνων που έμειναν πίσω. Τέτοιες μετασχηματιστικές πολιτικές και ενέργειες οδήγησαν στη γενοκτονία 150 εκατομμυρίων ανθρώπων, όπως είναι η γενοκτονία των Αρμενίων και ο ξεριζωμός των Ελλήνων από τα εδάφη όπου ζούσαν για περισσότερα από 3 χιλιάδες χρόνια.

Για το ΝΑΤΟ, η Τουρκία θεωρήθηκε πολύτιμο γεωγραφικό πλεονέκτημα στον έλεγχο των στενών, καθώς ήταν σε θέση να φιλοξενήσει σοβιετικούς στόλους εντός της Μαύρης Θάλασσας. Στην προοπτική μιας τέτοιας στρατηγικής σημασίας, η παγκόσμια κοινότητα πρέπει να τα έχει υπό τον έλεγχό της, όχι στα χέρια των κατακτητών υπό τον έλεγχο μιας σκληροπυρηνικής αυταρχικής κυβέρνησης.

Οι Τούρκοι ονειρεύονται να πάρουν τον έλεγχο του Αιγαίου επειδή φοβούνται ότι τα ελληνικά χωρικά ύδατα θα επεκταθούν στα 12 μίλια. Η επέκταση στα 12 μίλια σε συνδυασμό με την παράκαμψη των στενών από την Αλεξανδρούπολη μειώνει τη στρατηγική σημασία των στενών.

Οι Τούρκοι εισέβαλαν στην Κύπρο το 1974, φοβούμενοι ότι οι ακτές της Μεσογείου θα μπλοκαριστούν περαιτέρω από την Ελλάδα όταν η Κύπρος ενταχθεί στην Ελλάδα. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η απελευθέρωση της Κύπρου είναι πιο σημαντική για την Ελλάδα και τη Δύση, δεδομένου ότι υπονομεύει περαιτέρω την Τουρκία. Σήμερα, έναν αιώνα αργότερα, μετά τη βίαιη τουρκοποίηση των ντόπιων, τις σφαγές και τις γενοκτονίες, η μόνη σημαντική μειονότητα που έχει απομείνει στην Τουρκία μετά την ίδρυσή της είναι οι Κούρδοι στο νοτιοανατολικό τμήμα της χώρας. 

Η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν διάκειται θετικά προς την Τουρκία. Στις εκτενείς εκθέσεις της, κατηγορεί την Τουρκία για εγκλήματα πολέμου και καταχρήσεις, συμπεριλαμβανομένης της συνεχιζόμενης εξέγερσης του ΡΚΚ στη νοτιοανατολική Τουρκία και του συνεχιζόμενου εθνικού προγράμματος αφομοίωσης των Κούρδων, της συνεχιζόμενης παράνομης κατοχής της Βόρειας Κύπρου.

Οι συνεχείς προκλήσεις και οι προσπάθειες της Τουρκίας να αναβιώσει το ξεπερασμένο και παρανοϊκό οθωμανικό όνειρο οδήγησαν όλο και περισσότερα κράτη, ειδικά τους γείτονές της στο να αντιταχθούν στη σταδιακή απώλεια στρατηγικών σημείων υπεράσπισης της περιοχής του Μαρμαρά και αυτό αποτελεί σημάδι του τέλους της Τουρκίας και του εγκλεισμού της στα βάθη της Ανατολίας.