Απολύτως χαρακτηριστική αυτής της κατάστασης που αντιμετώπισε και ο Στάθης Ψάλτης είναι η διήγηση του Χάρη Σώζου. Ήταν η εποχή που εκείνος έπαιζε στο «Βεάκη» με το Θέατρο Τέχνης και ακριβώς απέναντι στο «Αλάμπρα», ο σπουδαίος Βασίλης Διαμαντόπουλος ανέβαζε ένα έργο του Σαίξπιρ. «Πηγαίνω να δω την παράσταση στον εξώστη σε ένα κενό που είχα και βλέπω έναν νεαρό να κάνει ένα τρελό. Έναν εκπληκτικό ηθοποιό. Αυτός ο ηθοποιός ήταν ο Στάθης Ψάλτης όπου είχα μείνει άφωνος», δήλωσε σε σχετικά πρόσφατη συνέντευξή του.
«Μπήκε στο Δελφινάριο και τα εύκολα λεφτά. Γιατί ο κάθε παραγωγός σε θέλει για αυτό. Έχεις μια επιτυχία όταν κάνεις τη γριά; “Θέλω να έρθεις να μου κάνεις τη γριά! Σε πληρώνω αδρά να μου κάνεις τη γριά”. Κάποια στιγμή τόλμησε να κάνει το “Ημερολόγιο ενός τρελού” στο θέατρο Πορεία. Δεν πάτησε ψυχή! Το λέω επειδή πήγα και το είδα. Ήταν εξαιρετικός, είχε πάρα πολύ λίγο κόσμο και αναγκάστηκε το καλοκαίρι να ξαναγυρίσει στο Δελφινάριο και να κάνει πάλι τη γριά με το μαντήλι. Είναι μεγάλη λούμπα να πέσεις στην τυποποίηση και να δώσεις στον κόσμο και στον παραγωγό αυτό που θέλουν», ήταν τα απολύτως χαρακτηριστικά λόγια του στα οποία περικλείεται και η μοίρα ενός ηθοποιού…
