«Στα δίχτυα του Πούτιν Γερμανία,Γαλλία,Βρετανία και Ιταλία»

Όπως σημειώνεται, οι σχέσεις μεταξύ Γάλλων ηγετών και Κρεμλίνου έχουν συχνά διερευνηθεί στη Γαλλία, εν αντιθέσει με τους περίπλοκους δεσμούς Μόσχας – Βερολίνου, που έχουν καταστήσει τη Γερμανία, από πολλές απόψεις, τον πιο αδύναμο κρίκο της Ευρώπης.

Την άποψη ότι η Γερμανία, η Γαλλία, η Βρετανία και η Ιταλία έπεσαν τα τελευταία χρόνια στις παγίδες που τους έστησε ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντίμιρ Πούτιν αναπτύσσει η Γαλλίδα δημοσιογράφος Σιλβί Κοφμάν στο βιβλίο της με τίτλο «Οι τυφλωμένοι» που κυκλοφορεί στη Γαλλία. «Τελικά, οι τέσσερις μεγαλύτερες ευρωπαϊκές χώρες έπεσαν στα δίχτυα του Πούτιν η καθεμία με τον δικό της τρόπο, η καθεμία δελεασμένη από ένα διαφορετικό δόλωμα. Για τη Γερμανία το φθηνό φυσικό αέριο και ενέργεια. Για τη Βρετανία τα λεφτά των ολιγαρχών. Για την Ιταλία, οι επιχειρήσεις και για τη Γαλλία, το μόνιμο όνειρο της οικοδόμησης μιας αρχιτεκτονικής ασφάλειας με τη Ρωσία» υπογραμμίζει στο βιβλίο της η Γαλλίδα δημοσιογράφος.

Όπως σημειώνεται, οι σχέσεις μεταξύ Γάλλων ηγετών και Κρεμλίνου έχουν συχνά διερευνηθεί στη Γαλλία, εν αντιθέσει με τους περίπλοκους δεσμούς Μόσχας – Βερολίνου, που έχουν καταστήσει τη Γερμανία, από πολλές απόψεις, τον πιο αδύναμο κρίκο της Ευρώπης. Υπογραμμίζεται, ότι κάποια λάθη έγιναν και από τις δύο χώρες, όπως η περίπτωση του γαλλογερμανικού βέτο στην αμερικανική πρόταση για ενσωμάτωση της Ουκρανίας και της Γεωργίας, στη σύνοδο κορυφής του ΝΑΤΟ στο Βουκουρέστι, το 2008.Και στις δύο πλευρές του Ρήνου μετάνιωσαν για αυτήν την απόφαση, η οποία αποκάλυψε στον Πούτιν τις διαιρέσεις και τις αδυναμίες του ΝΑΤΟ, σημειώνει η συγγραφέας.

Kατά την Κοφμάν ο αγωγός Nord Stream 2 (NS2), ήταν το μεγαλύτερο πολιτικό λάθος της Μέρκελ. Η επιχειρηματική κοινότητα, οι βιομήχανοι, οι εκλεγμένοι αξιωματούχοι από τα ανατολικά ομόσπονδα κρατίδια προσκολλήθηκαν σε αυτό το έργο, που όχι μόνο καθιέρωσε την εξάρτηση της Γερμανίας από το ρωσικό αέριο, αλλά στόχευε ακόμη και στην αύξησή της σημειώνει, διερωτώμενη «πώς μπόρεσε η Μέρκελ να αφήσει ανοιχτό το δρόμο στον Πούτιν και να του παραδώσει τα κλειδιά για τον ενεργειακό εφοδιασμό της χώρας; ». Κατά την ίδια, η απάντηση είναι σύνθετη και πάνω από όλα βασίζεται σε μια εσφαλμένη ανάλυση της ρωσικής ισχύος και στην πεποίθηση, ότι η εμπορική και οικονομική συνεργασία θα μπορούσε να κατευνάσει τη Ρωσία και να διατηρήσει την ειρήνη και τη σταθερότητα στην Ευρώπη.